11 ¹ Улар Йерусалимга, Бейт-Фагея ва Бейт-Аниага, Зайтун тоғига яқинлашганларида, Исо шогирдларидан иккитасини юбориб, ² уларга деди: “Тўғри рўпарангиздаги қишлоққа боринглар. Унга кирганингиздан боғлаб қўйилган, ҳали ҳеч ким минмаган хўтикни кўрасизлар. Уни ечиб, олиб келинглар. ³ Агар бирор киши сизларга: Сизлар нима қиляпсизлар?- деса, унда: Бу Раббийга керак, кейин дарров ортига қайтариб жўнатади,- денглар”. ⁴ Улар бориб, кўчада дарвоза ёнида боғлаб қўйилган хўтикни топдилар ва уни ечиб олдилар. ⁵ У ерда турганлардан баъзилари уларга: “Нима қиляпсизлар? Нима учун хўтикни ечиб олдингизлар?”- дедилар. ⁶ Шогирдлар Исо буюрганидек жавоб бердилар, шунда улар олиб кетишларига рухсат бердилар. ⁷ Хўтикни Исонинг олдига олиб келиб, унга кийимларини тўшадилар. Исо хўтикка минди. ⁸ Кўплар йўлга кийимларини тўшадилар, бошқалар эса дарахтларнинг шохларини кесиб, йўлга тўшадилар. ⁹ Исодан олдинда бораётганлар ва Унга ҳамроҳ бўлганлар ҳайқирар эдилар: “Ҳосанна! Раббий номидан Келаётган муборакдир! ¹⁰ Раббий номидан келаётган отамиз Довуднинг шоҳлиги муборакдир! Юксакликда ҳосанна!” ¹¹ Исо Йерусалимдаги маъбадга кириб, ҳамма нарсани кўздан кечирди. Вақт кеч бўлганлиги туфайли, ўн икки шогирди билан Бейт-Аниага кетди. ¹² Эртаси куни, улар Бейт-Аниадан чиққанларида, Исо оч қолди. ¹³ Узоқдан барглар билан қопланган анжир дарахтини кўриб: Унда бирор нарса топа олармиканман,- деб дарахтга яқинлашди. Аммо унинг олдига келиб, барглардан бошқа ҳеч нарса топа олмади, чунки ҳали анжирларни териш фасли эмас эди. ¹⁴ Шунда Исо унга: “Шу кундан бошлаб, то абад ҳеч ким сенинг ҳосилингдан татимасин”,- деди. Унинг шогирдлари эса буни эшитдилар. ¹⁵ Сўнгра улар Йерусалимга келдилар. Исо маъбадга кириб, маъбадда савдо-сотиқ қилаётганларни қува бошлади. У пул алмаштирувчиларнинг хонтахталарини ва каптарфурушларнинг курсиларини ағдариб ташлади. ¹⁶ У ҳеч кимга бирор нарсани маъбаддан олиб ўтишига рухсат бермади. ¹⁷ Уларга таълим бериб деди: “Ёзувда: Менинг Уйим барча халқлар учун ибодат уйи, деб аталади,- деб ёзилган эмасми? Сизлар эса уни қароқчилар уясига айлантирдингизлар”. ¹⁸ Буни уламолар ва олий руҳонийлар эшитиб, Исони ўлдириш йўлларини излай бошладилар, чунки бутун халқ Унинг таълимотидан ҳайратлангани учун улар Ундан қўрқар эдилар. ¹⁹ Кеч кирганида, Исо шаҳардан чиқиб кетди. ²⁰ Эрталаб эса шу йўлдан ўтиб кетаётиб, улар анжир дарахтининг илдизигача қуриб қолганини кўрдилар. ²¹ Петъёр ёдга олиб, Унга: “Раввий, қарагин! Сен лаънатлаган анжир дарахти қуриб қолибди”,- деди. ²² Исо жавоб бериб, уларга деди: “Худонинг имонига эга бўлинглар. ²³ Чунки сизларга ростини айтаманки, агар кимки бу тоққа: Кўтарилиб, денгизга отил,- деса, ўз юрагида шубҳаланмасдан, унинг айтгани амалга ошишига ишонса, унда у айтганнинг ҳаммаси амалга ошади. ²⁴ Шунинг учун Мен сизларга айтаманки, ибодатда нимаики сўрасангизлар, олишингизга ишонинглар ва сизлар оласизлар. ²⁵ Ибодатда турганларингизда, агар бирор кишига қарши даъвонгиз бўлса, кечиринглар, токи Осмондаги Отангиз ҳам гуноҳларингизни кечирсин. ²⁶ Агарда кечирмасангизлар, Осмондаги Отангиз ҳам гуноҳларингизни кечирмайди”. ²⁷ Сўнгра улар яна Йерусалимга келдилар. Исо маъбадда юрганида, олий руҳонийлар, уламолар ва оқсоқоллар Унинг олдига келиб, ²⁸ Унга: “Сен буларни қандай ҳокимият билан қиляпсан? Буларни қилишга ким Сенга ҳокимият берди?”- дедилар. ²⁹ Исо уларга жавобан деди: “Мен ҳам сизлардан бир нарсани сўрайман, Менга жавоб беринглар. Ўшанда Мен ҳам буларни қандай ҳокимият билан қилаётганимни сизларга айтаман. ³⁰ Яҳёнинг чўмдириши Осмондан эдими ёки инсонларданми? Менга жавоб беринглар”. ³¹ Улар ўзаро мулоҳаза қилар эдилар: “Агар: Осмондан,- десак, унда У: Нега бўлмаса, унга ишонмадингизлар?- дейди. ³² Агар: Одамлардан,- десак-чи?” Бироқ улар халқдан қўрқдилар, чунки ҳамма Яҳёни аниқ пайғамбар, деб ҳисоблар эди. ³³ Шунинг учун улар Исога жавоб бериб: “Билмаймиз”,- дедилар. Шунда Исо уларга: “Ундай бўлса, қандай ҳокимият билан буларни қилаётганимни Мен ҳам сизларга айтмайман”,- деди.