24 ¹ Беш кун ўтгач, олий руҳоний Ҳанания ва баъзи оқсоқоллар Тертуллус исмли бир нотиқ билан Кесарияга келиб, ҳокимга Повулнинг устидан арз қилдилар. ² Повул чақирилганида, Тертуллус айблашни бошлаб деди: ³ “Феликс жаноби олийлари, сиз туфайли тинчликка эришмоқдамиз. Сизнинг ғамхўрлигингиз туфайли халқимиз фаровонликда яшаётганини ҳар доим ва ҳар жойда ҳар қандай миннатдорчилик билан тан оламиз. ⁴ Сизни кўп уринтирмаслик учун, мурувватингиз билан бизни қисқача тинглашингизни илтимос қиламан. ⁵ Биз бу одамни жамиятнинг ўлати, дунё бўйлаб барча яҳудийлар орасида ғалаён қўзғатувчи ва нозарий бидъатининг сардори, деб топдик. ⁶ У маъбадимизни ҳам ҳаром қилишга ҳаракат қилди. Биз эса уни тутиб, ўз қонунимизга яраша ҳукм қилмоқчи бўлдик. ⁷ Лекин мингбоши Лисиас келиб, уни ўта зўрлик билан қўлимиздан тортиб олди ва ⁸ унинг айбловчилари бўлмиш бизни ҳам олдингизга келишимизни буюрди. Ўзингиз текшириб, биз уни нималарда айблаётганимизнинг ҳаммасини унинг ўзидан билиб олишингиз мумкин”. ⁹ Яҳудийлар ҳам бунинг шундай эканлигини тасдиқладилар. ¹⁰ Ҳоким Повулга гапириши учун ишора қилганида, у жавобан деди: “Сиз кўп йиллардан бери бу халқни суд қилганингизни билганим учун, мен ўзимни қувонч билан ҳимоя қиламан. ¹¹ Мен сажда қилиш учун Йерусалимга келганимга ўн икки кундан ошмаганини ўзингиз билиб олишингиз мумкин. ¹² Улар эса мени на маъбадда бирор киши билан баҳс қилаётган, на синагогаларда, на шаҳарда халқни қўзғатаётган ҳолда топмадилар. ¹³ Улар ҳозир менга қўяётган айбларнинг ҳеч бирини исбот қила олмайдилар. ¹⁴ Аммо олдингизда шуни тан оламанки, улар бидъат, деб атаган Йўл бўйича мен оталаримнинг Худосига сажда қиламан ва Қонун ҳамда Пайғамбарларда ёзилганларнинг ҳаммасига ишонаман. ¹⁵ Худога умидим борки, уларнинг ўзлари ҳам кутаётганларидек, ҳақ ва ноҳақ одамларнинг тирилиши бўлади. ¹⁶ Шунинг учун ҳам, Худо ва инсонларга нисбатан айбсиз виждонга эга бўлишга ҳаракат қиламан. ¹⁷ Мана, кўп йиллардан кейин, мен халқимга эҳсон ва бағишловлар олиб келиш учун келдим. ¹⁸ Шу орада Асиядан бўлган баъзи яҳудийлар мени оломон орасида ёки қўзғолон орасида эмас, балки маъбадда покланган ҳолда топдилар. ¹⁹ Аслида ўшалар ҳузурингизга келиб, менга қарши даъволари бўлса, мени айблашлари керак эди. ²⁰ Ёки буларнинг ўзлари айтсинлар, Синедрион олдида турганимда, менда қандай ноҳақлик топдилар? ²¹ Наҳот мен уларнинг орасида туриб, баланд овозда: Ўликларнинг тирилиши учун бугун олдингизда ҳукм қилиняпман,- деган сўзим учун айбдор бўлсам?” ²² Бу Йўл ҳақида яхшироқ билган Феликс буларни эшитиб: “Мингбоши Лисиас келганидан кейин масалангизни синчиклаб ўрганаман”,- деди ва муҳокамани кейинга қолдирди. ²³ У юзбошига Повулни қўриқлашни, унга енгиллик беришни ва унинг яқинларига унинг олдига келишга ҳамда унга хизмат қилишга қаршилик қилмасликни буюрди. ²⁴ Бир неча кундан кейин Феликс яҳудий хотини Друсилла билан келиб, Повулни чақиртирди ва Исо Масиҳга имон ҳақида уни тинглади. ²⁵ Повул ҳақлик, ўзини тийиш ва келаётган ҳукм ҳақида сўзлагани учун Феликс қўрқувга тушиб: “Энди боргин, вақт топганимда, сени яна чақираман”,- деди. ²⁶ Шу билан бирга, қўйиб юбориши учун Повул унга пора беришидан умид қилар эди. Шунинг учун Феликс уни кўп марта чақирир ва у билан суҳбатлашар эди. ²⁷ Лекин икки йилдан сўнг Феликснинг ўрнига Порциус Фест келди. Феликс эса яҳудийларга илтифот кўрсатмоқчи бўлиб, Повулни қамоқда қолдирди.