22 ¹ У менга ҳаёт сувининг тоза дарёсини кўрсатди. У биллурдек шаффоф бўлиб, Худо ва Қўзининг тахтидан чиқиб келар эди. ² Унинг кўчаси ўртасида ва дарёнинг икки томонида ўн икки марта ҳосил берадиган ҳаёт дарахти бор эди. У ҳар ой ўз мевасини берар эди. Дарахтнинг барглари халқларнинг шифоланиши учун эди. ³ Бошқа ҳеч қандай лаънат бўлмайди, лекин шаҳарда Худо ва Қўзининг тахти бўлади. Унинг қуллари эса Унга хизмат қиладилар. ⁴ Улар Унинг юзини кўрадилар, Унинг номи эса уларнинг пешаналарида бўлади. ⁵ У ерда тун бўлмайди. Улар чироққа ҳам, қуёшнинг нурига ҳам муҳтож бўлмайдилар, чунки Раббий Худо уларни ёритади. Улар эса абадулабад ҳукмронлик қиладилар. ⁶ У менга деди: “Бу сўзлар ҳақиқий ва ишончлидир!” Пайғамбарлар руҳларининг Раббий Худоси яқинда нима бўлишини ўзининг қулларига кўрсатиш учун ўз фариштасини юборди. ⁷ “Мана, Мен тезда келаман. Бу китобнинг башорат сўзларига риоя қилаётган бахтлидир!” ⁸ Мен, Юҳанно, буларни кўрдим ва эшитдим. Буларни кўриб эшитганимда эса, менга кўрсатган фариштага сажда қилиш учун унинг оёғига йиқилдим. ⁹ Лекин у менга: “Асло бундай қилма, чунки мен сенга ва сенинг биродарларинг пайғамбарларга ҳамда бу китобнинг сўзларига риоя қиладиганларга ҳамкорман. Худога сажда қилгин”,- деди. ¹⁰ Сўнг менга деди: “Бу китобнинг башорат сўзларини муҳрлама, чунки вақт яқиндир. ¹¹ Ноҳақ одам яна ноҳақлигини қилаверсин, нопок одам эса яна булғанаверсин, ҳақ одам яна ҳақлик қилаверсин ва муқаддас яна муқаддасланаверсин”. ¹² “Мана, тезда келаман! Ҳар кимни қилган ўз ишига яраша тақдирлаш учун қаримтам Ўзим билан биргадир. ¹³ Мен Алфа ва Омегаман, Бошланиш ва Тугашман, Биринчи ва Охиргидирман!” ¹⁴ Ҳаёт дарахтидан татиш ҳуқуқи бўлиш ва шаҳарга дарвозалар орқали кириш учун ўз кийимини ювадиганлар бахтлидирлар! ¹⁵ Ит ва сеҳргарлар, фоҳиша ва қотиллар, бутпарастлар ва ёлғонни мамнунлик билан амалга оширувчилар эса ташқарида қоладилар. ¹⁶ “Мен, Исо, бу ҳақида Жамоатларга гувоҳлик бериш учун сизларга Ўз фариштамни юбордим. Мен Довуднинг илдизи ва авлодиман, тонгги ва порлоқ юлдузман!” ¹⁷ Руҳ ва келин: “Келгин!”- демоқда. Эшитган ҳар бир ҳам: “Келгин”,- десин. Чанқаган келсин ва хоҳлаган ҳаёт сувини текин олсин. ¹⁸ Ушбу китобнинг башорат сўзларини эшитадиган ҳар бир кишига мен ҳам гувоҳлик бераман: Кимки буларга бирор нарсани қўшса, Худо унга бу китобда ёзилган яраларни қўшади. ¹⁹ Кимки бу башорат китобининг сўзларидан бирортасини олиб ташласа, Худо уни бу китобда ёзилган ҳаёт дарахтидан ва муқаддас шаҳардан маҳрум қилади. ²⁰ Буларга гувоҳлик Берувчи: ”Мана, тезда келаман!”- дейди. Омин! Кела қолгин, ё, Раббий Исо! ²¹ Раббимиз Исо Масиҳнинг инояти барчаларингиз биландир. Омин.