19 ¹ Аполлос Коринфда бўлганида, Повул тепа юртларни кезиб ўтгач, Эфес шаҳрига келиб, баъзи шогирдларни топди. ² У улардан: “Сизлар имон келтириб, Муқаддас Руҳни қабул қилдингизларми?”- деб сўради. Улар эса унга жавобан: “Биз Муқаддас Руҳ борлигини ҳатто эшитмаганмиз”,- дедилар. ³ Повул эса уларга деди: “Унда сизлар нима ҳақи чўмдирилгансизлар?” Улар: “Яҳёнинг чўмдириши ҳақи”,- деб жавоб бердилар. ⁴ Шунда Повул: “Яҳё одамларга ўзидан кейин Келадиганга, яъни Исо Масиҳга ишонишлари кераклигини айтиб, тавба қилишнинг чўмдирилиши билан чўмдирган эди”,- деди. ⁵ Улар буни эшитгач, Раббий Исо номидан сувга чўмдирилдилар. ⁶ Повул уларнинг бошларига қўлини қўйганида эса, Муқаддас Руҳ уларнинг устига келиб тушди ва улар янги тилларда гапириб, башорат қила бошладилар. ⁷ Уларнинг ҳаммаси тахминан ўн икки киши эди. ⁸ Сўнг Повул синагогага келди ва уч ой давомида дадиллик билан воизлик қилиб, Худонинг Шоҳлиги ҳақида мунозара қилиб, одамларни ишонтирар эди. ⁹ Лекин баъзилар юракларини тош қилиб ишонмасдан, халқ олдида Раббийнинг Йўлини ёмонлаганлари учун Повул уларни тарк этди ва шогирдларни улардан ажратиб, ҳар куни Тираннуснинг мактабида воизлик қилар эди. ¹⁰ Бу икки йил давом этгани учун Асияда яшовчиларнинг барчаси, яҳудийлар ва юнонлар Раббий Исонинг Сўзини эшитдилар. ¹¹ Худо Повулнинг қўллари билан ҳеч қачон содир бўлмаган мўъжизаларни қилар эди, ¹² ҳатто унинг танасидаги рўмол ва белбоғ беморларга қўйилганида, уларни касалликлари тарк этар, ёвуз руҳлар эса чиқиб кетар эди. ¹³ Сайёҳ яҳудий азайимхонлардан баъзилари ёвуз руҳларга чалинганларнинг устидан Раббий Исонинг номидан фойдаланиб: “Повул воизлик қилаётган Исо номидан сизларга буюрамиз”,- дер эдилар. ¹⁴ Яҳудий олий руҳоний Скеванинг еттита ўғли шундай қилар эдилар. ¹⁵ Аммо ёвуз руҳ уларга жавобан: “Исони биламан, Повул ҳам менга маълум, аммо сизлар кимсизлар?”- деди. ¹⁶ Шунда ёвуз руҳга чалинган одам уларга ташланди-да, уларнинг устидан зўр келиб, шундай куч кўрсатдики, улар у уйдан яланғоч ва ярадор ҳолда чиқиб қочдилар. ¹⁷ Бу воқеа Эфесда яшайдиган яҳудийлар ҳамда юнонларнинг барчасига маълум бўлди ва уларнинг ҳаммаларини қўрқув босди. Раббий Исонинг номи эса улуғланар эди. ¹⁸ Имон келтирганларнинг кўплари келиб, ўз гуноҳларини эътироф этар ва ўз ишларини ошкор қилар эдилар. ¹⁹ Сеҳргарлик қилганларнинг кўплари ҳам ўз китобларини тўплаб, ҳамманинг олдида ёндирдилар. Китобларнинг баҳосини ҳисоблаганда, эллик минг кумуш тангага тенг келди. ²⁰ Раббийнинг Сўзи шундай куч билан ўсиб, устунлик қилар эди. ²¹ Булар амалга ошганидан кейин, Повул Македония ва Ахаядан ўтиб, Йерусалимга боришни ўз руҳида аҳд қилиб: “У ерда бўлганимдан кейин Римни ҳам кўришим керак”,- деди. ²² Шундай қилиб, Повул унга хизмат қилаётган икки кишини, Тимўтий ва Эрастни Македонияга юбориб, ўзи вақтинча Асияда қолди. ²³ Ўша пайтда Раббийнинг Йўлига қарши кучли исён кўтарилди, ²⁴ чунки ҳунармандларга анча фойда келтирадиган Артемиданинг кумушли маъбадларини ясайдиган Деметриус исмли бир кумуш устаси ²⁵ ўзига ўхшаш бошқа усталарни йиғиб уларга деди: “Эй, эркаклар! Сизларга маълумки, биз бу ҳунар орқали фаровонликка эгамиз. ²⁶ Шу орада, сизлар кўриб-эшитиб турибсизларки, Эфесдагина эмас, балки қарийб бутун Асияда бу Повул: Инсон қўли билан ясалган нарсалар худолар эмас,- деб айтиб, кўп одамларни ишонтириб йўлдан оздирди. ²⁷ Шу тариқа нафақат бизнинг ҳунаримизнинг ҳеч нарса бўлиб қолиши, балки Асия ва бутун дунё сажда қиладиган буюк маъбуда Артемиданинг маъбади ҳам менсимасликка учраб, унинг улуғворлигининг қулаши хавфига дуч келдик”. ²⁸ Улар эса буни эшитганларида, ғазабга тўлиб: “Эфеснинг Артемидаси буюкдир!”- деб бақира бошладилар. ²⁹ Бутун шаҳар ҳаяжонланди. Повулнинг йўлдошлари – македониялик Гай ва Аристархни ушлаб, якдилликда театронга бостириб бордилар. ³⁰ Повул халқнинг орасига кирмоқчи бўлганида, шогирдлар унга йўл қўймадилар. ³¹ Повулнинг дўстлари бўлган Асиянинг бошлиқларидан баъзилари ҳам унга хабар юбориб, театронда кўринмаслигини илтимос қилдилар. ³² Шу орада баъзилар ундай, бошқалар бундай, деб бақирар эдилар, чунки йиғилиш тартибсиз бўлиб, кўпчилик нима учун тўпланганликларини билмас эдилар. ³³ Яҳудийларнинг таклифига кўра, оломон ичидан Александросни олдинга чиқаришди. Александрос эса қўли билан имо қилиб, ҳимоя учун халққа гапирмоқчи бўлди. ³⁴ Лекин улар унинг яҳудий эканлигини билиб қолганларида, ҳаммалари бир овоздан тахминан икки соат давомида: “Эфеснинг Артемидаси буюкдир!”- деб бақирдилар. ³⁵ Ниҳоят, шаҳар котиби халойиқни тинчлантириб деди: “Эй, Эфес эркаклари! Эфес шаҳри буюк маъбуда Артемиданинг ва Диопетнинг хизматчиси эканлигини қайси одам билмайди? ³⁶ Агар бу нарсада баҳс бўлмаса, унда сизлар тинчланишингиз ва ўйламасдан ҳаракат қилмаслигингиз керак. ³⁷ Аммо сизлар маъбадни ҳам таламаган, маъбудангизни ҳам ҳақорат қилмаган кишиларни бу ерга олиб келдингизлар. ³⁸ Шунинг учун агар Деметриус ва у билан бирга бўлган ҳунармандларнинг бирор кишига қарши даъволари бўлса, унда суд маҳкамалари очиқ ва проконсуллар бор, у ерда бир-бирларига қарши шикоят қилаверсинлар. ³⁹ Агар сизлар бошқа нарсани излаётган бўлсангизлар, бу қонуний мажлисда ҳал қилинади. ⁴⁰ Чунки бугунги воқеа туфайли исён кўтаришда айбланиш хавфи остидамиз, чунки бундай тўполонни оқлаш учун ҳеч қандай сабаб йўқ”. Шуларни айтиб, у йиғинни тарқатиб юборди.