9 ¹ Сўнг Исо уларга: “Сизларга ростини айтаманки, бу ерда турганларнинг баъзилари Осмон Шоҳлигини кучда келганини кўрмагунларича, ўлим кўрмайдилар”,- деди. ² Олти кундан сўнг Исо Петъёр, Ёқуб ва Юҳаннони олиб, уларни баланд тоққа алоҳида олиб чиқди. Шунда уларнинг олдида Унинг қиёфаси ўзгариб кетди. ³ Унинг кийимлари ярқироқ, ер юзида ҳеч бир кир ювувчи оқартира олмас даражада қордай оппоқ тусга кирди. ⁴ Уларга Элийаҳ билан Мусо зоҳир бўлди. Улар Исо билан cуҳбатлашаётган эдилар. ⁵ Шунда Петъёр Исога сўзлаб: “Раввий, бизга бу ерда бўлиш яхши. Учта чайла ясайлик: бириси Сенга, бириси Мусога, бириси эса Элийаҳга”,- деди. ⁶ Аммо у нима дейишини билмас эди, чунки улар жуда қўрқиб кетишган эди. ⁷ Сўнгра уларга соя солиб, бир булут пайдо бўлди ва булут ичидан: “Бу Менинг севимли Ўғлим, Унга қулоқ солинглар”,- деган овоз келди. ⁸ Шу лаҳзада эса шогирдлар атрофларига қараб, ёнларида ёлғиз Исодан бошқа ҳеч кимни кўрмадилар. ⁹ Улар тоғдан тушиб келаётганларида, Исо уларга: “Инсон Ўғли ўликлардан тирилмагунича, кўрган нарсаларингни ҳеч кимга айтманглар”,- деб буюрди. ¹⁰ Улар эса ўликдан тирилиш нима эканлигини бир-бирларидан сўраб, бу сўзни юракларида тутиб қолдилар. ¹¹ Улар Исодан сўрадилар: “Нима учун уламолар: Аввал Элийаҳ келиши керак,- дейдилар?” ¹² У эса уларга жавоб бериб деди: “Ростдан ҳам, Элийаҳ аввал келиб, ҳамма нарсани тайёрлаши керак. Инсон Ўғли ҳам У ҳақида ёзилганидек, кўп азобланиб хўрланиши керак. ¹³ Лекин сизларга айтаманки, Элийаҳ аллақачон келди, ва у ҳақида ёзилганидек, у билан истаганларини қилдилар”. ¹⁴ Исо шогирдларининг олдига қайтиб келганида, уларнинг атрофида кўп халойиқни ва улар билан баҳслашаётган уламоларни кўрди. ¹⁵ Бор халойиқ Уни кўрган заҳоти ҳайратландилар ва Унинг олдига югуриб келиб, Уни олқишладилар. ¹⁶ Шунда У уламолардан: “Нима учун улар билан баҳслашяпсизлар?”- деб сўради. ¹⁷ Халқ орасидан бир киши жавоб бериб деди: “Устоз, мен Сенинг олдингга гунг руҳи урган ўғлимни олиб келдим. ¹⁸ Руҳ уни қаерда тутиб олса, уни ерга қулатади. У оғзидан кўпик чиқариб тишларини ғижирлатади ва қотиб қолади. Мен Сенинг шогирдларингга уни қувиб чиқаришларини айтдим, лекин улар буни қила олмадилар”. ¹⁹ У бунга жавобан: “Эҳ, имонсиз авлод, қачонгача сизлар билан бирга бўламан? Қачонгача сизларга чидайман? Болани Менинг олдимга олиб келинглар”,- деди. ²⁰ Шунда уни Исонинг олдига олиб келдилар. Ўсмир Уни кўрганидаёқ, руҳ уни силкитди ва у ерга йиқилиб, оғзидан кўпик чиқариб, ағнаб ётаверди. ²¹ Исо унинг отасидан: “Қанча вақтдан буён у бундай бўляпти?”- деб сўради. У деди: “Болалигидан! ²² Кўп марта руҳ уни нобуд қилиш учун оловга ҳам, сувга ҳам ташлади. Агар Сен бирор нарса қила олсанг, бизга раҳм қил, бизга ёрдам бер”. ²³ Исо эса унга: “Агар Сен ишона олсанг, ишонган одамга ҳамма нарсанинг имкони бор”,- деди. ²⁴ Дарҳол боланинг отаси кўз ёши билан ҳайқириб: “Ишонаман, Раббим, менинг имонсизлигимга ёрдам бер”,- деди. ²⁵ Исо халойиқнинг йиғилиб келаётганини кўриб, нопок руҳга тақиқлаб, унга: “Эй, гунг ва кар руҳ, Мен сенга буюраман, ундан чиққин ва бошқа унга кирмагин”,- деди. ²⁶ Шунда руҳ қичқириб, уни қаттиқ силкитиб чиқди, ўсмир эса худди ўликдек бўлиб қолди, ҳатто кўплар: “У ўлди”,- дедилар. ²⁷ Лекин Исо уни қўлидан ушлаб кўтарди ва у оёққа турди. ²⁸ Сўнг Исо уйга кирганида, шогирдлари Ундан алоҳида: “Нима учун биз ёвуз руҳни қувиб чиқара олмадик?”- деб сўрадилар. ²⁹ У эса уларга: “Бу турдаги руҳ фақатгина ибодатдан бошқа йўл билан чиқмайди”,- деди. ³⁰ Кейинчалик улар у ердан чиқиб, Галиле орқали ўтдилар. Исо эса буни ҳеч ким билиб қолишини хоҳламас эди. ³¹ Зеро Ўз шогирдларига таълим бериб, уларга: “Инсон Ўғли одамларнинг қўлига топширилади ва Уни ўлдиришади, ўлдирилганидан кейин учинчи куни тирилади”,- деб айтар эди. ³² Аммо улар бу сўзларни тушунмадилар, Ундан сўрашга эса қўрқдилар. ³³ Исо Кафарнаҳумга келди-да, уйда бўлган пайтида улардан: “Йўл бўйи ўзаро нима ҳақида мунозара қилдингизлар?”- деб сўради. ³⁴ Бироқ улар сукут сақладилар, чунки йўл бўйи улар ким катта эканлиги ҳақида ўзаро мунозара қилган эдилар. ³⁵ Шунда У ўтириб, ўн икки шогирдини чақирди ва уларга: “Агар бирор киши биринчи бўлишни истаса, ҳаммадан охирги бўлсин ва ҳаммага хизматкор бўлсин”,- деди. ³⁶ Сўнг У болани олиб, уларнинг ўртасига қўйди ва уни қучоқлаб, уларга деди: ³⁷ ”Ким битта шундай болани Менинг номим ҳақи қабул қилса, Мени қабул қилади. Мени қабул қилган эса Мени эмас, балки Мени Юборганни қабул қилади”. ³⁸ Юҳанно эса: “Устоз, биз Сенинг номингдан жинларни қуваётган бир одамни кўрдик. У бизнинг ортимиздан юрмагани учун биз унга тақиқладик”,- деди. ³⁹ Исо бунга деди: “Унга тақиқламанглар, чунки Менинг номимдан мўъжиза яратган ҳеч бир одам, тез орада Мени ғийбат қилмайди. ⁴⁰ Зеро ким сизларга қарши бўлмаса, у сизлар томонингиздадир. ⁴¹ Агар кимдир сизлар Масиҳга тегишли бўлганларингиз учун сизларга Менинг номим ҳақи бир пиёла сув берса, сизларга ростини айтаманки, ўз мукофотини йўқотмайди. ⁴² Кимки Менга имон келтирган мана шу кичиклардан биронтасини васвасага солса, унинг бўйнига тегирмон тошини осиб, уни денгизга ташланиши у учун яхшироқ бўлар эди. ⁴³ Агар қўлинг сени васвасага солса, уни кесиб ташла. Икки қўлинг билан жаҳаннамга, ўчмас оловга борганингдан кўра, майиб бўлиб ҳаётга кирганинг афзалроқдир. ⁴⁴ Жаҳаннамда уларнинг қурти ўлмайди ва олови ҳам ўчмайди. ⁴⁵ Агар оёғинг сени васвасага солса, уни чопиб ташла. Икки оёғинг билан жаҳаннамга, ўчмас оловга ташланганингдан кўра, чўлоқ бўлиб ҳаётга кирганинг афзалроқдир. ⁴⁶ Жаҳаннамда уларнинг қурти ўлмайди ва олови ҳам ўчмайди. ⁴⁷ Агар кўзинг сени васвасага солса, уни ўйиб олгин. Икки кўзинг билан оловли жаҳаннамга ташланганингдан кўра, бир кўз билан Худонинг Шоҳлигига кирганинг афзалроқдир. ⁴⁸ Жаҳаннамда уларнинг қурти ўлмайди ва олови ҳам ўчмайди. ⁴⁹ Чунки ҳамма олов билан тузланади ва ҳар бир қурбонлик туз билан тузланади. ⁵⁰ Туз – яхши нарса. Аммо туз ўз тузлигини йўқотса, уни қандай қилиб шўр қиласизлар? Ўзларингизда тузга эга бўлинглар ва ўзаро тинчликка эга бўлинглар”.