1
۱۔ وَل اوُں نے شاگرداں کوُ وی آکھیا کہ کوُئی امیر بندے دا ہک مختار ہا۔ لوگاں نے اوُں دے اَگے اوُں مختار دا گِلا کیتا کہ ایہ تیڈا مال اُڑاندا ہِے۔
2
۲۔ پس اوُں کوُ بُلا کے آکھیا کہ اِے کیا ہِے جو میں بارے وِچ سُندا ہاں؟ اپنی مختاری دا حساب ڈے کیوں جو اَگے تھوں توں مختار نئیں رِہ سگدا۔
3
۳۔ اوُں مختار نے اپنے جی اِچ آکھیا میں کیا کراں؟ کیونکہ میڈا مالک میڈے کولوں مختاری چھِک گھننا چاہندا ہِے۔ مٹی تاں میڈے کولوں کھودی نئیں ویندی اَتے بھیک منگن کولوں میکوُں شرم آندی ہِے۔
4
۴۔ میکوُ سمجھ آگئی ہے کہ میکوُ کیا کرنا چاہیدا ہِے تاکہ جڈاں مختاری تھوں میکوُ ہٹا ڈتا ونجے تاں لوگ میکوُ اپنے گھراں اِچ جاہ ڈیون۔
5
۵۔ وَل اوُں نے اپنے مالک دے ہک قرضدار کوُ سڈا کے پہلے کولوں پچھیا کہ تیڈے تے میڈے مالک دا کتنا قرض ہِے ؟
6
۶۔اوُں نے آکھیا سَو من تیل۔ اوُں نے اوُں کو آکھیا اپنی دستاویز گھن اَتے جلدی بہہ کے پنجھا لکھ چھوڑ۔
7
۷۔ وَل ڈوجھے کوُ آکھیا تیڈے تے کیا آندا ہِے؟ اوُں نے ڈسایا سَو من کنک۔ اوُں نے اوُں کو آکھیا اپنی دستاویز گھن کے اَسی لکھ چھوڑ۔
8
۸۔ اَتے مالک نے بےایمان مختار دی تعریف کیتی کیوں جو اوُں نے ہوشیاری کیتی ہائی کیونکہ ایں جہان دے پُتر اپنے جئے بندیاں دے نال معاملات اِچ نُور دے پُتراں تھوں زیادہ ہوشیار ہِن۔
9
۹۔اَتے میں تُہاکوُ آدھا ہاں کہ ناراستی دے پیسے نال اپنے کیتے دوست پیدا کرو تاں جو جڈاں اوہ ویندی راہوے تاں ایہ تُہاکوُ ہمیشہ دے گھر وِچ جاہ ڈیوے۔
10
۱۰۔ جیہڑا تھوڑے اِچ دیانتدار ہِےاوہ بہوں اِچ وی دیانتدار ہِے اَتے جیہڑا تھوڑے وِچ بدیانت ہِے اوہ بہوں وِچ وی بدیانت ہِے ۔
11
۱۱۔ جڈاں تُساں ناراست پیسے وِچ دیانتدار نہ راہے تاں حقیقی پیسہ کیہڑا تُہاکوُ ڈیسی؟۔
12
۱۲۔ اَتے اگر تُساں ڈوجھے دے مال اِچ دیانتدار نہ راہے تاں جو تُہاڈا اپنا ہِے اوُں کوُ کون تُہاکوُ ڈیسی؟
13
۱۳۔ کوُئی نوکر ڈُو مالکاں دی خدمت نئیں کر سگدا کیونکہ یا تاں ہک نال دشمنی رکھیسی اَتے ڈوجھے نال محبت، یا ہک نال ملا راہسی تے ڈوجھے کوُ چنگا نہ جان سی۔ تُساں خدا تے دولت ڈوُحاں دی خدمت نئیں وے کر سگدے۔
14
۱۴۔ فریسی جیہڑے پیسے دے لالچی ہَن اِنہاں ساریاں گالہیں کوُ سُن کے اوُں دا مذاق اُڑاون لگ پئے۔
15
۱۵۔ اوُں نے اُنہاں کوُ آکھیا کہ تُساں اوہ ہیوے کہ بندیاں دے سامنے اپنے آپ کوُ بہوں نیک بنیندے ہیوے پر خدا تُہاڈے دِلاں کوُ جان دا ہِے کیونکہ جیہڑی شئے بندیاں دی نظر اِچ بہوں نیک بن دے ہیوے پر خدا دے نیڑے مکروہ ہِے۔
16
۱۶۔ شریعت تے انبیا یوحنا تک رہے۔ اوُں ویلے تھوں خدا دی بادشاہی دی خوشخبری ڈِتی ویندی ہِے اِتے ہر ہک زور نال اوندے وِچ داخل تھیندا ہِے۔
17
۱۷۔ پر آسمان تے زمین دا ٹل ونجنا شریعت دے ہک نقطے دے مِٹ ونجن کولوں آسان ہِے۔
18
۱۸۔ جیہڑا کوُئی اپنی ذال کوُ چھوڑ کے ڈوجھئ دے نال ویاہ کریندا ہِے اوہ زنا کریندا ہِے اَتے جیہڑا بندہ بئے دی چھوڑی ہوئی ذال نال ویاہ کرے اوہ وی زنا کریندا ہِے۔
19
۱۹۔ ہک امیر ہا جیہڑا رنگ دار تے بہوں قیمتی کپڑے پیندا ہا اَتے ہر روز خوشی منیندا اَتے بہوں شان و شوکت نال راہندا ہا۔
20
۲۰۔ اَتے لعزر ناں دا ہک غریب زخماں نال بھریا ہویا اوُں دے دَر تے بیٹھا راہندا ہا۔
21
۲۱۔ اوُں دا دِل کریندا ہا بئی میں امیر بندے دی میز تھوں ڈھاون آلے ٹکڑیاں دے نال اپنا ڈھڈ بھرے بلکہ کُتے وی آ کے اوُندے زخماں کوُں چٹیندے ہَن۔
22
۲۲۔ اَتے ایویں تھیا کہ اوہ غریب شودا مَر گیا اَتے فرشتیاں نے ونج کے اوُں کوُ ابرہام دی جھولی وِچ پُچا ڈِتا، اَتے امیر بندہ وی مَر گیا اَتے دفن تھیا۔
23
۲۳۔ اوُں نے عالم ارواح دے وِچ عذاب اِچ تھی کے جیہڑے ویلے اپنیاں اکھیاں چائیاں اَتے دور ابرہام کوُ ڈیکھیا تے اوُندی جھولی وِچ لعزر کوُ۔
24
۲۴۔ اَتے اوں نے اُچی آواز نال آکھیا اے باپ ابرہام میڈے تے رَحم کر کے لعزر کوُ بھیج کہ اپنی اُنگل دے سِرے تے پانی لا کے میڈی زبان کوُ تَر کرے کیوں جو میں ایں اَگ اِچ تڑپدا پیاں۔
25
۲۵۔ ابرہام نے آکھیا پُتر! یاد کر کہ توں اپنی حیاتی وِچ اپنی چنگیاں شئیاں گھن چُکیاں ہِے اَتے اوُں ویں ای لعزر بُریاں شئیاں پر ہُن اوہ اِتھاں تسلی وِچ ہِے اَتے توں تڑپدا پئیں۔
26
۲۶۔ اَتے اِنہاں ساریاں گالہیں دے علاوہ ساڈے تے تُہاڈے وِچ ہک بہوں وڈا ٹویا ہِے۔ ایہو جیہا کہ جیہڑے اِتھوں تُہاڈے کول ونجنا پار ونجنا چاہون نہ ونج سگن اَتے نہ کوُئی اوُں پاسوں اِیں پاسے آ سگن۔
27
۲۷۔ اوُں نے آکھیا پس اے باپ! میں تیڈی منت کریندا ہاں کہ توں اوُں کوُ میڈے پئیو دے گھر بھیج۔
28
۲۸۔ کیونکہ میڈے پنج بھرا ہِن تاں جو اوہ اوُنہاں دے سامنے اِنہاں گالہیں دی گواہی ڈیوے۔ایویں نہ تھیوے کہ اوہ وی ایں عذاب دی جاہ تے آ ونجن۔
29
۲۹۔ ابرہام نے اوُں کوُ آکھیا اُنہاں دے کول موسیٰ تےانبیا تاں ہِن۔اُنہاں دی سُنن۔
30
۳۰۔ اوُں نے آکھیا نئیں اے باپ ابرہام۔ ہاں اگر کوئی مُردیاں وِچوں اُنہاں دے کول ونجے تاں اوہ توبہ کر گھنسن۔
31
۳۱۔ اوُں نے اُنہاں کوُ آکھیا کہ جڈاں اوہ موسیٰ اَتے نبیاں ہی دی نئیں سُن دے تاں اگر کوئی مُردیاں وچوں زندہ تھی ونجے اوہ اُنہاں دی وی نہ منیسن۔