1
۔ تے اوہناں دیہاڑیاں چہ اینج ہوئیا۔ پئی فسطینیاں ؔ نے اَپنیاں بیرقاں چوں فوجاں کٹھیاں کر لئیاں ۔ تاں جو اسرائیلؔ نال جنگ کرن ۔ تے اکیسؔ نے داوُدؔ نُوں آکھیا ۔ تُوں سمجھ لے پئی تینوں تے تیرے نال دیاں نُوں میرے نال لشکر وِچ نِکلنا ضرور اے ۔
2
۔ تے داؤُؔد نے اکیسؔ نُوں آکھیا ۔ پئی میں سدا تیِک تینوں اَپنے سِر دا رکھوالا مناں گا ۔
3
۔ تے اینج ہوئیاں پئی سیموئیل ؔ مَر گیا سی ۔ تے سارا اسرائیلؔ اوہدے لئی پیِٹیا ۔ تے اوہنوں اوہدے شہر رامہؔ چہ دفنا دِتا ۔ تے ساؤل ؔ نے سارے نجومیاں تے فال کڈھن والیاں نُوں دیس چوں کڈھ دِتا ۔
4
۔ ایس لئی فلسطینیؔ کٹھے ہوئے تے آ کے شونیم ؔ چہ ڈیرہ لایا ۔ تے ساؤل ؔ نے کُل اسرائیلؔ نُوں کٹھیاں کیِتا ۔ تے جلبوعؔ چہ ڈیرے لا لئے ۔
5
۔ جیہدوں ساؤل ؔ نے فلسطینیاں ؔ دا لشکر ویکھیا ۔ تے اوہ ڈِمبر گیا تے اوہدا دِل بوہت ای کمبیا ۔
6
۔ تدھ ساؤلؔ نے خُداوند توں پُچھیا ۔تے خُداوند نے اوہنوں جواب ناں دِتا ۔ ناں سُفنیاں چہ تے ناں اوریم ؔ توں تے ناں بنیاں دے وسیلے ۔
7
۔ تے ساؤل ؔ نے اَپنے نوکراں نُوں آکھیا ۔ پئی میرے لئی اِک زِنانی لبھو جیہڑی جادوُ گر ہووے۔ تے میں اوہدے کول جا کے اوہدے مُونہوں جاناں گا ۔ اوہدے نوکراں نے اوہنوں آکھیا ۔ پئی عین ؔ دے دوُر اِک زنانی اے جیہڑی جادوُگر اے ۔
8
۔ تدھ ساؤل ؔ نےاپنا باہنا بدلیا تے دوُجے کپڑے پائے ۔ تے دوبندے نال لے کے ٹُر پیا ۔ تے رات دے ویلے اوس زِنانی کول اَپڑیا ۔ تے اوہنے آکھیا ۔ پئی روُح دے نال مینوں غیب دیاں گلّاں دَس ۔ تے جینج میں آکھاں اوہنوں میرے لئی اُتے لیا ۔
9
۔ تے زِنانی نے اوہنوں آکھیا ۔ ویکھ تینوں پتا اے پئی ساؤلؔ نے کیہ کیِتا ۔ پئی اوہنے سارے جادوُ گراں تے فال کڈھن والیاں نُوں دیس چوں کڈھ دِتا اے ۔ سو تُوں میری جان نُوں کیوں پھندے چہ پھسانا ایں ۔ پئی مینوں جانو ای ماریں ۔
10
۔ تدھ ساؤل ؔ نے اوہدے نال خداوند دی سونہہ کھاہدی تے آکھیا ۔ زِندہ خُدا دی سونہہ ۔ ایس گَل چہ کوئی بدی تیرے تے نئیں آوے گی ۔
11
۔ تدھ اوس زنانی نے آکھیا ۔ میں تیرے لئی کیہنوں اُتے لیاواں ؟ اوہنے آکھیا ۔ میرے لئی سیموئیلؔ نُوں اُتے سَدھ۔
12
۔ جیہدوں اوس زِنانی نے نے سیموئیلؔ نُوں ویکھیا ۔ تے اُچی آواز نال چیِکی۔ تے اوس زِنانی نے ساؤلؔ نُوں آکھیا ۔ تُوں مینوں دھوکا دِتا ؟ کیوں جو تُوں ساؤلؔ ایں ؟
13
۔ تے بادشاہ نے اوہنوں آکھیا ۔ ناں ڈَر ۔ تُوں کیہ ویکھیا اے؟ تے زنانی نے ساؤلؔ نُوں آکھیا ۔ میں دیوتاوں نُوں دھرتی توں اُتاں آؤندیاں ویکھنی آں ۔
14
۔ اوہنے اوہنوں آکھیا ۔ اوہدا صوُرت کینج دی اے ؟ اوہ بولی۔ اِک بُڈھا بندہ اُتے آؤندا اے۔ تے چوغہ اوہنے پا یا اے ۔ تے ساؤلؔ نُوں پتا لگ گیا پئی سیمو ئیلؔ اے ۔ تے اوہ موُنہہ بھار زمین تے ڈِگا ۔ تے متھا ٹیکیا ۔
15
۔ تے سیموئیل ؔ نے ساؤلؔ نُوں آکھیا ۔ پئی تُوں مینوں کیوں بے چین کیِتا ؟ تے مینوں اُتے سدیا ساؤلؔ نے آکھیا ۔ میں بوہت اوکھا ویلہ آگیا اے ۔ کیوں جو فلسطینیؔ میرے نال لڑن آؤندے نیں ۔ تے خُداوند نے مینوں چھڈ دِتا اے ۔ تے مینوں جواب نئیں دیندا ۔ نا ں سُفنیاں چہ تے ناں نبیاں دے وسیلے ۔ تے میں تینوں سدیا ۔ تاں جو تُوں مینوں دسیں پئی میں کیہ کراں ؟
16
۔ سیموئیل ؔ نے آکھیا تُوں میرے توں کیوں پُچھنا ایں؟ ایس حال چہ خُداوند نے مینوں چھَڈ دِتا ۔ تے تیرا ویری بن گیا ۔
17
۔ تے خُداوند نے تیرے لئی اوہو ای کیِتا جیہڑا اوہنے میرے مُونہوں بولیا ۔ تیرے ہتھوں تیرا راج مُک گیا ۔ تے تیرے گوانڈی داؤُؔد نوں دے دِتا ۔
18
۔ کیوں جو تُوں خُداوند دے حُکم نُوں ناں منیا ۔ تے اوہدا کرودھ عمالیقیاں ؔ تے وارد کیِتا ۔ ایس لئی اَج دے دیہاڑے خُداوند نے تیرے نال ایہہ کیِتا ۔
19
۔ تے خُداوند اسرائیلؔ نُوں وی تیرے نال فلسطیاں ؔ دے ہَتھ دے دیوے گا ۔ تے کل تُوں تے تیرے پُتر میرے نال ہون گے ۔ تے اسرائیلؔ دے لشکر نُوں وی خُداوند فلسطنیاں ؔ دے ہَتھ کر دے گا ۔
20
۔ تدھ ساؤل ؔ اوسے ویلے دھرتی تے ڈیڈھ پرنے ڈِگا ۔ تے سیموئیل ؔ دیاں ایہناں گلاں دے سببوں کمبیا۔ تے اوہدے چہ زور بچیا ناں رئیا کیوں جو اوہنے پُرے دیہاڑے تے پُوری رات روٹی ناں کھاہدی ۔
21
۔ تدھ اوہ زنانی ساؤل ؔ کول آئی ۔ تے ویکھیا پئی اوہ بوہت بوندل گیا اے ۔ تے اوہنوں آکھیا ۔ پئی تیری نوکرانی نے تیرا حُکم منیا ۔ میں اپنی جان تَلی تے رکھی ۔ تے تیری گَل سُنی جیہڑی تُوں مینوں آکھی ۔
22
۔ سو ہُن تُوں اپنی نوکرانی دے گَل سُن۔ پئی میں تیرے اَگے کُجھ روٹی لیاواں تے تُوں کھا لے ۔تاں جو تیر ے اندر زور پوے ۔ پئی تُوں اَپنے راہ وَل پَرت سکیں ۔
23
۔ اوہ ناں منیا تے آکھیا ۔ میں نئیں کھاواں گا ۔ تدھ اوہدے نوکراں تے اوس زنانی نے وی ضِد کیِتی ۔ تے اوہنے ایہناں د ی مَنّی ۔ تے دھرتی توں اُٹھیا ۔ تے پلنگ تے بیٹھا ۔
24
۔ تے اوس زنانی دے اِک موٹا وچھا سی ۔ تے اوہنے چھیتی نال اوہنوں حلال کیِتا ۔ تے آٹا لے کے گُونیا ۔ تے خمیری روٹیاں پکائیاں ۔
25
۔ تے ساؤلؔ تے اوہدے نوکراں دے اَگے رکھیا ۔ سو اوہناں نے کھاہدا ۔ تدھ اوہ اُٹھے تے اوسے رات پَرت گئے ۔