7 ¹ Шундан кейин мен ернинг тўрт бурчагида турган тўртта фариштани кўрдим. Улар ерга ҳам, денгизга ҳам ҳеч қайси дарахтга ҳам шамол эсмаслиги учун ернинг тўрт шамолини тутиб турар эдилар. ² Сўнгра барҳаёт Худонинг муҳрига эга бўлган, қуёш чиққан томондан кўтарилаётган бошқа фариштани кўрдим. У ер ва денгизга зиён етказиш учун ҳокимият берилган тўртта фариштага кучли овоз билан ҳайқириб деди: ³ “Худойимиз қулларининг пешаналарига муҳр қўймагунимизча, ерга ҳам, денгизга ҳам, дарахтларга ҳам зиён етказманглар”. ⁴ Мен муҳрланганларнинг сонини эшитдим: муҳрланганлар Исроилнинг ўғилларининг барча қабилаларидан бир юз қирқ тўрт мингта эди. ⁵ Яҳудо қабиласидан ўн икки мингтаси муҳрланган эди. Рубен қабиласидан ўн икки мингтаси муҳрланган эди. Гад қабиласидан ўн икки мингтаси муҳрланган эди. ⁶ Ашер қабиласидан ўн икки мингтаси муҳрланган эди. Нафтали қабиласидан ўн икки мингтаси муҳрланган эди. Манашеҳ қабиласидан ўн икки мингтаси муҳрланган эди. ⁷ Шимўн қабиласидан ўн икки мингтаси муҳрланган эди. Леви қабиласидан ўн икки мингтаси муҳрланган эди. Иссохор қабиласидан ўн икки мингтаси муҳрланган эди. ⁸ Забулун қабиласидан ўн икки мингтаси муҳрланган эди. Юсуф қабиласидан ўн икки мингтаси муҳрланган эди. Бенямин қабиласидан ўн икки мингтаси муҳрланган эди. ⁹ Шундан сўнг мен бир қарадим – мана, турли миллату қабиладан, халқлару тиллардан бўлган, ҳеч ким санай олмаган кўп сонли одамлар тахт олдида ва Қўзи ҳузурида туришар эди. Улар оқ ридо кийиб, қўлларида палма шохлари тутиб, ¹⁰ баланд овоз билан: “Тахтда ўтирган бизнинг Худойимизга ва Қўзига нажот бўлсин!”- деб хитоб қилишар эди. ¹¹ Тахт, қариялар ва тўртта жониворнинг атрофида турган барча фаришталар тахтнинг олдида юз тубан йиқилиб, Худога сажда қилиб, шундай дейишар эди: ¹² “Омин! Бизнинг Худойимизга ҳамду сано, шон-шуҳрат, донолик, миннатдорчилик, шон-шараф, куч-қудрат ва салтанат абадулабад бўлсин! Омин!” ¹³ Қариялардан бири гап бошлаб, мендан сўради: “Оқ ридо кийган бу одамлар ким? Улар қаердан келдилар?” ¹⁴ Мен унга: “Сиз биласиз, ҳазратим”,- дедим. У эса менга: “Булар – буюк азобдан келганлар. Улар кийимларини Қўзининг Қони билан ювиб оқартирдилар,- деди,- ¹⁵ Шунинг учун улар энди Худонинг тахти олдида турадилар ва Унинг маъбадида туну кун Унга хизмат қиладилар. Тахтда Ўтирадиган эса чодирини уларнинг устида қуради. ¹⁶ Улар бошқа оч қолмайдилар, чанқамайдилар. Энди қуёш ёки бирон-бир жазирама уларни куйдирмайди. ¹⁷ Чунки тахт ўртасидаги Қўзи уларга чўпонлик қилиб, уларни тирик сув булоқларига олиб боради. Худо уларнинг кўзларидан барча кўз ёшларини артиб олади”.