17
1
Яҳудиянинг подшоҳи Ахаз ҳукмронлигининг ўн иккинчи йилида Элаҳнинг ўғли Ҳўшейаҳ Самарияда Исроил устидан подшоҳ бўлди. У тўққиз йил ҳукмронлик қилди.
2
У Раббийнинг нигоҳида ёвуз ишларни қилар эди, лекин ундан олдин бўлган Исроил подшоҳлари каби эмас эди.
3
Ашурнинг подшоҳи Шалманазар унга қарши кўтарилди, Ҳўшейаҳ унинг хизматкори бўлди ва унга товон тўлай бошлади.
4
Ашурнинг подшоҳи эса Ҳўшейаҳнинг хиёнатини сезиб қолди, чунки у Миср подшоҳи Сигорга элчиларни юборди ҳамда Ашурнинг подшоҳига ҳар йили юборганидек товон юбормади. Шунинг учун Ашурнинг подшоҳи уни ҳибсга олиб, зиндонга қамаб қўйди.
5
Сўнг Ашурнинг подшоҳи бутун ерга қарши кўтарилди ва Самарияга келиб, уни уч йил қамал қилди.
6
Ҳўшейаҳ ҳукмронлигининг тўққизинчи йилида Ашурнинг подшоҳи Самарияни босиб олди ва исроилликларни Ашурга кўчириб, уларни Гозан дарёси бўйидаги Халаҳ ва Хаборга ҳамда Мидиянинг шаҳарларига жойлаштирди.
7
Исроил ўғиллари Миср подшоҳи фиръавннинг қўл остидан, Миср еридан чиққач, ўз Раббий Худоси қаршисида гуноҳ қила бошлаганларида ва ўзга худоларни эҳтиром қила бошлаганларида,
8
ҳамда Раббий Исроил ўғилларининг юзи қаршисидан қувиб юборган халқларнинг урф‑одатларига тақлид қила бошлаганларида ва Исроил подшоҳлари низомларига амал қила бошлаганларида,
9
ҳамда ўз Раббий Худосига номаъқул бўлган ишларни қила бошлаганларида ва соқчилар минорасидан бошлаб, то мустаҳкамланган шаҳаргача ўзларининг барча шаҳарларида ўзларига тепаликлар қурганларида,
10
ҳар қандай баланд тепаликда, ҳар қандай яшил дарахт остида ўзларига бутлар ва Аштаротнинг тасвирини қўйганларида,
11
ҳамда Раббий уларнинг қаршисидан қувиб юборган халқларга ўхшаб, барча тепаликларда тутатқи тутатиб, Раббийни ғазаблантирадиган ёмон ишларни қилганларида,
12
ҳамда Раббий уларга: “Бундай қилманглар”, деб айтган бутларга хизмат қилганларида,
13
шунда Раббий Ўзининг барча пайғамбарлари ва ҳар бир башоратчи орқали Исроил ва Яҳудияга: “Ўз ёвуз йўлларингиздан қайтинглар, Мен оталарингизга амр этган ҳамда Ўз қулларим пайғамбарлар орқали сизларга юборган Менинг амрларимга, Менинг низомларимга, бутун қонунга амал қилинглар”, деб огоҳлантирар эди.
14
Бироқ улар қулоқ солмадилар ва ўз Раббий Худосига ишонмаган оталарининг бўйни каби, ўз бўйинларини қаттиқ қилдилар.
15
Шундай қилиб, улар Худонинг оталари билан тузган аҳдидан, Унинг низомларидан, Унинг амрларидан, Унинг огоҳлантиришларидан ва Унинг ваҳийларидан жиркандилар. Улар беҳудаликнинг ортидан бориб, беҳудаликка берилдилар. Раббий: “Атрофингиздаги халқларга ўхшаб яшаманглар”, деб уларга амр берса ҳам, улар ўша халқларнинг ортидан эргашдилар.
16
Улар ўз Раббий Худосининг барча амрларини тарк этдилар ва ўзларига иккита қуйма буқани ясадилар. Улар Аштарот ясаб, барча само қўшинларига сажда қилдилар, Баалга ҳам хизмат қилдилар.
17
Улар ўз ўғиллару қизларини оловдан ўтказдилар, фол очдилар, сеҳргарлик қилдилар ва Раббийнинг нигоҳида ёвуз ишларни қилиш ва Уни ғазаблантиришга берилдилар.
18
Шунинг учун Раббий исроилликлардан ўта ғазабланди ва уларни Ўз юзидан рад қилди. Яҳудо қабиласидан бошқа ҳеч ким қолмади.
19
Яҳудо ҳам ўз Раббий Худосининг амрларига амал қилмас ва Исроил юрган йўл бўйича юрар эди.
20
Раббий Исроилнинг бутун авлодидан жирканди ва уларни бўйсиндирди. У уларни талон‑тарож қилувчиларнинг қўлларига топширди ва охири Ўз юзидан рад қилди.
21
Исроилликлар ўзларини Довуднинг хонадонидан ажратдилар ва Небат ўғли Йеробоамни ўзларига подшоҳ қилдилар. Йеробоам эса исроилликларни Раббийдан узоқлаштирди ва уларни улкан гуноҳга ботирди.
22
Исроил ўғиллари Йеробоам қилган унинг барча гуноҳларида юрар эдилар,
23
Раббий эса Ўзининг барча қуллари, пайғамбарлар орқали айтганидек, Исроилни Ўз юзидан рад этмагунича, улар Йеробоамнинг гуноҳларидан чекинмас эдилар. Шунинг учун Исроил ўз еридан Ашурга кўчириб юборилди ва ҳозирги кунгача исроилликлар ўша жойдадир.
24
Ашурнинг подшоҳи Бобилдан, Куфаҳдан, Ивваҳдан, Ҳаматдан, Сефарваимдан одамларни олиб келди ва уларни Самария шаҳарларига Исроил ўғилларининг ўрнига жойлаштирди. Улар Самарияни эгаллаб олдилар ва унинг шаҳарларида яшай бошладилар.
25
Улар ўша жойда яшаётганларининг бошиданоқ Раббийни эҳтиром қилмас эдилар, шунинг учун Раббий уларга шерларни юборди ва шерлар уларнинг баъзиларини ўлдирди.
26
Шунинг учун Ашурнинг подшоҳига хабар бериб: “Сиз кўчирган ва Самария шаҳарларига жойлаштирган халқлар у ернинг Худосининг қонунини билмайдилар. Шунинг учун Худо уларга шерларни юбормоқда ва шерлар уларни ўлдирмоқда, чунки улар у ернинг Худосининг қонунини билмайдилар”,- дедилар.
27
Шунда Ашурнинг подшоҳи: “Сизлар у жойдан кўчириб келган руҳонийлардан бирини у жойга жўнатинглар. У бориб, ўша жойда яшасин ва уларга ўша ернинг Худосининг қонунини ўргатсин”,- деб буюрди.
28
Шундай қилиб, Самариядан кўчириб кетилган руҳонийлардан бири уларга келиб, Бейт-Элда яшай бошлади ва уларга Раббийни қандай эҳтиром қилиш кераклигини ўргатди.
29
Лекин ҳар бир миллат ўз худоларини ҳам ясаб, уларни ҳар бир миллат ўзлари яшаётган ўз шаҳарларида, самарияликлар қурган тепаликлардаги бутхоналарга қўйдилар.
30
Шундай қилиб, бобилликлар Суккот‑Бенотни ясадилар, куфаҳликлар Нергални ясадилар, ҳаматликлар Ашимани ясадилар,
31
ивваҳликлар Нибҳаз ва Тартакни ясадилар. Сефарваимликлар эса Сефарваимнинг худолари Адраммелеқ ва Анаммелеқ учун ўз ўғилларини оловда ёндирар эдилар.
32
Шу билан бирга Раббийни ҳам эҳтиром қилар эдилар ва ўз ораларидан тепаликларнинг руҳонийларини тайинлаган эдилар. Улар эса тепаликларнинг бутхоналарида хизмат қилар эдилар.
33
Улар Раббийни ҳам эҳтиром қилар ва кўчириб келинган халқларнинг одатлари бўйича ўз худоларига ҳам хизмат қилар эдилар.
34
Исроилликлар эса ҳозирги кунгача ўзларининг олдинги одатларига амал қилмоқдалар: улар Раббийдан қўрқмайдилар ва Унинг низомларига, удумларига, қонунларига ҳамда амрларига амал қилмайдилар.
35
Раббий эса Исроил, деб атаган Ёқубнинг ўғиллари билан аҳд тузди ва уларга амр этиб деди: “Ўзга худоларни эҳтиром қилманглар, уларга сажда қилманглар, хизмат қилманглар ва қурбонликлар келтирманглар,
36
лекин сизларни Миср еридан буюк куч ва узатилган қўл билан олиб чиққан Раббийни эҳтиром этинглар, Унга сажда қилинглар ва Унга қурбонликлар келтиринглар.
37
У сизларга ёзиб берган низомларни, буйруқларни, қонунларни, амрларни барча кунларингизда бажаришга ҳаракат қилинглар. Ўзга худоларни эса эҳтиром қилманглар.
38
Мен сизлар билан тузган аҳдни унутманглар ва ўзга худоларни эҳтиром қилманглар.
39
Фақат ўз Раббий Худойингизни эҳтиром этинглар ва У сизларни барча душманларингизнинг қўлидан озод қилади”.
40
Бироқ исроилликлар қулоқ солмадилар, лекин ўзларининг олдинги одатлари бўйича ҳаракат қилдилар.
41
Бу халқлар эса Раббийдан қўрқар эдилар, лекин ўзларининг бутларига ҳам хизмат қилар эдилар. Уларнинг болалари ҳам, болаларининг болалари ҳам ҳозирги кунгача оталари қилгани каби йўл тутмоқдалар.