23 ¹ Повул Синедрионга тикилиб қараб: “Эркагу биродарлар! Мен бу кунга қадар Худо олдида пок виждон билан яшаганман”,- деди. ² Олий руҳоний Ҳанания эса Повулнинг ёнида турганларга унинг оғзига уришларини буюрди. ³ Шунда Повул унга: “Эй, оқланган девор, Худо сени уради! Сен мени Қонун бўйича ҳукм қилиш учун ўтирибсан, аммо Қонунга қарши мени уришга буюряпсан!”- деди. ⁴ Ёнида турганлар: “Худонинг олий руҳонийсини ҳақорат қиляпсанми?” - дедилар. ⁵ Повул эса: “Биродарлар! Унинг олий руҳоний эканини билмаган эдим, зеро: Халқингнинг бошлиқларини ёмонлама, деб ёзилган”,- деди. ⁶ Бу ердагиларнинг бир қисми саддуқийлар ва бошқа қисми фарзийлар эканини билганида, Повул баланд овоз билан Синедрионга хитоб қилиб: “Эркагу биродарлар! Мен фарзийман ҳамда фарзийнинг ўғлиман. Ўликларнинг тирилишига умидим сабабли мени ҳукм қилмоқдалар”,- деди. ⁷ У буни айтганидан сўнг фарзийлар билан саддуқийлар орасида низо чиқди ва йиғин иккига бўлинди. ⁸ Чунки саддуқийлар: тирилиш ҳам, фаришта ҳам, руҳ ҳам йўқ, деб айтадилар. Фарзийлар эса уни ҳам, буни ҳам тан оладилар. ⁹ Шунда кучли шовқин кўтарилди. Фарзийлар гуруҳининг уламолари ўринларидан туриб: “Биз бу одамда ҳеч бир ёмонлик топмаяпмиз. Агар унга руҳ ёки фаришта гапирган бўлса, биз Худога қарши чиқмайлик!”- деб баҳслашар эдилар. ¹⁰ Низо кучайиб борганида, Повулни тилка-пора қилишларидан қўрққан мингбоши аскарларга пастга тушиб, уни ораларидан олиб чиқишни, қалъага олиб кетишни буюрди. ¹¹ Кейинги кечада Раббий унга зоҳир бўлиб: “Дадил бўл, Повул! Сен Мен ҳақимда Йерусалимда гувоҳлик берганингдай, Римда ҳам худди шундай гувоҳлик беришинг керак”,- деди. ¹² Кун ёришгач, баъзи яҳудийлар аҳд қилишиб, Повулни ўлдирмагунча еб-ичмасликка қасам ичдилар. ¹³ Бундай аҳдлашганларнинг сони қирқдан ортиқ эди. ¹⁴ Улар олий руҳонийлар билан оқсоқолларнинг олдиларига келиб, дедилар: “Повулни ўлдирмагунимизча бирор нарса есак, қасам урсин,- деб қасам ичдик. ¹⁵ Шунинг учун сизлар Синедрион билан бирга гўё Повулнинг ишини янада аниқроқ текширмоқчи эканлигингизни мингбошига айтинглар, токи у уни эртага олдингизга олиб чиқсин. Биз эса, у яқинлашмасдан олдин уни ўлдиришга тайёрмиз”. ¹⁶ Повулнинг синглисининг ўғли бу қасд ҳақида эшитгач, қалъага кириб, Повулга хабар берди. ¹⁷ Повул эса юзбошилардан бирини чақириб: “Бу йигитни мингбошининг олдига олиб боргин, чунки унга айтадиган гапи бор”,- деди. ¹⁸ Шунда у йигитни олиб, мингбошининг олдига келтириб: “Маҳбус Повул мени чақириб, бу йигитни сизнинг олдингизга олиб боришимни илтимос қилди, унинг сизга айтадиган гапи бор экан”,- деди. ¹⁹ Мингбоши йигитнинг қўлидан ушлади-да, четга ўтиб: “Менга айтадиган нима гапинг бор?”- деб сўради. ²⁰ У жавобан деди: “Яҳудийлар, гўё Повулнинг ишини янада аниқроқ текшириш учун уни эртага Синедрион олдига чиқаришни сиздан илтимос қилишга келишдилар. ²¹ Лекин сиз уларга қулоқ солманг. Чунки уни ўлдирмагунча еб-ичмаслик ҳақида қасам ичган қирқдан зиёд одам уни пойлаб турибди. Улар ҳозир тайёр бўлиб, сизнинг ижозатингизни кутиб турибдилар”. ²² Ўшанда мингбоши йигитни қўйиб юбориб, унга: “Менга буларни айтганингни ҳеч кимга айтма!”- деди. ²³ Сўнг иккита юзбошини чақириб, уларга: “Туннинг учинчи соатида Кесарияга бориш учун икки юзта пиёда аскар, етмишта отлиқ ва икки юзта ўқчи аскар ҳозирланглар. ²⁴ Эшакларни ҳам тайёрланглар, токи Повулни миндириб, ҳоким Феликснинг олдига хавф-хатарсиз етказиб борсинлар”,- деб буюрди. ²⁵ Кейин у қуйидаги мазмунда хат ёзиб берди: ²⁶ “Клавдиус Лисиасдан ҳоким жаноб олийлари Феликсга – салом! ²⁷ Бу одамни яҳудийлар қўлга олиб ўлдирмоқчи бўлган эдилар. Унинг Рим фуқароси эканини билганимда, мен аскарлар билан келиб, уни уларнинг қўлидан қутқардим. ²⁸ Сўнг уни нимада айблаётганларини билмоқчи бўлиб, уни уларнинг Синедрионига олиб бордим. ²⁹ Шунда уни ўзларининг қонунига тегишли баҳсли масалалар бўйича айблаётганларини, лекин унда ўлимга ёки кишанга лойиқ ҳеч қандай айб йўқлигини англадим. ³⁰ Аммо яҳудийлар бу одамга қарши ёвуз ният қилганлари қулоғимга етганида, ўша заҳотиёқ мен уни сизнинг олдингизга юбордим. Унинг айбловчиларига ҳам унга қарши гапларини сизнинг олдингизда гапиришларини буюрдим. Саломат бўлинг”. ³¹ Шу тариқа, аскарлар уларга буюрилгани бўйича Повулни тунда Антипатрисга олиб бордилар. ³² Эртаси куни эса улар у билан бирга бориш учун отлиқларни қолдирдилар ва қалъага қайтиб кетдилар. ³³ Шундай қилиб, Кесарияга келиб, улар хатни ҳокимга бердилар ва Повулни унга топширдилар. ³⁴ Ҳоким хатни ўқиганида, Повулдан қайси вилоятдан эканини сўради. Киликиядан эканлигини билгач, унга: ³⁵ “Айбловчиларинг келганидан сўнг сени тинглайман”,- деб айтиб, Ҳироднинг преторионида қўриқлашларини буюрди.