21
1
Шундай қилиб, улардан узоқлашиб, биз сузиб кетдик ва тўғри Кос оролига келдик. Эртаси куни Родесга, у ердан эса Патарага сузиб бордик.
2
Кейин Финикияга борадиган бир кемани топгач, унга чиқиб сузиб кетдик.
3
Кипр кўринганида, уни чап томонда қолдириб, биз Сурияга сузиб, Тир шаҳрида тўхтадик, чунки у ерда кемадан юк тушириш керак эди.
4
Сўнгра шогирдларни топиб, у ерда етти кун қолдик. Улар эса Муқаддас Руҳ томонидан Повулга: “Йерусалимга борма”,- дер эдилар.
5
Бу кунларни ўтказганимиздан сўнг, биз чиқиб йўлга тушдик. Уларнинг ҳаммалари хотин ва болалари билан бизни шаҳарнинг ташқарисигача кузатиб бордилар. Қирғоқда эса биз тиз чўкиб, ибодат қилдик.
6
Кейин улар билан хайрлашиб, кемага чиқдик. Улар эса уйларига қайтиб кетдилар.
7
Шундай қилиб, биз сафаримизни тугатиб, Тирдан Птолемай шаҳрига етиб келдик. У ердаги биродарларимиз билан саломлашиб, уларникида бир кун бўлдик.
8
Эртаси куни Повул ва унга ҳамроҳ бўлган биз Кесарияга келдик. Етти жамоахизматчидан бири, хушхабарчи Филипнинг уйига кириб, уникида қолдик.
9
Унинг пайғамбарчилик қиладиган тўртта бокира қизи бор эди.
10
У ерда бир неча кун турганимиздан сўнг, Яҳудиядан Агаб исмли бир пайғамбар келди.
11
У олдимизга кириб, Повулнинг белбоғини олди ва ўзининг қўл-оёқларини боғлади-да: “Муқаддас Руҳ бундай деяпти: Яҳудийлар бу белбоғнинг эгасини Йерусалимда шундай боғлайдилар ва мажусийларнинг қўлига топширадилар”,- деб айтди.
12
Буни эшитганимизда, биз ҳам, у ердагилар ҳам Повулдан Йерусалимга бормаслигини ўтиниб сўрадик.
13
Аммо Повул бунга жавобан деди: “Нима қиляпсизлар? Нимага йиғлаб, юрагимни эзяпсизлар? Мен нафақат маҳбус бўлишга, лекин Раббий Исо номи учун Йерусалимда ўлишга ҳам тайёрман”.
14
Биз эса уни кўндира олмай: “Раббийнинг иродаси бўлсин!”- деб тинчландик.
15
Ўша кунлардан кейин тайёр бўлиб, биз Йерусалимга бордик.
16
Кесариядаги баъзи шогирдлар биз билан бирга бордилар. Улар бизни яшаб туришимиз учун анча вақтдан буён шогирд бўлган кипрлик Мнасоннинг уйига олиб келдилар.
17
Биз Йерусалимга келишимиз биланоқ, биродарларимиз бизни қувонч билан қабул қилдилар.
18
Кейинги куни Повул биз билан бирга Ёқубнинг олдига борди. Барча жамоабошқарувчилар ҳам у ерга келдилар.
19
Повул улар билан саломлашиб, Худо мажусийлар орасида унинг хизмати орқали нима қилгани ҳақида батафсил айтиб берди.
20
Улар эса буни эшитиб, Худони улуғладилар ва Повулга дедилар: “Эй, биродар, яҳудийлардан неча мингтаси имон келтирганига қарагин. Уларнинг ҳаммаси Мусо Қонунининг рашкчиларидир.
21
Улар сен ҳақингда: У мажусийлар орасида яшаётган барча яҳудийларга болаларини хатна қилдирмасликлари ва урф-одатга амал қилмасликлари кераклигини айтиб, Мусодан чекинишни ўргатиб юрибди,- деб эшитган эдилар.
22
Энди нима қиламиз? Халойиқ йиғилиши аниқ, чунки сенинг келганингни эшитади.
23
Шунинг учун сенга нима десак, шуни қил. Мана, бизда назр атаган тўртта эркак бор.
24
Уларни олиб, улар билан бирга покланиб, уларнинг қурбонлик харажатини ўз зиммангга олгин, токи улар сочларини олдирсинлар. Шунда сен ҳақингда эшитганлари нотўғри эканлигини, аксинча, сенинг ўзинг ҳам Қонунга риоя қилиб юрганингни ҳамма билиб олади.
25
Мажусийлардан имон келтирганларга келсак, улар бунга риоя қилмасликлари ҳақида ёзиб, фақатгина бутга қурбонликдан, қондан, бўғилган ҳайвоннинг гўштидан ва зинодан ўзларини сақлашларини тайинлаган эдик”.
26
Шунда Повул ўша эркакларни олиб, кейинги куни улар билан бирга покланди ва маъбадга кириб, покланиш кунларининг тугашини эълон қилди. Ўшанда уларнинг ҳар бири учун қурбонлик келтирилиши керак эди.
27
Етти кун деярли тугаётганида, Асиядан бўлган яҳудийлар Повулни маъбадда кўриб қолиб, бутун халқни қўзғатдилар ва уни қўлга олдилар.
28
Улар: “Эй, Исроил эркаклари, ёрдам беринглар! Бу – ҳамма ерда халқимизга ва Қонунга, ҳамда шу жойга қарши таълим бериб юрган одам. Бундан ташқари, у юнонларни ҳам маъбадга олиб кириб, бу муқаддас жойни ҳаром қилди!”- деб бақирдилар.
29
Чунки бундан илгари улар шаҳарда эфеслик Трофимни Повул билан бирга кўрган эдилар, ва: “Повул уни маъбадга олиб кирган”,- деб ўйлар эдилар.
30
Бутун шаҳар ҳаракатга келди ва халқ оқими юзага келди. Улар Повулни тутиб, маъбаддан ташқарига судраб чиқдилар ва дарҳол эшиклар бекитилди.
31
Улар Повулни ўлдирмоқчи бўлганларида, Рим лашкарининг мингбошисига “бутун Йерусалим қўзғалди”, деган хабар етиб борди.
32
У дарров аскарлар ва юзбошиларни олиб, уларнинг устига ёпирилди. Улар эса мингбоши билан аскарларни кўриб, Повулни уришдан тўхтадилар.
33
Шунда мингбоши яқинлашиб, Повулни ушлаб олди ва уни иккита занжир билан кишанлаб қўйишни буюриб, унинг ким эканлиги ва нима қилганини сўради.
34
Оломон орасида эса бири у, бошқаси бу, деб бақирар эди. Шунда ғала-ғовур туфайли у аниқ ҳеч нарсани била олмай, Повулни қалъага олиб боришни буюрди.
35
Повул зинапояга келганида, оломон сиқаётгани учун аскарлар уни кўтариб боришларига тўғри келди.
36
Чунки халқнинг кўпчилиги унинг орқасидан эргашиб: “Унга ўлим!”- деб бақирар эди.
37
Повулни қалъага олиб кираётганларида, у мингбошидан: “Сенга бир гап айтсам майлими?”- деб сўради. У эса: “Сен юнон тилини биласанми? - деди, -
38
Бир неча кун илгари ғалаён кўтариб, тўрт минг жиноятчини саҳрога олиб чиққан мисрлик сен эмасмисан?”
39
Аммо Повул унга: “Мен яҳудийман, Киликиянинг таниқли бўлган Тарс шаҳрининг фуқаросиман. Сендан илтимос қиламан, менга халққа гапириш учун рухсат бергин”,- деди.
40
У рухсат берганида, Повул зинапояда туриб, қўли билан халққа имо қилди. Тўлиқ жимлик чўкканида, у яҳудий тилида сўзлай бошлади: