¹ ۱۔ میں ویکھیا کے برّے نے ستاں وچوں اک مُہر کھولی، تے میں اوہنا چار جانداراں وچوں اِک نوں گرجدار آواز وچ کہندے سُنیا،” آ “۔ ² ۲۔میں ویکھیا تے اوتھے اک چِٹّا گھوڑا سی۔ اوہدے سوار نے اک کمان پھڑی ہوئی سی، تے اہنوں اک تاج دِتا گیا۔ اوہ فاتح ونگوں نکلیا تاکہ فتح کرے۔ ³ ۳۔ جدوں برّے نے دوجی )دوسری( مُہر کھولی، میں دوجے جاندار نوں اے کہندے سُنیا، ” آ! “۔ ⁴ ۴۔ فیر اک ہور گھوڑا باہر آیا، انگارے ونگوں لال۔ ایس دے سوار نوں اے اختیار دِتا گیا کہ دھرتی توں سلامتی چُک لوے۔ تاکہ ایدہے لوک اک دوجے نوں قتل کرن۔ ایس سوار نوں اک وڈی تلوار دتی گئی۔ ⁵ ۵۔ جدوں برّے نے تجّی مُہر کھولی، میں تِجّے جاندار نوں کہندیاں سُنیا،” آ“۔ فیر میں اک کالا گھوڑا ویکھیا، تے ایس دے سوار نے اپنے ہتھ وچ اک تکڑی )ترازو( پھڑی سی۔ ⁶ ۶۔ میں اُناں چاراں جانداراں دے وِچوں ایس طرح دی آواز سُنی، کنک اک دینار دی سَیر، جَو دینار دے تِن سَیر۔ پر تیل تے مَے دا نُقصان نہ کر۔ ⁷ ۷۔ جدوں برّے نے چوتھی مُہر کھولی، میں چوتھے جاندار دی آواز ایہہ کہندیاں سُنی،” آ “۔ ⁸ ۸۔ فیر مینوں زرد گھوڑا نظر آیا اوہدے سوار دا ناں موت سی تے اوہدے پچھے پچھے جہنم سی۔ اوہناں نوں دھرتی دے چوتھے حصّے دا اختیار دِتا گیا کہ تلوار، کال تے بیماری تے زمین دے جنگلی درندیاں نال لوکاں نوں ہلاک کرن۔ ⁹ ۹۔ جدوں برّے تے پنجویں مُہر کھولی، میں قُربان گاہ دے ہیٹھاں اوناں دی روحٓاں نوں ویکھیا جیہڑے خُداوند دے کلام تے گواہی تے قائم رہن دے سبب مارے گئے سن، ¹⁰ ۱۰۔ اوہ اُچّی آواز وچ چلّائے” کُل دُنیا دے حاکم، قُدوس تے سچّے، توُں کدوں تک اِنصاف نئیں کریں گا تے زمین تے رہن والیاں کولوں ساڈے خُون دا بدلہ نئیں لووے گا؟“ ۔ ¹¹ ۱۱۔ فیر اوناں وچوں ہر اک نوں سفید چوغا دِتا گیا تے اوناں نوں دسِیا گیا کے اوہ تھوڑی مدّت تک ہور انتظار کرن جدوں تک کے اوناں دے نال دے خادِم تے اوناں دے بھین بھائیاں دا شُمار پورا نئیں ہو جاندا جیہڑے تہاڈے ونگوں مارے جان والے نئیں۔ ¹² ۱۲۔ جدوں برّے نے چِھویں مُہر کھولی تے میں وہکھیا کے اک وڈھا بھونچال آیا۔ سورج کمبل وانگوں کالا، تے پورا چَن خُون وانگوں ہو گیا۔ ¹³ ۱۳۔ آسمان دے تارے زمین اُتے ڈِگ پئے، جیویں زور دی ہنیری نال ہِل کے انجیر دے درخت توں کچّے پھل ڈِگ پیندے نیں۔ ¹⁴ ۱۴۔ آسمان ایس طرح غائب ہویا جیویں طُومار ولیٹیا گیا ہو وے۔ ہر پہار تے جزیرہ اپنی جگہ توں پراں ہو گیا۔ ¹⁵ ۱۵۔ فیر زمین دے بادشاہ تے خاص لوک، تے جرنیل تے امیر، تے زور آور تے ہور سارے وی، غُلام تے آزاد، پہاڑاں دیاں غاراں تے چٹاناں وچ جا چھُپے۔ ¹⁶ ۱۶۔ اوناں پہاڑاں تے چٹاناں نوں آکھیا،”ساڈے اُتے ڈِگ پوؤ! ساہنوں اوس دی نظر توں بچا لوؤ جیہڑا تخت اُتے بیٹھا اے تے برّے دے غضب توں چُھپا لوؤ۔ ¹⁷ ۱۷۔ کیوں جو اوہدے غضب دا وڈا دِن آ پُہنچیا اے۔ ہُن کون ٹھہر سکدا اے؟ “