4 ¹ Исо яна денгиз бўйида таълим бера бошлади. Унинг олдига кўпчилик халойиқ йиғилган эди, шунинг учун У денгиздаги қайиқ ичига тушиб ўтирди, бутун халойиқ эса денгиз бўйида қуруқликда эди. ² У масаллар орқали уларга кўп таълим бериб, Ўзининг таълимотида деди: ³ ”Қулоқ солинглар, мана, уруғ сепувчи уруғ сепиш учун чиқди. ⁴ У сепаётганида, баъзилари йўл ёқасига тушди ва само қушлари келиб, буларни чўқиб кетдилар. ⁵ Баъзилари эса кўп тупроғи бўлмаган тошлоқ ерга тушгач, тезда униб чиқди, чунки ер чуқур эмас эди. ⁶ Аммо қуёш чиққанида, ниҳоллар сўлиб, илдизи бўлмаганлиги сабабли қуриб қолди. ⁷ Баъзилари тиканлар орасига тушди. Тиканлар эса ўсиб, уруғни бўғиб қўйди ва у ҳосил бермади. ⁸ Бошқалари эса яхши ерга тушди ва униб-ўсиб, баъзилари ўттиз, баъзилари олтмиш, баъзилари юз карра ҳосил берди”. ⁹ Шунда уларга: “Кимнинг эшитишга қулоғи бўлса, эшитсин”,- деди. ¹⁰ Сўнг Исо ёлғиз қолганида, Унинг атрофида бўлганлар ва ўн иккита шогирди Ундан ҳалиги масал ҳақида сўрадилар. ¹¹ Бунга У уларга деди: “Сизларга Худонинг Шоҳлигининг сирларини билиш ато қилинган, ташқаридагиларга эса ҳаммаси масалларда бўлади. ¹² Шунинг учун улар қараб туриб, кўрмайдилар, эшитиб туриб, эшитмайдилар ва англамайдилар; гуноҳлари кечирилиши учун йўлларидан қайтмайдилар”. ¹³ Бундан кейин Исо уларга: “Шу масални тушунмаяпсизларми?- деди,- Унда қандай қилиб сизлар ҳамма масални тушунасизлар? ¹⁴ Уруғ сепувчи сўз сепади. ¹⁵ Йўл ёқасидагилар шуларни билдиради: Уларнинг юракларига сўз экилган. Бироқ улар эшитганларида, шу заҳоти шайтон келиб, юракларига экилган сўзни ўғирлайди. ¹⁶ Шу сингари, тошлоқ ерга экилганлар шуларни билдиради – улар сўзни эшитганларида, шу заҳоти уни қувонч билан қабул қиладилар, ¹⁷ бироқ улар илдизи йўқ беқарор одамлардир. Кейинчалик эса, сўз учун қайғу ёки қувғин бўлганида, ўша заҳоти улар васвасага тушадилар. ¹⁸ Тиканлар орасига экилганлар – сўзни эшитганларни билдиради. ¹⁹ Бироқ бу дунёнинг ташвишлари, бойлик билан алданиш ва бошқа ҳаваслар уларнинг ичларига кириб, сўзни бўғиб қўяди ва у беҳосил бўлади. ²⁰ Яхши ерга экилганлар шуларни билдиради: Улар сўзни эшитиб қабул қилишади ва баъзилари ўттиз, баъзилари олтмиш, баъзилари юз карра ҳосил келтиради”. ²¹ Исо уларга деди: “Шамни идишнинг ёки тўшакнинг остига қўйиш учун олиб келадиларми? У шамдоннинг устига қўйиш учун эмасми? ²² Ошкор бўлмайдиган бирор яширин нарса йўқ, юзага чиқмайдиган ҳеч сирли нарса йўқ. ²³ Кимнинг эшитишга қулоғи бўлса, эшитсин!” ²⁴ Сўнг уларга: “Нима эшитаётганингизга диққат қилинглар,- деди,- Қандай ўлчов билан ўлчасангизлар, шундай ўлчов билан сизларга ўлчанади ва сизларга, эшитаётганларга, янада қўшиб берилади. ²⁵ Чунки кимда бор бўлса, унга берилади, кимда йўқ бўлса, ундан ҳатто бори ҳам тортиб олинади”. ²⁶ У деди: “Худонинг Шоҳлиги – бир одамнинг уруғни ерга ташлагани кабидир. ²⁷ У ухлайди, кечасию кундузи туради ва қандай қилиб уруғ униб-ўсиб чиққанини у билмайди. ²⁸ Зеро ер ўз-ўзидан ҳосил келтиради: олдин кўкат, кейин бошоқ, ундан кейин бошоқда тўла дон. ²⁹ Лекин ҳосил етилганида, шу заҳоти ўроқ солади, чунки ўрим вақти келди”. ³⁰ Сўнг У яна деди: “Худонинг Шоҳлигини нимага ўхшатамиз? Ёки уни қандай масал билан тасвирлаймиз? ³¹ У худди хантал уруғининг дони кабидир. У ерга экилаётганида, ердаги барча уруғлардан кичик бўлади. ³² Лекин экилгандан кейин ўсиб чиқиб, барча кўкатлардан катта бўлади. У улкан шохлар чиқарадики, ҳатто само қушлари унинг сояси остида паноҳ топадилар”. ³³ Шундай қилиб, улар эшита олганларича, у уларга сўзни шу сингари кўп масаллар орқали воизлик қилди. ³⁴ Аммо уларга масалларсиз гапирмас эди. Бироқ У ёлғиз қолганида, У шогирдларига ҳаммасини тушунтириб берар эди. ³⁵ Ўша куни кеч кираётганида, Исо уларга: “Нариги томонга ўтамиз”,- деди. ³⁶ Улар халойиқни қўйиб юборганларидан сўнг, У ўтирган қайиқда Уни ўзлари билан олиб кетдилар. Ўша жойда У билан бирга бошқа қайиқлар ҳам бор эди. ³⁷ Шунда кучли бўрон кўтарилди ва унинг тўлқинлари қайиққа шундай урилдики, у сувга тўла бошлади. ³⁸ Исо қайиқнинг орқа қисмида ёстиқда ухлаб ётар эди. Улар Уни уйғотиб Унга: “Устоз! Бизнинг ҳалок бўлаётганимиз билан ишинг йўқми?”- дедилар. ³⁹ У ўрнидан туриб, шамолга ман этди ва денгизга: “Жим бўл, тинчлан”,- деди. Шунда шамол тўхтади ва чуқур сукунат бўлди. ⁴⁰ Исо уларга: “Нега бундай қўрқоқсизлар? Нима учун имонингиз йўқ?”- деди. ⁴¹ Улар эса ўта қўрқиб кетиб, бир-бирларига: “Бу қандай Одамки, ҳатто бўрон ва денгиз ҳам Унга қулоқ солса?”- дедилар.