22 ¹ “Эй, эркагу биродарлар ва оталар! Энди сизларнинг олдингизда менинг оқланиш сўзимни тингланглар!” ² Повулнинг уларга яҳудий тилида гапираётганини эшитганларида, улар янада жим бўлдилар. У эса давом этди: ³ “Мен Киликиядаги Тарсда туғилган яҳудийман. Ўша шаҳарда Гамалиэлнинг оёқлари олдида тарбияланган бўлиб, оталарнинг Қонунига пухта ўқитилганман. Бугун сизларнинг ҳаммаларингиз жонбоз бўлганингиздек, мен ҳам Худо учун жонбозман. ⁴ Мен бу Йўл издошларини ўлимгача қувғин қилар, эркагу аёлларни боғлаб, зиндонларга топширар эдим. ⁵ Олий руҳоний билан оқсоқолларнинг ҳаммаси мен ҳақимда гувоҳлик бера оладилар. Мен улардан Дамашқда яшайдиган биродарларга хатлар олиб йўлга тушган эдим, токи у ердагиларни кишанлаб, жазолаш учун Йерусалимга олиб келайин. ⁶ Шундай қилиб, йўлда кетаётиб, Дамашққа яқинлашаётганимда, чамаси куннинг ярмида тўсатдан осмондан тушган буюк нур мени ёритди. ⁷ Мен ерга йиқилдим, менга эса: Шоул, Шоул, нега Мени қувғин қиляпсан?- деган овозни эшитдим. ⁸ Мен эса жавоб бериб: Ё, Раббий, Сен кимсан?- дедим. У менга: Мен – сен қувғин қилаётган нозарий Исоман,- деди. ⁹ Мен билан бўлганлар нурни кўрдилар ва даҳшатга тушдилар, лекин менга Гапирганнинг овозини эшитмадилар. ¹⁰ Шунда мен: Ё, Раббий, мен нима қилай?- дедим. Раббий эса менга: Ўрнингдан туриб, Дамашққа боргин, сен бажаришинг учун тайинланган ҳамма нарса сенга ўша ерда айтилади,- деди. ¹¹ Ўша нурнинг шуҳратидан кўзим кўрмай қолгани учун, мен билан бўлганлар қўлимдан ушлаб, Дамашққа олиб бордилар. ¹² У ерда яшаётган барча яҳудийлардан яхши гувоҳликка эга, Қонун бўйича диёнатли бўлган Ҳанания исмли бир одам ¹³ менинг олдимга келиб, менга: Биродар Шоул, кўзларинг очилсин!- деди. Ўша заҳотиёқ мен уни кўрдим. ¹⁴ У эса менга деди: Оталаримизнинг Худоси Унинг иродасини билишинг, Ҳақни кўришинг ҳамда Унинг оғзидан овозни эшитишинг учун сени олдиндан танлади. ¹⁵ Чунки сен кўрган ва эшитган нарсаларинг ҳақида ҳамма одамлар олдида Унинг гувоҳи бўласан. ¹⁶ Энди нега имиллаяпсан? Ўрнингдан тур, чўмдирилгин ва Раббийнинг номини чақириб, гуноҳларингни ювгин!- деди. ¹⁷ Сўнгра Йерусалимга қайтиб келиб, маъбадда ибодат қилаётганимда, мен транс ҳолатига тушдим ¹⁸ ва Уни кўрдим. У менга: Шошилгин, Йерусалимдан тез чиқиб кетгин, чунки бу ерда Мен ҳақимдаги гувоҳлигингни қабул қилмайдилар!- деди. ¹⁹ Мен эса айтдим: Ё, Раббий! Уларга маълумки, мен Сенга имон келтирганларни зиндонга ташлар, уларни синагогада урар эдим. ²⁰ Сенинг гувоҳинг Стефаннинг қони тўкилаётганида, мен ҳам ўша ерда туриб, унинг ўлдирилишини маъқуллаган ва уни ўлдираётганларнинг кийимларини кўриқлаган эдим. ²¹ У эса менга: Боргин, чунки Мен сени ўзоқларга, мажусийларнинг олдига юбораман,- деди”. ²² Шу сўзларигача халқ уни тинглаб турган эди, шундан сўнг эса шовқин кўтариб: “Бундай одамни ер юзидан йўқ қилинглар! У яшашга муносиб эмас!”- деб бақиришди. ²³ Улар қичқириб, кийимларини улоқтириб, ҳавога тупроқ отаётганларида, ²⁴ мингбоши уни қалъага олиб боришни буюрди ва Повулга қарши бундай бақираётганларининг сабабини билиб олиш учун, уни қамчилашга буйруқ берди. ²⁵ Уни қайиш билан боғлаётганларида, Повул ёнида турган юзбошига: “Рим фуқаросини ҳукм қилмасдан қамчилашингиз қонунга мувофиқми?”- деди. ²⁶ Юзбоши эса буни эшитгач, бориб мингбошига: “Қаранг, сиз нима қилмоқчисиз. Бу одам Рим фуқароси экан”,- деди. ²⁷ Шунда мингбоши келиб Повулдан: “Менга айтгин-чи, сен Рим фуқаросимисан?”- деб сўради. У: “Ҳа”,- деди. ²⁸ Мингбоши бунга жавобан: “Мен бу фуқароликка кўп пул билан эга бўлганман”,- деди. Повул эса: “Аммо мен бу фуқароликда туғилганман”,- деди. ²⁹ Шунда Повулни қийнамоқчи бўлганлар уни шу заҳотиёқ тарк этдилар. Мингбоши эса унинг Рим фуқароси эканини билгач, уни боғлаб қўйгани учун қўрқиб кетди. ³⁰ Кейинги куни яҳудийлар Повулни нимада айблаётганларини аниқ билиш учун мингбоши уни кишанлардан бўшатиб, олий руҳонийларга ва бутун Синедрион аъзоларига йиғилишларини буюрди. Сўнг Повулни олиб келиб, уларнинг олдида турғизиб қўйди.