9 ¹ Элиша эса пайғамбарларнинг ўғилларидан бирини чақириб, унга деди: “Белингни боғлаб, қўлингга мой идишини олгин ва Гилъаддаги Рамўтга боргин. ² У ерга келганингда, ўша жойда Нимши ўғли Йеҳошафатнинг ўғли Йеҳуни топиб, унинг олдига боргин ва унга ўз биродарларининг орасидан чиқишини буюриб, уни ичкари хонага олиб киргин. ³ Кейин мой идишни олиб, уни унинг бошига қуйгин ва дегин: Раббий шундай дейди: Мен сени Исроил устидан подшоҳликка мойладим. Шундан сўнг эшикни очиб, қочгин ва кутмагин”. ⁴ Шунда пайғамбарнинг хизматкори бўлмиш шу ўспирин Гилъаддаги Рамўтга борди. ⁵ У келганида, мана, лашкарбошилар бирга ўтирар эдилар. У: “Эй, лашкарбоши, сенга гапим бор”,- деди. Йеҳу: “Биздан қайси биримизга?”- деди. У: “Сенга, эй, лашкарбоши”,- деди. ⁶ У туриб, уйга кирди. Ўспирин унинг бошига мой қуйди ва унга деди: “Исроилнинг Раббий Худоси шундай дейди: Мен сени Раббийнинг халқи устидан, Исроил устидан подшоҳликка мойладим. ⁷ Йезебелнинг қўлидан қулаган Менинг қулларим пайғамбарларнинг қони ва Раббийнинг барча қулларининг қони учун Мен қасос олишим учун сен ўз ҳукмдоринг Ахабнинг хонадонини қириб ташлайсан ⁸ ва Ахабнинг бутун хонадони ҳалок бўлади. Ахабнинг авлодидан деворга сиядиганларни – асирдагиларни ҳам, Исроилда қолганларни ҳам қириб ташлайман. ⁹ Мен Ахабнинг хонадонини Небат ўғли Йеробоамнинг хонадони ва Ахийаҳ ўғли Баашанинг хонадони каби қиламан. ¹⁰ Йезебелни эса Йезреэл даласида итлар ейди ва ҳеч ким уни дафн этмайди”. Сўнг у эшикни очиб, қочиб кетди. ¹¹ Йеҳу ҳукмдорининг хизматкорларининг олдига чиқди ва улардан бири унга: “Тинчликми? Бу телба сенинг олдингга нима учун келибди?”- деди. У уларга: “Сизлар бу кишини ва унинг нима деганини биласизлар”,- деди. ¹² Улар: “Бу ёлғон, бизга ҳозироқ айтгин”,- дедилар. У деди: “У менга: Раббий шундай дейди: Мен сени Исроил устидан подшоҳликка мойладим, деб бундай-бундай деди”. ¹³ Шунда улар шошилиб, ҳар бири ўз кийимларини олди‑да, зинапояларнинг устига тўшадилар ва бурғу чалиб: “Йеҳу подшоҳ бўлди!”- дедилар. ¹⁴ Нимши ўғли Йеҳошафатнинг ўғли Йеҳу Йеҳорамга қарши фитна уюштирди. Йеҳорам барча исроилликлар билан бирга Гилъаддаги Рамўтни Суриянинг подшоҳи Ҳазаэлдан қўриқлаб турар эди. ¹⁵ Лекин подшоҳ Йеҳорам Суриянинг подшоҳи Ҳазаэл билан жанг қилаётганида, сурияликлар яралаган жароҳатдан даволаниш учун Йезреэлга қайтиб келган эди. ¹⁶ Шунда Йеҳу отга ўтириб, Йезреэлга жўнаб кетди, чунки Йеҳорам ўша ерда ётган эди. Яҳудиянинг подшоҳи Ахазийаҳ Йеҳорамни кўргани келган эди. ¹⁷ Йезреэлнинг минорасида қоровул турган эди, у келаётган Йеҳунинг қўшинини кўриб: “Мен қўшин кўряпман”,- деди. Йеҳорам деди: “Отлиқни олиб, уларнинг олдига одамни юбор. У: Тинчлик биланми?- деб сўрасин”. ¹⁸ Бир отлиқ отда чиқиб борди ва унга пешвоз чиқиб: “Подшоҳ шундай дейди: Тинчлик биланми?”- деди. Йеҳу: “Тинчлик билан нима ишинг бор? Менинг ортимдан юр”,- деди. Қоровул хабар бериб: “Хабарчи уларнинг олдига борди, лекин у ортига қайтмади”,- деди. ¹⁹ Шунда бошқа отлиқни юборди. У уларнинг олдига келиб: “Подшоҳ шундай дейди: Тинчлик биланми?”- деди. Йеҳу: “Тинчлик билан нима ишинг бор? Менинг ортимдан юр”,- деб жавоб берди. ²⁰ Қоровул хабар бериб: “У ҳам уларнинг олдига борди ва ортига қайтмаяпти, лекин келаётганнинг юриши худди Нимши ўғли Йеҳуникига ўхшайди, чунки у шиддат билан келмоқда”,- деди. ²¹ Шунда Йеҳорам: “Тайёрла”,- деди ва улар унинг аравасини тайёрладилар. Исроилнинг подшоҳи Йеҳорам ва Яҳудиянинг подшоҳи Ахазийаҳ ҳар бири ўзининг аравасига чиқди. Улар Йеҳунинг қаршисига чиқдилар ва у билан йезреэллик Наботнинг даласида учрашдилар. ²² Йеҳорам Йеҳуни кўрганида, у: “Эй, Йеҳу, тинчлик биланми?”- деди. У: “Сенинг онанг Йезебелнинг зинолари ва унинг кўп жодугарликлари билан қанақа тинчлик бўлиши мумкин?”- деди. ²³ Шунда Йеҳорам қўлини буриб, югуриб кетди ва Ахазийаҳга: “Ҳой, Ахазийаҳ, бу хиёнат!”- деди. ²⁴ Йеҳу бор кучи билан камонни тортиб, Йеҳорамнинг елкалари орасига ўқ отди. Камон ўқи унинг юрагини тешиб ўтди ва у ўз аравасига йиқилди. ²⁵ Шунда Йеҳу ўзининг саркардаси Бидкарга деди: “Уни олиб, йезреэллик Наботнинг даласига ташла. Эсингда борми – биз иккаламиз унинг отаси Ахабнинг ортидан кетаётганимизда, Раббий унга қарши шундай башорат қилган эди: ²⁶ Мен кеча Наботнинг ва унинг ўғилларининг қонини кўрдим,- дейди Раббий. Мен сендан шу далада қасос оламан,- дейди Раббий. Шундай қилиб, Раббийнинг сўзи бўйича уни далага ташлагин”. ²⁷ Яҳудиянинг подшоҳи Ахазийаҳ буни кўриб, боғдаги йўлдан уйи томон қочди. Йеҳу унинг ортидан қувиб: “Уни ҳам аравада ўлдиринглар!”- деди. Бу Иблеамдаги Гур тепалигида содир бўлди. У Мегиддонга қочиб кетди ва ўша ерда ўлди. ²⁸ Сўнгра унинг қуллари уни аравада Йерусалимга олиб боришди ва уни оталари ёнида, Довуднинг шаҳрида дафн этишди. ²⁹ Ахаб ўғли Йеҳорам ҳукмронлигининг ўн биринчи йилида Яҳудияда Ахазийаҳ подшоҳ бўлди. ³⁰ Йеҳу Йезреэлга келди. Йезебел бу ҳақида эшитганида, юзини пардозлаб, бошини безади ва деразадан қараб турди. ³¹ Йеҳу дарвозадан кирганида, у: “Эй, ўз ҳукмдорининг қотили Зимри, тинчлик биланми?”- деди. ³² Йеҳу эса юзини деразага қаратиб: “Ким мен тарафда, ким?”- деди. Унга икки‑уч нафар бичилган қуллар эгилиб қарадилар. ³³ У: “Уни улоқтириб юборинглар”,- деди. Улар уни улоқтириб юбордилар. Унинг қони деворга, отларга сачраб кетди ва уни топтаб ташладилар. ³⁴ Йеҳу ичкарига киргач, еб-ичди ва деди: “Боринглар, бу лаънати аёлни дафн этинглар, чунки у подшоҳнинг қизи”,- деди. ³⁵ Улар уни дафн этиш учун бордилар, лекин улар унинг бош суяги, товонлари ва қўлларининг бармоқларидан бўлак ҳеч нимани топа олмадилар. ³⁶ Улар қайтиб келиб, буни унга айтдилар. У деди: “Раббий Ўз қули тишбитлик Элийаҳ орқали айтган сўзи шундай эди: Йезебелнинг танасини Йезреэл даласида итлар ейди. ³⁷ Йезебелнинг мурдаси Йезреэл майдонида даладаги гўнг каби бўлади, шунинг учун ҳеч ким: Бу Йезебел, деб айта олмайди”.