8 ¹ Ўша кунларда яна жуда кўп халқ тўпланган эди. Ейишга ҳеч нарсалари бўлмагани учун Исо Ўзининг шогирдларини чақириб, уларга деди: ² ”Халққа ачиняпман, чунки улар уч кундан буён Мен билан бирга, ейишга эса ҳеч нарсалари йўқ. ³ Агар уларни уйларига овқат бермай жўнатиб юборсам, йўлда ҳолдан тойишади, чунки уларнинг баъзилари узоқдан келишган”. ⁴ Шогирдлари Унга: “Уларни тўйдириш учун бу саҳрода ким қаердан нон топа оларди?”- деб жавоб бердилар. ⁵ У эса улардан: “Қанча нонингиз бор?”- деб сўради. Улар: “Еттита”,- деб жавоб бердилар. ⁶ Шунда У халққа ерга ёнбошлашларини буюрди-да, еттита нонни олиб, миннатдорчилик билдирди ва уларни синдириб, тарқатишлари учун Ўзининг шогирдларига берди. Улар эса халққа тарқатдилар. ⁷ Уларда бир неча балиқчалар ҳам бор эди. Исо дуо қилиб, уларни ҳам тарқатишни буюрди. ⁸ Шундай қилиб, улар еб тўйдилар ва қолган бўлаклардан етти сават йиғиб олдилар. ⁹ Еганларнинг сони эса тўрт минг киши атрофида эди. Сўнг У уларни қўйиб юборди. ¹⁰ Шу заҳоти Исо қайиққа тушиб, Ўзининг шогирдлари билан бирга Далманута қирғоғига келди. ¹¹ Шу орада фарзийлар чиқиб, У билан баҳслаша бошладилар ва Уни васвасага солиб, Ундан осмондан аломат кўрсатишини сўрадилар. ¹² Исо эса чуқур хўрсинди-да: “Нима учун бу авлод аломат сўрайди? Сизларга ростини айтаманки, бу авлодга аломат берилмайди”,- деди. ¹³ Сўнг уларни тарк этиб, қайиққа тушди ва яна нариги томонга жўнаб кетди. ¹⁴ Шогирдлари ўзлари билан нон олишни унутибдилар. Қайиқда битта нондан бошқа нон йўқ эди. ¹⁵ Исо эса уларга амр бериб: “Қаранглар, фарзийларнинг хамиртурушидан ҳамда Ҳироднинг хамиртурушидан эҳтиёт бўлинглар”,- деди. ¹⁶ Шогирдлар эса ўзаро мулоҳаза юритиб: “У бизнинг нонимиз йўқлиги учун шундай деяпти”,- дедилар. ¹⁷ Исо буни англаб уларга деди: “Нега сизлар: Нонимиз йўқлиги учун,- деб мулоҳаза қиляпсизлар? Ҳануз англамадингизларми, ҳануз тушунмадингизларми? Ҳануз юракларингиз тош бўлиб қолдими? ¹⁸ Кўзларингиз бор бўлиб кўрмайсизларми? Қулоғингиз бор бўлиб эшитмайсизларми? Эсингизда йўқми? ¹⁹ Мен бешта нонни беш минг одам орасида бўлиб берганимда, қолган бўлаклардан нечта тўла сават йиғиб олдингизлар?” Улар Унга: “Ўн иккита”,- дедилар. ²⁰ ”Еттита нонни тўрт минг одам орасида бўлиб берганимда-чи, қолган бўлаклардан нечта тўла сават йиғиб олган эдингизлар?” Улар эса: “Еттита”,- дедилар. ²¹ Шунда У уларга: “Ҳали ҳам англамайсизларми?”- деди. ²² Сўнг Исо Бейт-Сайдага келди. Унинг олдига кўр одамни олиб келиб, унга қўл тегизишини Ундан ўтиниб сўрадилар. ²³ Исо кўр одамнинг қўлидан тутиб, уни қишлоқдан ташқарига олиб чиқди ва унинг кўзларига тупуриб, унга қўлини қўйди-да, ундан: “Бирор нарсани кўряпсанми?”- деб сўради. ²⁴ У бир қараб: “Ўтиб кетаётган одамларни худди дарахтлардек кўряпман”,- деди. ²⁵ Сўнгра Исо яна унинг кўзларига қўлини қўйиб, унга қарашни буюрди. У эса тузалиб, ҳаммани аниқ кўра бошлади. ²⁶ Шунда Исо уни уйига жўнатиб: “Қишлоққа кирмагин ва қишлоқдаги ҳеч кимга буни айтиб бермагин”,- деди. ²⁷ Сўнг Исо Ўз шогирдлари билан Филип Кесариясидаги қишлоқларга борди. Йўлда У шогидларидан: “Одамлар Мени ким, деб ҳисоблайдилар?”- деб сўради. ²⁸ Улар эса: “Баъзилари – Яҳё Чўмдирувчи, бошқалари – Элийаҳ, яна бошқалари эса – пайғамбарлардан бири, деб ҳисоблайдилар”,- деб жавоб бердилар. ²⁹ Шунда Исо улардан: “Лекин сизлар Мени ким, деб ҳисоблайсизлар?”- деб сўради. Петъёр Унга жавобан: “Сен Масиҳсан”,- деди. ³⁰ Исо эса уларга У ҳақида ҳеч кимга айтмасликларини буюрди. ³¹ Сўнг Исо Инсон Ўғлининг кўп азобланиши кераклигини ва оқсоқоллар, олий руҳонийлар, уламолар томонидан рад қилиниб ўлдирилишини ҳамда уч кундан сўнг қайта тирилишини уларга уқтира бошлади. ³² У бу ҳақида очиқ гапирар эди. Лекин Петъёр Уни четга чақириб, Унга таъна қила бошлади. ³³ Исо эса ўгирилиб, Ўз шогирдларига қаради-да, Петъёрга ман этиб: “Йўқол олдимдан, шайтон! Зеро сен Худонинг ишларини эмас, одамларнинг ишларини ўйлаяпсан”,- деди. ³⁴ Сўнг Исо халқ билан Ўзининг шогирдларини чақириб, уларга деди: “Ким Менинг ортимдан бормоқчи бўлса, ўзини рад этсин ва ўз хочини олиб, Менинг ортимдан юрсин. ³⁵ Чунки ким жонини сақлаб қолмоқчи бўлса, уни йўқотади. Лекин ким Мен ва хушхабар учун жонини йўқотса, уни сақлаб қолади. ³⁶ Чунки агар одам бутун дунёни қўлга киритса-ю, аммо ўзининг жонини йўқотса, унга нима фойда? ³⁷ Зеро одам ўзининг жони учун қандай тўлов беради? ³⁸ Шунинг учун кимки бу зинокор ва гуноҳкор авлодда Мендан ва Менинг сўзларимдан уялса, ўша одамдан Инсон Ўғли ҳам Отасининг шуҳратида муқаддас фаришталар билан келганида уялади”.