21 ¹ Сўнгра мен янги осмон ва янги ерни кўрдим, чунки олдинги осмон ва олдинги ер ўтиб кетди, энди денгиз ҳам йўқдир. ² Мен осмондан, Худодан тушиб келаётган, ўз куёви учун безатилган келиндек тайёрланган янги шаҳарни – муқаддас Йерусалимни кўрдим. ³ Мен тахтадан гапираётган кучли бир овозни эшитдим: ”Мана, одамлар билан бирга бўлган Худонинг Чодиридир! У улар билан истикомат қилади, улар Унинг халқи бўладилар! Худонинг Ўзи улар билан бўлади ва уларнинг Худоси бўлади! ⁴ Худо уларнинг кўзларидаги ҳар бир кўз ёшини артади. Ўлим бошқа бўлмайди. Йиғи-сиғи ҳам, фарёд ҳам, оғриқ ҳам бошқа бўлмайди, чунки олдингилари ўтиб кетди”. ⁵ Тахтда Ўтирган: “Мана, ҳамма нарсани янги қилиб яратяпман”,- деди, ва: “Ёзиб олгин, чунки бу сўзлар ҳақиқий ва ишончлидир”,- деди. ⁶ Кейин У менга яна деди: “Амалга ошди! Мен Алфа ва Омега, Бошланиш ва Тугашдирман. Чанқаганга тирик сув манбаидан текин бераман. ⁷ Ғолиб келадиган ҳамма нарсани мерос қилиб олади. Мен унинг Худоси бўламан ва у Менинг ўғлим бўлади. ⁸ Аммо қўрқоқлар, имонсизлар, жирканчлар, қотиллар, зинокорлар, сеҳргарлар, бутпарастлар ва барча ёлғончиларнинг қисмати олтингугурт ва олов билан ёнаётган кўлдадир. Бу иккинчи ўлимдир”. ⁹ Еттита охирги яралар билан тўла еттита косага эга фаришталардан бири менинг олдимга келиб, менга: “Бу ёққа кел, мен сенга келинни, Қўзининг хотинини кўрсатаман”,- деди. ¹⁰ Шунда у мени Руҳда буюк ва баланд тоққа кўтариб, менга осмондан, Худодан тушиб келаётган буюк шаҳарни, муқаддас Йерусалимни кўрсатди. ¹¹ У Худонинг шуҳратига эга эди. Унинг ёғдуси жуда қимматбаҳо тошга, биллур олмосга ўхшайди. ¹² Унинг девори катта ва баланд эди. Унинг ўн иккита дарвозаси бўлиб, дарвозалари устида ўн иккита фаришта эди. Дарвозаларда эса Исроил ўғилларининг ўн иккита қабиласининг исмлари ёзилган эди. ¹³ Шарқда учта, шимолда учта, жанубда учта ва ғарбда учта дарвоза бор эди. ¹⁴ Шаҳарнинг девори ўн иккита пойдеворга эга, уларда Қўзининг ўн иккита ҳаворийсининг исмлари ёзилган. ¹⁵ Мен билан гаплашган фаришта шаҳарни, унинг дарвоза ва деворларини ўлчаш учун олтин ўлчов таёғига эга эди. ¹⁶ Шаҳар тўртбурчак шаклида жойлашган. Унинг бўйи эни билан тенгдир. Фаришта шаҳарни таёқ билан ўлчадики, у ўн икки минг стадиос экан. Унинг бўйи, эни ва баландлиги бир-бирига тенгдир. ¹⁷ Унинг деворини ҳам ўлчади. У инсон ўлчовида бир юз қирқ тўрт тирсак чиқди. Фариштанинг ўлчови эса инсоннинг ўлчовига тенгдир. ¹⁸ Унинг девори олмосдан қурилган эди. Шаҳарнинг ўзи эса тиниқ шишага ўхшаш соф олтиндан эди. ¹⁹ Шаҳар деворининг пойдеворлари ҳар хил қимматбаҳо тошлар билан безатилган. Биринчи пойдеворнинг тоши – олмос, иккинчисининг тоши – зангори ёқут, учинчисининг тоши – ақиқ, тўртинчисининг тоши – зумрад, ²⁰ бешинчисининг тоши – тарғил ақиқ, олтинчисининг тоши – лаъл, еттинчисининг тоши – забаржад, саккизинчисининг тоши – фируза, тўққизинчисининг тоши – топаз, ўнинчисининг тоши – яшил ақиқ, ўн биринчисининг тоши – ложувард, ўн иккинчисининг тоши – сафсар ёқут эди. ²¹ Ўн иккита дарвоза эса – ўн иккита марвариддир. Ҳар бир дарвоза бир марвариддан иборат эди. Шаҳарнинг кўчалари тиниқ шишадек соф олтин эди. ²² Маъбадни эса мен ушбу шаҳарда кўрмадим, чунки Раббий Қодир Худо ва Қўзи – унинг маъбадидир. ²³ Шаҳар қуёшга ҳам, ойга ҳам ёритилиш учун муҳтож эмас, чунки Худонинг шуҳрати уни ёритади, Қўзининг Ўзи – унинг чироғидир. ²⁴ Нажот топган халқлар унинг нурида юрадилар. Ер юзидаги подшоҳлар ўз шуҳрату иззат-икромини унга олиб келадилар. ²⁵ Унинг дарвозалари кун бўйи қулфланмайди, тун эса у ерда бўлмайди. ²⁶ Ушбу шаҳарга халқларнинг шуҳрату иззат-икромини олиб келадилар. ²⁷ Ҳеч бир ифлос ҳамда жирканчлик ва ёлғонга берилган ҳеч ким унга кирмайди. Фақатгина Қўзининг ҳаёт китобида ёзилганлар кирадилар.