12 ¹ Исо уларга масаллар билан гапира бошлади: “Бир киши узумзор барпо қилиб, уни тўсиқ билан ўради. Сиққич учун чуқур қазиб, кузатув минорасини қурди. Сўнг узумзорни боғбонларга топшириб, сафарга кетди. ² Вақти келганида, боғбонлардан узумзорнинг ҳосилини олиш учун боғбонларнинг олдига хизматкорини юборди. ³ Улар эса уни тутиб урдилар ва уни қуруқ қайтариб юбордилар. ⁴ Шунда у уларнинг олдига бошқа бир хизматкорини юборди. Унинг ҳам бошини тош билан ёриб, уни шарманда қилиб қайтариб юбордилар. ⁵ Сўнг яна бошқасини юборди, уни эса ўлдирдилар. Бошқа кўпларни ҳам ёки урдилар, ёки ўлдирдилар. ⁶ Узумзор эгасининг севимли бир ўғли бўлиб: Балки ўғлимни ҳурмат қилар,- деб охири уларнинг олдига уни юборди. ⁷ Аммо ўша боғбонлар бир-бирларига: Мана – бу меросхўрдир. Қани, уни ўлдирайлик ва мерос бизники бўлади,- дедилар. ⁸ Шундай қилиб, уни қўлга олиб, ўлдирдилар ва узумзордан ташқарига чиқариб ташладилар. ⁹ Энди, узумзорнинг эгаси нима қилади? У келиб, боғбонларни ўлдиради ва узумзорни бошқаларга беради. ¹⁰ Наҳотки сизлар Ёзувда: Қурувчилар рад этган тош бурчакнинг асосий тоши бўлди. ¹¹ Бу Раббийнинг ишидир! Бу нигоҳимизда ғаройибдир,- дейилганини ўқимагансизлар?” ¹² Шунда Уни қўлга олишга ҳаракат қилдилар, аммо халқдан қўрқдилар, зеро бу масални улар ҳақида айтганини тушундилар. Кейин Уни тарк этиб, йўлларида кетдилар. ¹³ Сўнг Исони сўзидан тутиш учун, Унинг олдига баъзи фарзийлар ва ҳиродчиларни юбордилар. ¹⁴ Улар эса келиб, Унга: “Устоз, биз Сенинг адолатли эканлигингни ва бирор кишига ёқишга ҳаракат қилмаслигингни биламиз. Чунки Сен ҳеч кимга юз-хотирчилик қилмайсан, балки Худонинг йўлини ҳақиқатда ўргатасан. Императорга солиқ тўлаш биз учун жоизми ёки йўқми? Биз солиқ тўлайликми ёки тўлмайликми?”- дедилар. ¹⁵ Аммо Исо уларнинг иккиюзламачиликларини билиб, уларга: “Нима учун Мени васвасага соляпсизлар? Менга бир динор олиб келинглар, Мен уни кўрай”,- деди. ¹⁶ Улар буни олиб келдилар. Шунда Исо уларга: “Бу сурат ва ёзув кимники?”- деди. Улар Унга: “Императорники”,- дедилар. ¹⁷ Исо уларга жавобан: “Унда императорникини императорга, Худоникини эса Худога беринглар”,- деди. Одамлар эса Ундан ҳайратландилар. ¹⁸ Сўнгра Унинг олдига, “ўликдан тирилиш йўқ” дейдиган саддуқийлар келиб, Ундан сўрадилар: ¹⁹ ”Устоз! Мусо бизга: Агар бирор кишининг биродари ўлиб, хотинини қолдирса, аммо бола қолдирмаса, унда унинг биродари унинг хотинини олсин ва биродарининг уруғини тикласин,- деб ёзган. ²⁰ Еттита ака-ука бор эди. Биринчиси хотин олди ва ўлиб, ўзидан уруғ қолдирмади. ²¹ Иккинчиси эса унга уйланиб, фарзанд ҳам кўрмай, вафот этди. Учинчиси ҳам худди шундай бўлди. ²² Шундай қилиб, ака-укаларнинг еттови ҳам ўша аёлга уйланди, аммо уруғ қолдирмади. Ҳаммасидан кейин аёл ўлди. ²³ Энди эса, тирилиш кунида тирилганларида, у уларнинг қайси бирининг хотини бўлади? Ахир еттитаси ҳам уни хотинликка олишган”. ²⁴ Исо уларга жавобан деди: “Ёзувларни ҳам, Худонинг қудратини ҳам билмасдан, шу туфайли янглишяпсизларми? ²⁵ Зеро одамлар ўликлардан тирилганларида, уйланмайдилар ҳам, турмушга ҳам чиқмайдилар, балки самодаги фаришталар каби бўладилар. ²⁶ Ўликларнинг тирилиши ҳақида эса, Худо бута ёнида Мусога: Мен Иброҳимнинг Худоси, Исҳоқнинг Худоси ва Ёқубнинг Худосиман,- деганини Мусонинг китобида ўқимагансизларми? ²⁷ Худо ўликларнинг Худоси эмас, аммо тирикларнинг Худосидир. Шундай қилиб, сизлар ўта янглишяпсизлар”. ²⁸ Уламолардан бири келиб, уларнинг баҳсларини эшитди ва Исо уларга яхши жавоб бераётганини кўриб, Ундан сўради: “Барча амрлардан энг биринчиси нима?” ²⁹ Исо унга шундай жавоб берди: “Барча амрлардан энг биринчиси: Қулоқ тут, эй, Исроил! Бизнинг Раббий Худойимиз ягона Раббийдир. ³⁰ Раббий Худойингни бутун юрагинг, бутун жонинг, бутун онгинг ва бутун қувватинг билан севгин. Мана шу биринчи амрдир! ³¹ Иккинчиси эса шунга ўхшашдир: Ўз яқинингни ўзингни севгандек севгин. Бу амрлардан бошқа буюкроғи йўқдир”. ³² Уламо эса Унга деди: “Тўғри, Устоз. Сен ҳақиқатни айтдинг. Чунки Худо ягона ва Ундан бошқаси йўқ. ³³ Уни бутун юрак, бутун онг, бутун жон ва бутун қувват билан севиш ҳамда яқинини ўзини севган каби севиш – барча тамоман ёндириладиган қурбонликлар ва бағишловлардан афзалроқдир”. ³⁴ Исо унинг ақлли жавоб берганини кўриб, унга: “Сен Худонинг Шоҳлигидан йироқ эмассан”,- деди. Шундан сўнг Ундан савол сўрашга журъат қилмадилар. ³⁵ Маъбадда таълим беришни давом эттириб, Исо шундай савол берди: “Қандай қилиб уламолар: Масиҳ – Довуднинг Ўғли, деб айтадилар? ³⁶ Зеро Довуднинг ўзи Муқаддас Руҳ билан деган: Раббий менинг Раббимга деди: Сенинг душманларингни оёқларингнинг супачаси қилгунимча, Менинг ўнг томонимда ўтириб тур. ³⁷ Шундай қилиб, Довуднинг ўзи Уни Раббий, деб атамоқда. Унда қанақасига У Довуднинг ўғли бўлади?” Кўплаб халқ эса Исони иштиёқ билан тинглар эди. ³⁸ Исо уларга Ўз таълимотида дер эди: “Узун кийимларда юришни ва халқ йиғинларида олқиш олишни, ³⁹ синагогаларда олдинда ўтиришни ва базмларда тўрда ёнбошлашни яхши кўрадиган уламолардан эҳтиёт бўлинглар. ⁴⁰ Беваларнинг уйини ютадиган ва кўргазма учун узоқ ибодат қиладиган шу одамлар оғирроқ ҳукмни оладилар”. ⁴¹ Сўнг Исо хазина қутисининг қаршисида ўтириб, халқ қутига қандай пул ташлаётганини кузата бошлади. Кўплаб бойлар кўп ташладилар. ⁴² Бир кекса бева аёл келиб, қиймати бир кодрант бўлган икки сариқ чақа ташлади. ⁴³ Исо шогирдларини чақириб, уларга деди: “Сизларга ростини айтаманки, бу қашшоқ бева қутига ташлаганларнинг ҳаммасидан кўра кўпроқ ташлади. ⁴⁴ Чунки ҳамма ўзининг тўкислигидан ташлади, у эса ўз етишмовчилигида, ўзидаги борини, ҳатто бор егулигини ташлади”.