3 ¹ Исо яна синагогага кирди, у ерда эса қўли қуриб қолган бир одам бор эди. ² У шаббат куни шифолармикин, деб Уни айблаш учун кузатиб турдилар. ³ Шунда Исо қўли қуриб қолган одамга: “Ўртага чиқ”,- деди. ⁴ Уларга эса: “Шаббат куни яхшилик қилиш керакми ёки ёмонликми? Жонни қутқаришми ёки ҳалок қилишми?”- деди. Лекин улар индамадилар. ⁵ Шунда уларга ғазаб билан нигоҳ ташлаб, уларнинг бағритошлигидан қайғурди. Ҳалиги одамга эса: “Қўлингни узат”,- деди. У қўлини узатди ва унинг қўли бошқаси каби соппа-соғ бўлиб қолди. ⁶ Фарзийлар эса ташқарига чиқиб, Исони қандай ҳалок қилиш ҳақида ҳиродчилар билан Унга қарши дарҳол тил бириктирдилар. ⁷ Лекин Исо Ўз шогирдлари билан бирга денгиз томон кетди. Шунда Галиледан, Яҳудиядан, ⁸ Йерусалимдан, Идумиядан ва Йорданнинг нариги томонидан бўлган кўпчилик оломон Унга эргашди. Тир ва Сидўннинг атрофида яшайдиган тумонат халқ Исонинг қилаётган ишларини эшитганларида, Унинг олдига келдилар. ⁹ Исо одам кўплиги туфайли Уни сиқиб қўймасликлари учун Ўзининг шогирдларига қайиқ тайёрлаб қўйишни айтди. ¹⁰ Зеро У кўпларни шифолади, шунинг учун яраларга эга бўлганлар Унга қўл тегизиш учун Уни сиқаётган эдилар. ¹¹ Нопок руҳлар ҳам Исони кўрганларида, Унинг қаршисида қулаб: “Сен Худонинг Ўғлисан!”- деб бақирар эдилар. ¹² Лекин Исо Уни ошкор қилишларини уларга қатъий ман этар этди. ¹³ Сўнг У тоққа чиқиб, Ўзи истаганларни чақириб олди. Улар эса Унинг олдига келдилар. ¹⁴ Шунда Исо Ўзи билан бирга бўлишлари ва уларни воизлик қилишга юбориш учун, ¹⁵ касалларни шифолаш ва жинларни қувиш ҳокимиятига эга бўлишлари учун улардан ўн иккитасини танлади: ¹⁶ Петъёр, деб атаган Шимўнни, ¹⁷ Забадийнинг ўғиллари бўлган, “Воанергес”, яъни “Момақалдироқ ўғиллари”, деб атаган Ёқубни ва укаси Юҳаннони, ¹⁸ Андерни, Филипни, Бартолмейни, Маттони, Тўмани, Алфей ўғли Ёқубни, Таддейни, рашкчи Шимўнни ¹⁹ ва Унга хиёнат қиладиган Яҳудо Искариотни танлади. ²⁰ Сўнг Исо уйга келди. Яна шунчалик кўп халойиқ тўпланган эдики, уларга ҳатто нон ейишга ҳам имкон бўлмади. ²¹ Яқинлари буни эшитганларида, Уни олиб кетиш учун келдилар, чунки улар: “У ақлдан озган”,- дер эдилар. ²² Йерусалимдан келган уламолар эса: “Унинг ичида Баалзебуб бор ва У жинлар бошлиғининг кучи билан жинларни қувиб чиқаряпти”,- дер эдилар. ²³ Исо эса уларни ёнига чақириб, уларга масаллар орқали гапира бошлади: “Қандай қилиб шайтон шайтонни қувиб чиқара олади? ²⁴ Агар шоҳлик ўз ичидан бўлинса, бу шоҳлик тура олмайди. ²⁵ Агар хонадон ўз ичидан бўлинса, бу хонадон тура олмайди. ²⁶ Агар шайтон ўз-ўзига қарши чиқиб бўлинган бўлса, у тура олмайди, лекин унинг куни тугади. ²⁷ Ҳеч ким кучли одамнинг уйига кириб, аввал кучли одамни боғламасдан, унинг мол-мулкини талон-тарож қилмайди. Фақат уни боғлаганидан сўнггина уйини талон-тарож қилади. ²⁸ Сизларга ростини айтаманки, инсон ўғиллари қанақа гуноҳлару куфрликлар қилмасинлар-ки, уларга кечирилади. ²⁹ Бироқ кимки Муқаддас Руҳга қарши куфрлик қилса, ҳеч қачон кечирилмайди, лекин у абадий маҳкумликка дучор бўлади”. ³⁰ Зеро улар: “Унинг ичида нопок руҳ бор”,- дер эдилар. ³¹ Сўнг Унинг онаси билан укалари келдилар ва ташқарида туриб, Уни чақириш учун одам юбордилар. ³² Унинг атрофида кўпчилик одам ўтирган эди. Улар Унга: “Мана, онанг, укаларинг ва сингилларинг ташқарида Сени сўрашяпти”,- дедилар. ³³ У эса уларга жавоб берди: “Ким Менинг онам ёки Менинг укаларим?” ³⁴ Сўнгра атрофида ўтирганларга қараб: “Мана, Менинг онам ва укаларим,- деди,- ³⁵ чунки кимки Худонинг иродасини бажарса, айнан ўша Менинг укам, синглим ва онамдир“.