1
۔ تے فلسطینیاں ؔ نے لڑن لئی اپنیاں فوجاں کٹھیاں کیِتیاں ۔ تے یہوداہ ؔ دے شہر سوکؔو چہ سدّر گئے ۔ تے سوکوؔ تے عزیقہ دے وِچکار دمیمؔ دی سرحد اُتے ڈیرے لائے ۔
2
۔ تے ساؤل ؔ تے اسرائیل ؔ دے بندے کٹھے ہوئے ۔ تے ایلہؔ دی وادی چہ ڈیرے لائے ۔ تے فلسطینیاں ؔ دے نال جنگ کرن لئی اِک دوُجے دے سامنے آئے ۔
3
۔ تے فلسطینیؔ پہاڑ اُتے اِک پاسے کھلوتے ۔ تے اسرائیلیؔ پہاڑ دے دوُسرے پاسے وَل کھلوتے تے ایہناں دے وِچکاراِک وادی سی ۔
4
۔ تدھ فلسطینیاں ؔ دے لشکر وِچوں اِک اتھرا جنگ کرن والا مرد اُٹھیا ۔ اوہ جاتؔ دا رہن والا سی ۔ تے ایہدا ناں جولیت ؔ سی ۔ اوہ پَونے دس فُٹ لما سی ۔
5
۔ اوہدے سِر تے پیِتل دا ٹوپ سی ۔ تے اوہ کِلاں والا کُڑتا پا کے رکھدا سی ۔ تے اوہدے ایس کُڑتے دا بھار امن ستاراں سیر سی ۔
6
۔ تے اوہدیاں لَتّاں تے پیِتل دے لوہے دی موٹی جالی دے کپڑے سَن ۔ تے اوہدے موہڈیاں دے وِچکار پیِتل دا چَن سی ۔
7
۔ تے اوہدے نیزے دا دستہ جُلاہے دے شہتیر وانگوں سی ۔ تے اوہدے نیزے دے اِک حصے دا بھار لوہے دے سَت سیر سی ۔ تے اوہدے اَگے اِک بندہ اوہدی ڈھال چُک کے ٹُردا سی ۔
8
۔ سو اوہ آکے کھلو گیا ۔ تے اسرائیلؔ دے لشکر نُوں ونگاریا تے اوہناں نُوں آکھیا پئی جنگ چہ مقابلہ کرن کیوں نِکلے او؟ کیہ میں فلسطینی نئیں آں ۔ تے تُسیں ساؤل ؔ دے بندے ؟ ایس لئی تُسیں اِک گبھروُ نُوں چُنو ۔ جیہڑا میرے اَگے آوے ۔
9
۔ جے اوہ میرے نال لڑن دا زور رکھدا اے ۔ تے میِنوں قتل کرے ۔ تے اسیں تُہاڈے غُلام ہوواں گے ۔ جے کر میں اوہناں توں وَدھ ہوواں تے اوہنوں قتل کراں گا ۔ تے تُسیں ساڈے خُلام ہوو گے ۔ تے ساڈی خدمت کرو گے ۔
10
۔ تے اوہ فلسطینیؔ بولیا ! میں اَج دے دیہاڑے اسرائیلیؔ فوجاں نُوں ونگار کے آکھیااے ۔ پئی میرے وَل کوئی مرد گھلو جیہڑا میرا مُقابلہ کرے ۔
11
۔ تے ساؤل ؔ تے سارے اسرائیلؔ نے فلسطینیؔ دیاں ایہہ گلاں سُنیاں ۔ تے کمبے تے بوہت ڈر گئے ۔
12
۔ تے داؤدؔ یہوداہ ؔ دے بیت لحم ؔ دے افراتیؔ مرد دا پُتر سی جیہدا ناں یسی ؔ سی ۔ تے اوہدے اٹھ پُتر سَن ۔ تو بندہ ساؤل ؔ دے دوَر چہ بُڈھا تے بندیاں دے وچکار وڈھا سی ۔
13
۔ اوہدے وڈے پُتر سَن ۔ تے لڑن لئی ساؤل ؔ دی گَل مَنّی ۔ اوہناں تِناں پُتراں دے ناں جیہڑے لڑن لئی گئے اوہناں دے ناں ایہہ نیں ۔ الیاب ؔ ایہہ اوہدا پلیٹھی سا سی ۔ دوُجا ابیدابؔ تے تیِجا سمّہ ۔
14
۔ تے داؤُؔد ساریاں توں نِکا سی ۔ تے تِنے وڈے ساؤل ؔ مگر گئے ۔
15
۔ پَر داؤُؔد بیت لحمؔ وچ اپنے پیو دیاں بھیڈاں بکریاں چران لئی ساؤل ؔ کول آندا جاندا سی ۔
16
۔ تے اوہ فلسطینیؔ صبح شام اَگے آؤندا سی تے چالی دیہاڑیاں تیِک اَپنے آپ نُوں وکھاندا ر ہیا۔
17
۔ تے یسیؔ نے اپنے پُتر داؤُؔد نُوں آکھیا ۔ پئی ساڈے اِکّی سیر بھُنیا ہوئیا اناج تے دس روٹیاں لے کے تے اپنے بھراواں دے کول بیرقاں چہ جا۔
18
۔ تے پنیِّر دیاں ایہہ دَس ٹکیاں ہزاری سردار دے لئی لے جا ۔ تے اپنے بھراواں نُوں ویکھ پئی اوہ ٹھیک نیں تے اوہناں کولوں کوئی نشانی لے کے آ۔
19
۔ تے ساؤل ؔ تے اوہ اسرائیلؔ دے سارے بندے ایلہؔ دی وادی وِچ فلسطینیاں ؔ نال جنگ کر رئے سی ۔
20
۔ سو فیر اگلے دیہاڑے داؤُؔ د صبح ویلے اُٹھیا تے بھیڈاں نُوں اِک رکھوالے دے ہَتھ چہ دے دِتا ۔ تے اوہ شیواں چُک کے جِس طرحاں یسیؔ نے اوہنوں حُکم کیتا سی ، ٹُر پیا تے بیرقاں وَل آیا فوجاں لَڑن لئی نکلیاں تے لڑائی کرن لئی ونگاردیاں سَن ۔
21
۔ تے اسرائیلؔ تے فلسطینیاں ؔ نے اپنے اپنے لشکر نُوں آمنے سامنے کرکے لڑن لئی تیاری کیِتی ۔
22
۔ تے داؤُدؔد نے بھانڈیاں نُوں جیہڑے اوہدے کول سی ۔ مال دے رکھوالے کول رکھ دِتے تے لشکر وَل پجیا تے آ کے اپنے بھراواں دا حال چال پُچھیا ۔
23
۔ تے جیہدوں اوہ اوہناں نال گل بات کر رئیا سی تے ویکھو اوہ جنگی مرد جُولیتؔ ناں جیہڑا جاتؔ دا رہن والا سی ۔ فلسطینیاں ؔ دیاں لائناں چوں نکلیا ۔ تے اوہو گلاں اوہنے آکھیاں تے داؤُدؔ نے سنُیاں ۔
24
۔ جیہدوں سارے بنی اسرائیل ؔ نے اوس بندے نُوں ویکھیا تے اوہدے اَگوں پَجے ۔ تے بَڑا ڈر گئے ۔
25
۔ تدھ اسرائیل ؔ دے مرداں نے آکھیا ۔ ایس جنگی بندے نُوں ویکھ دے اوہ جیہڑا نکلیا اے ۔ تاں جو اسرائیل ؔ نُوں بے عزت کرے۔ جیہڑا کوئی اوہنوں قتل کرے گا ۔ بادشاہ اوہنوں بوہت دولت نال مالا مال کرے گا تے اپنی دھی اوہدے نال ویاہ دیوے گا ۔ تے اوہدے ٹبر دے لوکاں نُوں اسرائیل ؔ دے وِچکار آ زاد کر دیوے گا ۔
26
۔ تے داؤُدؔ نے اوہناں لوکاں نُوں جیہڑے اوہدے نال کھلوتے سَن آکھیا پئی اوس بندے نُوں کیہ دِتا جاوے گا ۔ جیہڑا اوس فلسطینیؔ نُوں قتل کردیوے ۔ تے ایہہ بے عزتی اسرائیل ؔ چوں مُکے ۔ تاں جو ایہہ ناپاک فلسطینیؔ کیہ شے اے جیہڑا جندا ربّ دے لشکراں نُوں ذلیل کرے۔
27
۔ تے لوکاں نے اوہ گلاں اوہنوں دسیاں تے آکھیا پئی جیہڑا اوہنوں قتل کرے۔تے اوہدے نال اینج دا سلوک کیتا جاوے گا ۔
28
۔ تے اوہدے وڈے بھرا الیابؔ نے ایہہ گلاں جیہڑیاں اوہ بندیاں نال کرئیا سی ، سُنیاں ۔ تے الیابؔ دا غُصہ داؤُدؔ تے پمکیا ۔ تے اوہنے اوہنوں آکھیا ۔ تُوں ایتھے کیوں آئیاں ایں ۔ تے جنگل چہ تُوں تھوڑیاں جیہاں بھیڈاں نُوں کیہدے کول چھڈیاں نیں ؟ میں تیری آکڑ تے تیرے دِل دی گل جاننا آں ۔ تُوں ایس لئی تھلے آئیاں ایں تاں جو لڑدیاں ویکھیں ۔
29
۔ تے داؤُدؔ نے آکھیا پئی میں ہُن کیہ کیِتا اے ۔ کیہ میں گَل وی ناں کراں ؟
30
۔ تے اوہ اوہدے کولوں پَوں کے دوُجے پاسے گیا تے پہلی گَل کیَتی تے لوکاں نے اوہنوں پہلوں وانگوں جود ِتا ۔
31
۔ تدھ اوہ گَل جیہڑی داؤُدؔ نے آکھی سُنی گئی تے ساؤلؔ دے اَگے دسی گئی تے اوہنے اوہنوں سدّیا ۔
32
۔ تدھ داؤُؔد نے ساؤل ؔ نُوں آکھیا پئی اوہدے سببوں میرے آقا دا دِل دا گھابرے۔ کیوں جو تیراخادم جاوے گا ۔ تے اوس فلسطینیؔ نال لڑے گا ۔
33
۔ ساؤل ؔ نے داؤُدؔ نُوں آکھیا تیرے چہ زور نئیں پئی اوس فلسطینیؔ دا سامنا کرے ۔ تے اوہدے نال لڑے کیوں جو تُوں اجے نِکا مُنڈا یں ۔ تے اوہ شروع توں ای جنگی مرد اے ۔
34
۔ داؤُؔد نے ساؤلؔ نُوں آکھیا ۔ پئی تیرا خادم اپنے پیو دی بھیڈاں چراندں سی تی جیہدوں کوئی شیر یا ریچھ آ کے وَگ چوں کوئی بکری لے جاندا ۔
35
۔ تدھ میں اوہدے مگر جا کے ماردا ۔ تے اوہنوں اوہدے مُونہہ چوں چھُڈا لیندا تے جیہدوں اوہ میرے وَل وددھا تے میں اوہنوں ٹھوڈی توں پھڑ کے ماردا ۔ تے اوہنوں جانو ای مار دیندا سی ۔
36
۔ ایس طرحاںتیرے خادم نے شیر تے ریچھ نُوں ماریا ۔ سو ایہہ ناپاک فلسطینیؔ اوہناں وِچوں اِک وانگوں ای ہووے گا ۔ کیوں جو اوہنے جندا خُداوند دے لشکراں نُوں بے عزت کیتا اے ۔
37
۔تے داؤُؔد نے آکھیا ۔ پئی خُداوند جیہنے شیر تے ریچھ دے ہتھوں چُھڈایا اوہو مینوں فلسطینیؔ دے ہتھوں بچاوے گا ۔ تے ساؤل ؔ نے داؤُد ؔ نُوں آکھیا ۔ جا تے خُداوند تیرے نال ہووے ۔
38
۔ تے ساول ؔ نے داؤُؔد نُوں ا َپنے کپڑے پوائے تے پیتل دا ٹوپ اوہدے سِر اُتے رکھیا ۔ تے اوہنوں لوہے دا کُڑتا ویا پوائیا۔
39
۔ تے داؤُؔد نے اپنی تلوار ،اپنیاں کپڑیاں دے اُتے بنھی تے ٹُرن دا چارہ کیِتا ۔ پر ٹُر ناں سکیا ۔ کیوں جو اوہ ایہو جیہے کپڑے نئیں پاؤندا سی ۔ داؤُدؔ نے ساؤل ؔ نُوں آکھیا ۔پئی میں ایہناں نال ٹُر نئیں سکدا ۔ کیوں جو میں ایہو جیہے کپڑے پہلوں نئیں پائے ۔ سو داؤُؔد نے ایہناں نُوں لاء دِتا ۔
40
۔ تدھ اوہنے اَپنی سوٹی ہَتھ پھڑی تے وادی وِچوں پنج تِلکنے پتھر چُن لے ۔ تے اویہناں نُوں ایالی دے چولے چہ یعنی کھان پین والے چولے چہ رکھیا ۔ تے اوہدی غلیل اوہدے ہَتھ وِچ سی۔ تے اوہ فلسطینیؔ وَل نِکلیا ۔
41
۔ تدھ فلسطینیؔ اَگے ودھیا تے داؤُدؔ دے نیڑے آیا تے اوہدے اَگے اوہدا ڈھال چُکن والا سی۔
42
۔ تے فلسطینیؔ نے ایدھر اودھر ویکھیا تے داؤُدؔ نُوں ویکھیا ۔ تے اوہدی بے عزتی کیِتی ۔ کیوں جو اوہ نِرا لال رنگ سوہنا مُنڈا سی ۔
43
۔ تے فلسطینیؔ نے داؤُدؔ نُوں آکھیا کیہ میں کُتا آں ۔ پئی سوٹی لے کے میرے تے آیا ایں ؟ تے داؤُدؔ نے جواب دِتا۔ نئیں تُوں کُتے توں وی گھٹیا ایں ۔ فیر فلسطینی ؔ نے اَپنے دیوتاواں دے ناں لے کے داؤُدؔ اُتے لعنت گھلی ۔
44
۔ تدھ فلسطینیؔ نے داؤُدؔ نُوں آکھیا میرے کول آ پئی تیرا ماس اسمان دے پنچھیاں تے جنگلی جانوراں نُوں دیواں ۔
45
۔ تدھ داؤُدؔ نے فلسطینیؔ نُوں آکھیا ۔ پئی تُوں تلوار تے نیزہ تے ڈھال لے کے میرے کول آؤنا ایں ۔ میں تیرے کول فوجاں دے رَبّ اسرائیلؔ دے لشکراں دے خُدا دے ناں چہ جیہنوں تُوں بے عزت کیتا اے ، آؤنا آں ۔
46
۔ اج دے دیہاڑے خُداوند تینوں میرے ہرہتھ چہ دے دے گا ۔ میں تینوں وَڈھ دیاں گا ۔ تے تیرا سِر تیرے موہڈیاں توں کَٹ دیاں گا ۔ تے فلسطیناں ؔ دے لشکر دیاں لاشاں ہوا دے پنچھی تے جنگل دے جانوراں نُوں دیواں گا ۔ تاں جو سارا جَگ جانے پئی اسرائیلّ چہ خُدا ہے ۔
47
۔ تے ایہہ ساری جماعت جان لوے گی پئی خُداوند تلوار تے نیزے دے سببوں نئیں بچاندا کیوں جو جنگ خُداوند دی اے ۔ تے اوہو تینوں ساڈے ہتھ دے دےگا ۔
48
۔ تے اینج ہووے پئی جیہدوں فلسطینیؔ اُٹھیا ےتے اَگے ودھے ۔ تے داؤُؔد دے مُقابلے لئی نیڑے آیا تے داؤُدؔ نے کاھلی کیِتی ۔ تے لڑن لئی فلسطینیؔ نُوں ملن لئی اگاںوودھیا ۔
49
۔ تے داؤُؔد نے اپنا ہَتھ چولے چہ پایا تے اِک پتھر لیا تے غلیل نال ماریا۔ تے اوہ فلسطینیؔ دے متھے تے وجا ۔ تے پتھر متھے چہ دھس گیا ۔ تے اوہ اپنے مُونہہ بھار دھرتی اُتے ڈِگ پیا ۔
50
۔ تے داؤُدؔ نے فلسطینی ؔ اُتے غلیل تے پتھر نال جتیا ۔ تے فلسطینی ؔ نُوں ماریا تے اوہنوں جانو مار دِتا ۔ تے داؤُؔ د دے ہَتھ وِچ تلوار نئیں سی ۔
51
۔ تدھ داؤُؔد پجیا تے فلسطینیؔ دےاُتے کھلو گیا ۔ تے اوہدی تلوار پھڑی تے میان چوں کڈھی تے واہنوں جانو ای مار دِتا ۔ تے اوہدے توں اوہدا سِر کَٹیا ۔ جیہدوں فلسطینیاں ؔ نے ویکھیا پئی اوہناں دا پہلوان مر گیا تے اوہ نَس گئے ۔
52
۔ تے اسرائیل ؔ تے یہودہؔ دے بندے اوہناں اُتے ودھے تے ونگارے تے فلسطیناں ؔ دا پِچھا کیتا ۔ ایتھوں تیِک پئی جاتؔ دے بُوہے تے عقرونؔ دے پھاٹک تیِک اَپڑے ۔ تے فلسطنیاں دے قتل ہون والے شعرائیم ؔ دی راہ تے جاتؔ عقرونؔ تیِک ڈِگدے گئے ۔
53
۔ تدھ بنی اسرائیل ؔ فلسطیناں ؔ دے پِچھوں پَرتے۔ تے اوہناں دے تنبواں تے وودھے ۔
54
۔ تے داؤُدؔ نے فلسطینیؔ دا سِر پھڑیا تے اوہنوں لے کے یروشلیمؔ وِچ آیا ۔ تے اوہدے ہتھیاراں نُوں اپنے تنبو چہ رکھیا ۔
55
۔ جِس ویلے داؤُدؔ فلسطینیؔ نال مقابل کرن نِکلیا ۔ تے ساؤلؔ نے اوہنوں ویکھیا ۔ تے لشکر دے سردار ابنیرؔ نُوں آکھیا ۔ اے ابنیرؔ ایہہ مُنڈا کیہدا پُتر اے ؟ ابنیرؔ نے جواب دِتا ۔ اے بادشاہ سلامت ٹھہر ۔میں نئیں جاندا ۔
56
۔ تے بادشاہ نے آکھیا ۔ جانکاری کر پئی ایہہ گھبروُ کیہدا پُتر اے ۔
57
۔ سو داؤُؔد فلسطینیؔ نُوں جانو مار کے پِچھاں پرتیا ۔ ابنیرؔ اوہنوں لے ساؤلؔ دے کول گیا۔ تے فلسطینی ؔ دا سِر اوہدے ہَتھ وِچ سی ۔
58
۔ تدھ ساؤلؔ نے اوہنوں آکھیا ۔ اے گھبُرو! تُوں کیہدا پُتر ایں ؟ داؤُدؔ نے آکھیا ۔ تیرے خادم بیت لحم دے یسیؔ دا پُتر آں ۔