5 ¹ Улар денгизнинг нариги томонига, Гадара юртига келдилар. ² Исо қайиқдан чиққанида, шу заҳоти қабрлардан чиққан, ичида нопок руҳ бўлган одам Унга дуч келди. ³ У қабрларда яшар эди. Ҳеч ким уни ҳатто занжирлар билан ҳам боғлай олмас эди. ⁴ Чунки у кўп марта кишанлару занжирлар билан боғланган бўлиб, лекин занжирларни узиб ташлар ва кишанларни синдирар эди. Уни тийишга эса ҳеч кимнинг кучи етмас эди. ⁵ Ҳар доим, кечаю кундуз у тоғларда ва қабрларда бақирар ва ўзини тошларга урар эди. ⁶ У Исони узоқдан кўриб қолганида, югуриб келди ва Унга таъзим қилди. ⁷ Cўнг баланд овоз билан қичқириб: “Эй, Исо, Худойи Таолонинг Ўғли! Худо ҳақи Сендан ўтинаман, мени қийнама”,- деди. ⁸ Зеро Исо унга: “Нопок руҳ, бу одамдан чиқиб кет”,- деган эди. ⁹ Исо ундан: “Сенинг исминг нима?“- деб сўради. У жавобан: “Менинг исмим Легион, чунки биз кўпчиликмиз,“- деди. ¹⁰ Жинлар уларни ўша мамлакатдан қувиб юбормаслиги учун Исога кўп ёлвордилар. ¹¹ Ўша ерда, тоғларга яқин жойда ўтлаб юрган чўчқаларнинг катта подаси бор эди. ¹² Ҳамма жинлар Унга ёлвориб: “Бизни чўчқаларга жўнат, биз уларнинг ичига кирайлик”,- дедилар. ¹³ Ўша заҳоти Исо уларга ижозат берди. Шунда нопок руҳлар чиқиб, чўчқаларга кирдилар. Пода эса қия жойдан денгизга отилиб, денгизда чўкиб кетди. Чўчқаларнинг сони икки мингталар атрофида эди. ¹⁴ Шу орада, чўчқаларни боқаётганлар югуриб бориб, бўлган воқеани шаҳар ва қишлоқларда айтиб бердилар. Аҳоли эса нима бўлганини кўриш учун чиқдилар. ¹⁵ Улар Исонинг олдига келиб, илгари жинга чалинган ва ичида легион бўлган одамни ақли жойида ҳолда, кийиниб ўтирганини кўриб, қўрқиб кетдилар. ¹⁶ Буни кўрганлар, илгари жинга чалинган одам қандай кутулганини ва чўчқалар билан нима содир бўлганини уларга айтиб бердилар. ¹⁷ Шунда улар Исодан уларнинг ҳудудларидан кетишини ўтина бошладилар. ¹⁸ Исо қайиққа кираётганида, жинга чалинган одам У билан бирга бўлишни сўради. ¹⁹ Лекин Исо унга ижозат бермасдан, унга: “Уйингга, яқинларингнинг олдига бориб, Раббий сен учун нақадар буюк ишларни қилганини ва сенга раҳм-шафқат кўрсатганини уларга айтиб бергин”,- деди. ²⁰ Шунда у бориб, Исо унга нақадар буюк иш қилганини Декаполисда эълон қила бошлади ва ҳамма ҳайратга тушди. ²¹ Исо қайиқда яна нариги қирғоққа ўтганида, кўп халойиқ Унинг олдига йиғилди, У эса денгиз бўйида эди. ²² Шу пайт Унинг олдига синагоганинг бошлиқларидан бири Яир исмли бир одам келди. У Исони кўргач, Унинг оёқларига йиқилди ва ²³ Ундан қаттиқ ўтиниб: “Менинг қизим ўлим тўшагида ётибди, у соғайиб кетиши учун келиб, унга қўлларингни қўйгин”,- деди. ²⁴ Исо у билан бирга кетди. Унинг ортидан кўп халқ эргашиб, Уни сиқиб қўйдилар. ²⁵ У ерда эса ўн икки йилдан буён қон кетишидан азобланаётган бир аёл бор эди. ²⁶ У кўп шифокорлардан анча қийналган ва бор мол-мулкини сарфлаган, аммо аҳволи яхшиланмасдан, аксинча, янада оғирлашиб кетган эди. ²⁷ У Исо ҳақида эшитганида, оломон ичидан Унинг орқасидан келиб, Унинг кийимига қўл тегизди, ²⁸ чунки у: “Агар мен ҳеч бўлмаса, Унинг кийимига қўл тегизсам, соғайиб кетаман”,- деган эди. ²⁹ Шу лаҳзада ундан қон кетиши тўхтади. У касаллигидан шифо топганини ўз танасида ҳис қилди. ³⁰ Исо ҳам шу заҳоти Ўзидан куч чиққанини билиб, халққа ўгирилди-да: “Ким Менинг кийимимга қўл тегизди?”- деди. ³¹ Шогирдлари эса Унга дедилар: “Халқ Сени сиқиб турганини кўриб турибсан-у, яна Сен: Ким Менга қўл тегизди, дейсанми?” ³² Лекин У ким бундай қилганини кўриш учун атрофга қаради. ³³ Аёл эса ўзида нима содир бўлганини билиб, қўрқув ва титроқ билан келди ва Унинг қаршисида йиқилиб, бор ҳақиқатни Унга айтиб берди. ³⁴ Шунда Исо аёлга: “Қизим, сенинг имонинг сени қутқарди, тинчлик билан боргин ва дардингдан фориғ бўлгин”,- деди. ³⁵ У ҳали гапириб турганида, синагога бошлиғининг уйидан одам келиб: “Қизинг ўлди, нега яна Устозни безовта қиляпсан?”- деди. ³⁶ Исо бу айтилган сўзларни эшитганида, синагога бошлиғига: “Қўрқма, фақат ишонгин”,- деди. ³⁷ Сўнг Петъёр, Ёқуб ва Ёқубнинг укаси Юҳаннодан ташқари ҳеч кимга Ўзининг ортидан боришига рухсат бермади. ³⁸ У синагога бошлиғининг уйига келиб, шовқинни, йиғлаётганларни ва дод-фарёд қилаётганларни кўрди. ³⁹ Исо эса ичкарига кириб уларга: “Нима учун сизлар бундай саросимага тушиб йиғлаяпсизлар? Қиз ўлгани йўқ, лекин ухлаяпти”,- деди. ⁴⁰ Улар эса Уни мазах қилиб кулдилар. Лекин У ҳаммани ташқарига чиқариб юбориб, қизнинг отасини, онасини ва Ўзи билан бирга бўлганларни олиб, ичкарига, қиз ётган жойга кирдилар. ⁴¹ Шунда У қизнинг қўлидан тутиб унга: “Талифа куми”,- деди. (Бунинг таржимаси: “Қизча, сенга айтаман, ўрнингдан тур” демакдир). ⁴² Қизча шу заҳоти ўрнидан туриб, юра бошлади, чунки у ўн икки ёшда эди. Буни кўриб турганлар ўта кучли ҳайратландилар. ⁴³ Исо уларга бу ҳақида ҳеч ким билмаслиги кераклигини жиддий уқтирди ва унга ейиши учун бирор нарса беришларини буюрди.