¹ چون اَ اُرشلیم نَزیک بُدِن و اَ بیت فاجی در دامَنَی کوهِ زیتون رِسِدِن ، عیسی دو تن از شاگردیای خوش اُش فرسا ² شَه اَنَیا گُت : "اَ دِهکَده ای که پِشِ رویِ شما اِسی اُچی . اَ مَحضِ ورود الاغی را با کُره اَش بسَه اَبینی اَنَیا باز بُکُنی و اَ پَلو مَه بیاری. ³ اَگَه کسی سخنی شَه شما اُشگت بُگوی خداوند اَ اَنَیا نیازُشِ و اَنَه بیدرنگ اَنَیا اَفِرسه ⁴ اِ امر واقع بُیس تا اَمی که نبی اُشگُتِسُن تَحَقق پیدا بُکُن ⁵ اَ دُتِ صهیون بُگُوی حالا پادشات اَ پَلو تو دا فروتن و سوار بر کُره الاغ ⁷ اَنَه دو شاگرد چِدِن و طبقِ فرمونِ عیسی عمل شوکه ⁶ اَنَیا الاغ و کُره اش شو آو و ردایایِ خُشو بر اَنَیا شو نا و اَنَه بر ردایا شِه ⁸ جمعیتِ زیادی نیز ردایای خوشو بر سرِ راه پَهن شو که و عِدَی نیز شاخی یای درختیا شو بُری و در راه شا نا ⁹ جمعیتی که پیشاپیشِ اَنَه اَچِدِن و گروهی که پَس از اَنَه داندِن فریاد کنان شا گُت ، هو شیعانا بر پُسِ داوود مبارک اِسی اَنَه که اَ نامِ خداوند دا هوشیعنا در عرشِ بَرین ¹⁰ چون اَنَه واردِ اُرشلیم بُیس شورو شوق هَمَی شهر فراش گِرِت مردم شا پرسی اِدِه کَی ؟ ¹¹ و اَنَه جماعت پاسُخ شا دا اِدِه اِسی عیسیِ پیامبر از ناصرَی جلیل ¹² اَمی موقع عیسی اَ معبدِ خدا چو و کسیایی که در اَمکه دادو سِتَد شا کِه شَه در که و تختیای صرافیا و بساطِ کبوتر فروشیا واژگون اُشکه ¹³ و شَه اَنَیا گُت ، نوشتَه بُدِه خونه ی مَه خونه ی دعا خواندَه اَبو . اما شما اَنَه لانَه ی راهزنیا تُکِردِه. ¹⁴ در معبد نابینایا و لنگیا شَه پَلو اُندِن و اَنَه اِدَیا را شفاش دا ¹⁵ اما چون سرانِ کاهنیا و علمای دین اعمالِ خالق العادَه ی اَنَه شُبینا و نیز شُبینا که کودکیا در معبد فریاد اَزِتاین هو شیعانا بر پُسِ داوود خشمناک بُدِن ¹⁶ شَه اَنَه گُت آیا اَشنُودایش اِدَیا چه اَگُتاین ؟ پاسُخُش دا مَگَه تُنِخَندِه از زبونِ شیرخوارگایا ستایش رامهیا اُتکه ¹⁷ پس عیسی اِدَیا را ترکُش که و از شهر خارج بُیس اَ بیت عنیا چو و شو در اَمکه شَسر بو ¹⁸ بامدادان عیسی در راه واگِشتَه اَ شهر گُشنه بُیس ¹⁹ در کنارِ راه درختِ انجیری اُشبینا و اَ طرفِ اَنَه چو اما جُز بَرگ چیزی بر اَنَه اُشنِبینا . پس خطاب اَ درخت اُشگُت ، از این به بعد دِگَه هرگز میوه ای از تو اَ بار نِدادر هَمی موقع درخت خُشک بُیس ²⁰ شاگردیا که از دِدَی اِ واقعَه ی حیرت شُکِردِسون از اَنَه شُپرسی چگونَه درختِ انجیر اِندِه زود خُشک بُیس ²¹ عیسی در پاسُخ اَ اَنَیا اُشگُت ، آمین اَ شما اَگوام اَگَه ایمان تواِ شک مَکُنی نه تنها تاشا اَمی که بر درختِ انجیر بُیس انجام آدَی بلکه هر گاه اَ اِ کوی بُگُی از جا کَندَه بِبَش اَدریا افکَندِه بِبَش اِندِه اَبو ²² اَگَه ایمان تو بو هر چه در دعا درخواست بُکُنی پیدا اَکُنی ²³ اَمی موقع عیسی وارد معبد بُیس وَ تعلیم مَردُمُش دا در اَمی موقع سرانِ کاهنیا و مشایخ قوم اَ پَلوی اَنَه اُندِن ، و شُگُت ، به چه اجازَه ی اِ کاریا اَکُنِش چه کِسی اِ اقتدار شَه تو دَدِه ²⁴ عیسی در پاسُخُش گُت ،مَه نیز اَ شما پُرسشی اُمِه اَگَه پاسُخ تو گُت مَه نیز اَ شما اَگواِم با چه اقتداری اِ کاریا اَکُنم ²⁵ تعمیدِ یحیی از کجا اَند ؟ از آسمو یا از انسان ؟ اَنَیا بینِ خوشو بحث شُکِه و شُگُت ، اَگه بُگوام از آسمو اَند اَ ما اَگُواِن پس چوِ اَ اَنَه ایمان تو نییاو ؟ ²⁶ و اَگه بُگوام از انسان اَند از مردم بیم مواِ چون هَمَه یحیی را پیامبر ااَدَنن . ²⁷ پس شا عیسی گُت نادَنَم عیسی اُشگُت ، مَه نیز اَ شما ناگوام با چه اقتداری اِ کاریا اَکُنم ²⁸ نظر شما چَی ؟ مَردی دو پُسُ اُشَند پَلو پُسِ نخستِ خوت چو و اُشگُت پُسُم اِرُز اَ تاکستانِ مَه برو و اَ کار مشغول بِبَش . ²⁹ پاسُخُش دا ناچِم اما بعد تغیرِ عقیدَش دا و چو . ³⁰ بوا پَلو پُسِ دِگَه چو و اَمی شَه اَنَه گُت پُس پاسُخُش دا ، اَچِم آقا اما نِچو ³¹ کدام یِک از اِ دو پُس خواستِ بوای خوش شَه جا آو ؟ پاسُخ شُدا اَولی . عیسی شَه اَنَیا گُت آمین اَ شما اَگوام خراجگیریا و فاحشَه یا اَ پادشاهی خدا راه پیدا اَکُنِن ³² چون یحیی اَ طریقِ پارسایی اَ پَلو شما اُند اما اَ اَنَه ایمان تو نیاوولی خراجگیریا و فاحشَه یا ایمان شو آو اما شما با اِنکه تو بینا تغیرِ عقیدَه تو نِداو اَ اَنَه ایمان تو نیاو ³³ َاَ مَثَل ِدگَه گُش فرا آدی صاحب ملکی تاکستانی غَرس اُشکه ودورِ اَنَه دیوار اُشکَشی چَرخُشتی در اَنش کَند وبُرجی بنا اُشکه پس تاکستان اَ چند باغبو اِجارَش دا وخوش اَ سفرچو ³⁴ چون مُوسِم برداشت محصول بُیس غلامیای خوش اَپَلو باغبونیاش اُشفرسا تا میوه ی اَنَه اَ تحویل بِگِرن ³⁵ اما باغبونیا غلامیای اَنَه شُگِرِت یکی شُزَت و دیگَری شُکُشت و سومی را سنگسار شُکِه . ³⁶ بار دِگَه غلامیای بیشتری اَ پَلو اَنَیا اُشفرسا اما باغبونیا با اَنَیا همانگونَه رفتاراُشکِه . ³⁷ بالاخَرَه پُسِ خوش اَپَلو باغبونیا اُشفِرسا و با خوش اُشگُت پُسُم را حُرمَت اَکُنِن ³⁸ اما هنگامی که باغبونیا پُسِ اَنَه شُبینا اَ یَک دِگَه شُگُت اِ وارِث اِسی بَی اِدِش اُشبُکُشَم و میراثُش تصاحُب بُکُنَم ³⁹ پَس اَنَه شُگِرِت و از تاکستان شُدَر بوو شُکُشت ⁴⁰ وقتی صاحبِ تاکستان بیا با اِ باغبونیا چه اَکُن؟ ⁴¹ پاسُخ شُدا اَنَه افرادیای بی رحم را با بیرحمی تمام نابود اَکُن و تاکستان را اَ باغبونیای دِگَه اجاره اَدِه تا میوه ی اَنَه در فَصلُش اَ اَنَه آدَین ⁴² عیسی شَه اَنَیا گُت ، آیا تا بِه حال درکُتُبِ مقدس تو نِخَندِه که سنگی که معماریا رَد بُکُنِن مهمترین سنگِ بنا اَبو خداوند اِندِش کِرده و در نظر اَما شِگفت اَکُن ⁴³ پَس اَ شما اَگواِم که پادشاهی خدا از شما گِرِتَ اَبو و اَ قومی دادَه اَبو که میوه ی اَنَه آدَین هر که بر سنگ بِکِت خُرد اَبو ⁴⁴ و هر موقع اَنَه سنگی بر کسی بِکِت اَنَه در هم اَشکَنه ⁴⁵ و چون سران کاهنیا و فریسیا مثلیای عیسی را شُشُنُفت شُفشمی که دربارِه ی اَنَیا حَرف اَزِتُی . ⁴⁶ پس بر اِدِه بُدِن که اَنَه گرفتارش بُکُنِن اما از مردُم اَتَرسِدِن چون انَیا عیسی را پیامبر شا دَنَیس