21 ¹ Манашеҳ подшоҳ бўлганида, ўн икки ёшда эди. У Йерусалимда эллик йил ҳукмронлик қилди. Унинг онасининг исми Ҳефзибаҳ эди. ² Раббий Исроил ўғилларининг юзи олдидан қувиб юборган халқларнинг жирканчликларига тақлид қилиб, у Раббийнинг нигоҳида ёвуз ишларни қилар эди. ³ Унинг отаси Ҳизкийаҳ вайрон қилган тепаликларни у қайта қурди, Баалга қурбонгоҳлар ўрнатди. У Исроил подшоҳи Ахаб каби Аштаротга эманзор қилди, бутун само қўшинларига сажда қилиб, уларга хизмат қилди. ⁴ Раббий: “Йерусалимда Ўз номимни ўрнатаман”, деб айтган Раббийнинг уйида у қурбонгоҳлар қурди. ⁵ Раббийнинг уйининг иккала ҳовлисида бутун само қўшинларига қурбонгоҳлар қурди. ⁶ У ўз ўғлини оловдан ўтказди. У фол очар, сеҳру‑жодулар қилар эди. У ўликларнинг руҳини чақирувчилар ва сеҳргарларни орттириб, Раббийни ғазаблантириш учун Унинг нигоҳида кўп ёвуз ишларни қилди. ⁷ У ўзи ясаган Аштарот бутини Худонинг уйида ўрнатди. Бу уй ҳақида Раббий Довудга ва унинг ўғли Сулаймонга: “Мен Исроилнинг барча қабилаларидан танлаб олган ушбу уйда ва Йерусалимда Мен Ўз номимни абадий ўрнатаман, ⁸ агар улар Мен уларга амр этганларимнинг барчасини ва уларга Менинг қулим Мусо амр этган барча қонунларни бажаришга ҳаракат қилсалар, шунда Мен оталарига берган ердан исроилликларнинг оёғи кўчишига йўл қўймайман”,- деб айтган эди. ⁹ Лекин улар қулоқ солмадилар. Манашеҳ уларни шунчалар йўлдан урдики, Раббий Исроил ўғилларининг юзи олдидан қириб ташлаган халқлардан ҳам улар ёвузроқ ишлар қилар эдилар. ¹⁰ Раббий Ўз қуллари пайғамбарлар орқали гапириб, деди: ¹¹ “Яҳудия подшоҳи Манашеҳ бу жирканчликларни қилгани, ундан олдинги амўрликлар қилганидан ҳам кўпроқ ёвузликлар қилгани ва ўз бутлари билан Яҳудони гуноҳга ботиргани учун, ¹² Исроилнинг Раббий Худоси шундай дейди: Мана, Мен Йерусалим ва Яҳудога шундай ёвузликни юбораманки, бу ҳақида биров эшитганида, унинг иккала қулоғида жаранглаб кетади. ¹³ Мен Самариянинг ўлчов арқонини ва Ахаб уйининг шоқулини Йерусалимда тортаман ҳамда Йерусалимни одам косани артгани каби артаман: косани артиб, ағдариб қўядилар. ¹⁴ Мен Ўз улушимнинг қолдиғини тарк этаман, уларни душманларининг қўлларига топшираман, улар ўзларининг барча ёвлари учун ўлжа ва талон‑тарож бўлишга топшириладилар, ¹⁵ чунки улар Менинг нигоҳимда ёвуз ишларни қилиб, уларнинг оталари Миср еридан чиққан кундан хозиргача мени ғазаблантирар эдилар”. ¹⁶ Боз устига, Манашеҳнинг Раббий нигоҳида ёвуз ишларни қилиши билан Яҳудони гуноҳга ботирганидан ташқари у жуда кўп бегуноҳ қонни тўкди. У бу қон билан Йерусалимни бир чеккасидан бошқа чеккасигача тўлдирди. ¹⁷ Манашеҳнинг бошқа фаолияти, унинг қилган барча ишлари ва у қилган барча гуноҳлари Яҳудиянинг подшоҳлари йилномаси китобида ёзилган. ¹⁸ Манашеҳ кўз юмиб, ўз оталарига қўшилди ва уни ўзининг уйининг боғида, Ўззаҳнинг боғида дафн этдилар. Унинг ўрнига унинг ўғли Амон подшоҳ бўлди. ¹⁹ Амон подшоҳ бўлганида, йигирма икки ёшда эди. У Йерусалимда икки йил ҳукмронлик қилди. Унинг онасининг исми Мешуллемет бўлиб, у йотбаҳлик Ҳарузнинг қизи эди. ²⁰ У отаси Манашеҳ каби Раббийнинг нигоҳида ёвуз ишларни қилар эди. ²¹ У айнан унинг отаси юрган йўлдан юрар ва унинг отаси хизмат қилган бутларга хизмат қилиб, уларга сажда қилар эди. ²² У ўз оталарининг Раббий Худосини тарк этиб, Раббийнинг йўлидан юрмас эди. ²³ Амоннинг хизматкорлари унга қарши фитна уюштирдилар ва подшоҳни ўзининг уйида ўлдирдилар. ²⁴ Лекин ернинг халқи подшоҳ Амонга қарши фитна уюштирганларнинг барчасини ўлдирдилар ва ернинг халқи Амоннинг ўрнига унинг ўғли Йошийаҳни подшоҳ қилдилар. ²⁵ Амон қилган унинг барча ишлари Яҳудиянинг подшоҳлари йилномаси китобида ёзилган. ²⁶ Уни Ўззаҳнинг боғидаги ўзининг мақбарасида дафн этдилар. Унинг ўрнига унинг ўғли Йошийаҳ подшоҳ бўлди.