¹ ۔ تے داؤُؔد نے اپنے جی چہ آکھیا ۔ پئی میں کِسے ناں کِسے دیہاڑے ساؤلؔ دے ہتھوں ماریا جاواں گا ۔ سو میرے لئی ایس توں چنگا کُجھ نے نئیں ۔ پئی میں فلسطینؔ دے دیس نَس کے بَچیا رہواں تے اوہ میرے توں اُمیداں لا دے گا ۔ تے مگروں اسرائیلؔ دی ساریاں جُوواں چہ مینوں ناں لبھے گا ۔ ایس طرحاں اوہدے ہتھوں میر جان بچی رہوے گی ۔ ² ۔ داؤُؔد اُٹھیا تےاپنے نال دے چھے سو جواناں نُوں لے کے جاتؔ دے بادشاہ معوکؔ دے پُتر اکیسؔ دے وَل پار ٹُر گیا ۔ ³ ۔ تے داؤُؔد نے اکیسؔ دے کول جاتؔ وِچ رہیا ۔ تے اوہ تے اوہدے بندے ہر اِک سنھے اَپے ٹبر ۔ تے داؤُد ؔ اپنی زِنانیاں دے نال یعنی اَخینوعمؔ جیہڑا یزریعیل ؔ توں سَن تے ابیجیلؔ جیہڑی کرملی ؔ نابال ؔ دی زنانی سی ۔ ⁴ ۔ تے ساولؔ نُوں سوُہ گھلی گئی پئی داؤُؔد جاتؔ وَل نَس گیا ۔ تے اوہ فیر اوہدی سوُہ لین توں رُک گیا۔ ⁵ ۔ تے داوُدؔ نے اکیسؔ نُوں آکھیا ۔ جیکر میں تیریاں اکھاں چہ عِزت پائی تے ایس دیس دے کسے شہر وِچ مینوں تھاں دے دے ۔ تاں جو میں اوتھے وساں ۔ تیرا نوکر راج دھانی وِچ تیرے نال کِس لئی رئیا ۔ ⁶ ۔ تے صقلاجؔ اَج دے دیہاڑے تیِک یہوداہؔ دے بادشاہواں دا اے ۔ ⁷ ۔ تے سارے ورھے جیہڑے داؤُؔد نے فلسطینیاں ؔ دے دیس گُزارے ۔ اِک سال چار میہنے سَن۔ ⁸ ۔ تے داوُدؔ تے اوہدے نال دے نکلدے تے جسوریاں ؔ تے جِرزیاں ؔ تے عمالیقیاں ؔ تے وار کردے سَن۔ جو اوہدے دیس طیلامؔ توں لے کے سورؔ تیِک سگوں مصرؔ تیِک پرانے واسی سَن ۔ ⁹ ۔ تے داوُؔد اوس دیس نُوں ماردا ۔ تے کسے بندے تے زنانی نُوں ناں چھڈدا ۔ تے بھیڈاں بکریاں ، گاواں تے ڈھگے تے کھوتے تے اوُٹھ تے کپڑے لے کے اکیسؔ دے کول پَرت آوندا۔ ¹⁰ ۔ تے اکیسؔ اوہنوں پُچھدا سی پئی تُوں اَج کِتھے وار کیِتا تے داؤُدؔ کہندا سی پئی یہوداہؔ دے یرحمیلیاں ؔ دے قیِنیاں دے جبہ ؔ چہ ۔ ¹¹ ۔ تے داؤُؔد کسے مرد یا زنانی نُوں جات وِچ لے جان لئی بچ رہن نئیں دیندا ۔ اینج ناں ہووے اوہ اوہدے خؒاف آکھن تے داؤدُؔ اینج کردا رئیا۔ تے سارے دیہاڑے چہ جیہدوں تیِک اوی فلسطینیاں ؔ دے دیس چہ رئیا۔ اوہدا ایہو ای سباء رہیا ۔ ¹² ۔تے اکیسؔ داؤُؔد تے بھروسہ رکھدا سی ۔ تے آکھدا سی ۔ پئی اوہنے اَپنے پیو نُوں اپنی قَوم اسرائیل ؔ دے نیڑے نفرت جوگا بنیا اے ۔ ایس لئی سدا تیِک اوہ میرا نوکر رہوے گا ۔