1
.۔ تئے ایس تھوں مگروں اینج ہویا ۔ پئی بنی عمون ؔ دا بادشاہ ناحاش ؔ مر گیا۔ تے اوہدا پُتر اوہدی تھاں بادشاہ ہوئیا ۔
2
.۔ تاں داؤد ؔ نے اکھیا پئی میں ناحاشؔ دے پُتر حانون ؔ تے مہربانی کراں گا ۔ کیوں جو اوہدے پیو نے میرے نال مہربانی کیتی سی ۔ تاں داؤد نے قاصد گھلے ۔ پئی اوہنوں اوہدے پیو دے مرن پاروں تسلی دین ۔
3
.۔ تدہ بنی عمونؔ دے سرداراں نے حانونؔ نوں آکھیا ۔ کیہ داؤد تیرے پیو دی عزت کردا سی ۔ تیرے بھانجے پئ.اوہنے تیرے کول تسلی دین والے گھلے ؟ کیہ اوہدے خادم ایس لئی تیرے کول نئیں آئے پئی دیس دے پاروں خبر لین ۔ اوہنوں پُٹھا کرن تے سوُہ لین ۔
4
.۔ تدھ حانون ؔ نے داؤد ؔ دے خادماں دے سِراں تے داڑھیاں نُوں مُنیا ۔ تے اوہناں دی پوشاک سروں لے کے پیر تیِک وڈھ دِتی تے اوہناں نوں روا ناں کیتا ۔
5
.۔ تدھ داؤد ؔ دے کول کِسے نے آ کے اوہناں دے حال پاروں سوُہ دِتے ۔ تان اوہنے اوہناں نون مِلن جوگی لوک گھلے ۔ کیوں حق اوہ بندے بوہت شرمندے سن ۔ تے بادشاہ نے آکھیا ۔ پئی تُسیں یریحوُؔ وچ کھلوؤ۔ جد تیِک پئی تُہادی داڑھیاں اُگ نان آؤن ۔ تدھ تُسیں پِچھاں نُوں پرتنا ۔
6
.۔ جد بنی عمون ؔ نے ویکھیا پئی اوہ داؤدؔ دے نیڑے نفرت جوگے نیں ۔ تاں حانون ؔ تے بنی عمون ؔ تے بنی عمون ؔ نے چاندی دے اِک ہزار قنطار گھلے ۔ تان جو ارام انہرام ؔ تے صوبے وچوں گڈیاں تے سوار اپنے جوگی اُجرت ویچ لین ۔
7
.۔ تاں اوہناں نے اپنے جوگی نتی ہزار گڈیاں تے معکا ؔ دے بادشاہ تے اوہدے لوکان نوں اُجرت وچ لیا ۔ تان اوہ آئے ۔ تے میدباؔ دے ساہمنے لتھے ۔ تے بنی عمونؔ اپنے شہراں وِچوں کٹھے ہوئے ۔ تے لڑائی جوگی آئے۔
8
۔ جد داؤد نوں سُوہ ملی ۔ تاں اوہنے یوآبؔ تے بہادراں دے سبھے لشکر نوں گھلیا۔
9
.۔ تدھ بنی عمون ؔ باہر نکلے تے شہر دے پھاٹک دے کول لڑن جوگی صفاں بنھیاں ۔ تے جیہڑے بادشاہ آئے سَن ۔ اوی میدان وچ اِک پاسے سَن ۔
10
.۔ تے یوآب نے ویکھیا پئی اوہدے اگے تے پِچھے لڑن دی چوَنڈ کیتی گئی ۔ اوہنے اسرائیل ؔ دے سبھے متھے بندیان وِچوں لوک چُنے تے اوہناں دی ارامیاں ؔ اگے صف بنھی۔
11
.۔ تے باقی لوکاں نو ں اوہناں نے اپنے بھرا ابی شائیؔ دے ماتحت کیِتا ۔ تاں اوہ بنی عمُون ؔ دے ساہمنے صف بنھ کھلو تے۔
12
.۔ تے آکھیا۔ پئی جیکر ارامی مینوں ٹاہ لین تاں تُوں میری مدد کریں ۔ تے جیکر بنی عمون ؔ تینوں ٹاہ لین تان میں تیری مدد کراں گا ۔
13
.۔ اخیر دلیر ہو جا تے اسیں اپنی قوم جوگی تے اپنے رب دے شہران جوگی دلیری کریئے ۔ تے خداوند اوہ کرے ۔ جیہڑا اوہدی نگاہ وِچ چنگا اے ۔
14
۔ تدھ یوآبؔ اوہ لوک جیہڑے اوہدے نال سَن ۔ ارامیاں ؔ دے اَگے لڑن لئی ودھے تے اوہ اوہدے اگوں نسے ۔
15
. جدوں بنی عموّنؔ نے ویکھیا پئی اَرامؔی نس بھج کھلوتے تے اوہ وی اوہدے ویِر اَبی شاؔئی دے اگوں نس کھلوتے تے شہر وِچ وڑے۔ تے یوآب ؔ یروشلیم ؔ وَل مُڑیا ۔
16
۔ جد ارامیاں ؔ نے ویکھیا ۔ پئی اسرائیل ؔ ہتھو ں ہَر گئے۔ تاں اوہناں نے قاصد گھلے تے دریا دے پاروں ارامیاں ؔ نوں لے آئے ۔ تے ہدد عازرؔ دے لشکر دا سرپنچ شو فک ؔ اوہناں دا آگُو سی ۔
17
۔ تے داؤد ؔ نوں سوُہ دِتی گئی ۔ تاں اوہنے سبھّے اسرائیل ؔ نوں کٹھا کیتا ۔ تے یردنؔ پاروںہو کے اوہناں دا مقابلہ کیتا ۔ تے داؤد ؔ نے ارامیاں ؔ نال لڑن جوگی صفان بنھیاں ۔ تے اوہ اوہدے منال لڑے ۔
18
۔ تدھ ارامی ؔ اسرائیل ؔ اگوں نسے ۔ تے داؤد نے ارامیاں ؔ دی سَت ہزار گڈیاں تے چالی ہزار پیادے مار چھڈے ۔ تے لشکر دے سر پنچ شوفکؔ نوں قتل کیِتا ۔
19
۔ جد ہدد عازرؔ دے خادماں نے ویکھیا پئی اوہ اسرائیل ؔ اگے ہار گئے نین ۔ تاں داؤد ؔ نال صلح کر لئی ۔ تے اوہدے خدمت کرن والے بن گئے ۔ تے ارامیاں ؔ نے بنی عمونؔ دی مدد ناں کرنا چائی۔