¹ ۱۔ جدوں اوہ پہاڑ توں اُتریا تاں اِک وڈا جتھا اوہدے مگرِیں ٹُر پیا۔ ² ۲۔ اتے ویکھو اِک کوڑھے نے آن کے اوہدے اگے سِر نؤایا اتے آکھیا۔ اے مالک! جیکر توں چاہؤیں تاں مینوں چنگا کر سکناں ایں۔

³ ۳۔ تاں اوہنے ودھا کے اوہنوں ہتھ لائیا۔ اتے آکھیا۔ میں چاہؤناں ہاں۔توں چنگا ہو جاویں۔ اتے یکدم اوہدا کوڑھ مُک گیا۔ ⁴ ۴۔ تد یسوع نے اوہنوں آکھیا۔ خبردار! کِسے نوں نئیں دسنا۔ پر جا کے اپنا آپ کاہن نوں وکھاؤ۔ اتے جہڑی نذر موسیٰ نے مِتھی اے، اوہ چڑھا۔ تانجو اوہناں جوگی گواہی ہَووے۔

⁵ ۵۔ اتے جد اوہ کفرنحوم وچ وڑیا۔ تاں اِک صوبے دار اوہدے کول آیا۔ اتے اوہدی مِنّت کر کے آکھیا۔ ⁶ ۶۔ اے مالِک! میرا نؤکر گھر وچ فالج دا روگی اے۔ اتے ڈاھڈا دُکھی اے۔

⁷ ۷۔ یسوع نے اوہنوں آکھیا؛ میں مُڑ آواں گا، تاں اوہنوں چنگا کراں گا۔

⁸ ۸۔ تاں صوبے دار نے جواب وچ آکھیا؛ اے مالِک! میں ایس لائق نئیں پئی توں میری چھت تھلے آویں۔ سگوں توں مُونھوں ای آکھ دے تاں میرا نؤکر چنگا ہو جاوے گا۔ ⁹ ۹۔ کیؤں جو میں وی اِک بندہ ہاں، جہڑا کِسے ہَؤر دے حکم تھلے ہاں۔ اتے سپاہی میرے حکم تھلے نیں۔ اتے میں اِک نوں آکھناں ہاں؛ جا! تاں اوہ جاؤندا اے۔ اتے دُوجے نوں آکھناں ہاں پئی آ! تاں اوہ آؤندا اے۔ اتے اپنے غلام نوں آکھناں ہاں پئی ایھ کر! تاں اوہ کردا اے۔

¹⁰ ۱۰۔ یسوع نے ایھ سُن کے آفرین آکھیا؛ اتے اوہناں نوں، جہڑے اوہدے مگرِیں ٹُرے سن، آکھیا؛ میں تہانوں سچی آکھناں ہاں پئی میں ایڈا وڈا ایمان اسرائیل وچ وی نئیں ویکھیا۔ ¹¹ ۱۱۔ اتے میں تہانوں آکھناں ہاں پئی بتھیرے مشرق اتے مغرب توں آؤن گے اتے ابراہیم اتے اسحاق اتے یعقوب دے نال اسمان دی بادشاہی دی جیافت وچ رل جاؤن گے۔ ¹² ۱۲۔ پر بادشاہی دے پُتر باھر نھیرے وچ سُٹے جاؤن گے۔ اوتھے کُرلاؤنا اتے دنداں دا پیہنا ہووے گا۔ ¹³ ۱۳۔ تد یسوع نے صوبے دار نوں آکھیا؛ جا! جیویں تیرا ایمان اے، تیرے جوگی اونویں ای ہووے، اتے اوسے ای ویلے صوبے دار دا نؤکر چنگا ہو گیا۔

¹⁴ ۱۴۔ اتے یسوع نے پطرس دے گھر آن کے ویکھیا۔ پئی اوہدی سس نال پئھی اے۔ ¹⁵ ۱۵۔ اتے اوہنے اوہدے ہتھ نوں ہتھ لایا۔ اتے اوہدا تاپ لتھ گیا۔ اتے اوہ اُٹھ کھلوتی۔ اتے اوہدی سیوا کرن لگ پئھی۔

¹⁶ ۱۶۔ جدوں دِن ڈھلیا تاں بتھیرے بد روحواں دے جکڑیاں نوں اوہدے کول لئیائے اتے اوہنے مُونھوں آکھ کے ای بد روحواں نوں کڈھ دِتا۔ اتے سبھناں نوں، جہڑے روگی سن، چنگا کیتا۔ ¹⁷ ۱۷۔ تانجو اشعیاہ نبی دی راہِیں آکھیا ہویا پورا ہووےپئی اوہنے آپ ساڈِیاں مڑتناں اتے روگ چُک لَئے۔

¹⁸ ۱۸۔ جدوں یسوع نے چوکھا وڈا جتھا اپنے آل دوالے ویکھیا۔ تاں پار جاؤن دا حکم کیتا۔ ¹⁹ ۱۹۔ اتے اِک فقیہ نے کول آن کے اوہنوں آکھیا۔ اے مُرشد! جِتھے وی توں جاویں گا، میں تیرے مگرِیں ٹُراں گا۔

²⁰ ۲۰۔ تاں یسوع نے اوہنوں آکھیاپئی لومڑیاں جوگی مانداں اتے اسمان دے پکھیرؤاں جوگی آہلنے ہُؤندے نیں۔ پر ابنِ انسان جوگی سِر دھرن دی وی تھاں نئیں۔

²¹ ۲۱۔ اِک ہَؤر نے، جہڑا اوہدے چیلیاں وچوں سی، آکھیا؛ اے مالک! مینوں اجازت دے پئی پہلوں جا کے اپنے پیؤ نوں دب آواں۔

²² ۲۲۔ پر یسوع نے آکھیا؛ توں میرے مگرِیں ٹُردا رہؤ۔ اتے مؤیاں نوں اپنے مؤئے دبن دے۔

²³ ۲۳۔ اتے جدوں اوہ بیڑی اُتے چڑھیا۔ اوہدے چیلے اوہدے نال رل گئے۔ ²⁴ ۲۴۔ اتے ویکھو۔ جھیل وچ اِجہیا ہڑھ آیا پئی بیڑی لہراں وچ لُک گئی۔ پر اوہ سؤندا پیا سی۔ ²⁵ ۲۵۔ تد اوہناں نے اوہدے نیڑے آن کے اوہنوں جگایا اتے آکھیا؛ اے مالک! سانوں بچا۔ اسیں مرن نیڑے اپڑے ہاں۔

²⁶ ۲۶۔ اتے اوہنے اوہناں نوں آکھیا؛ اے گھٹ ایمان والیو! تسیں کیؤں ڈردے او؟ تد اوہنے اُٹھ کے ہواواں اتے جھیل نوں تراہیا۔ تاں چوکھا سکون ہو گیا۔

²⁷ ۲۷۔ اوہ حیران ہَؤ کے آکھن لگے پئی ایھ کِنج دا بندہ اے، پئی ہواواں اتے پانی وی اوہدا آکھا من دے نیں۔

²⁸ ۲۸۔ جدوں اوہ پار جاکے جرجاسیاں دے دیس وچ اپڑیا تاں دو بد روحواں دے پھڑے بندے اوہنوں مِلے۔ اوہ اجیہے تیز سن پئی کوئی وی اوس رستے توں لنگھ نئیں سکدا سی۔ ²⁹ ۲۹۔ اتے ویکھو! اوہناں نے چِیک کے آکھیا؛ اے رب دے پُتر! سانوں تیرے نال کیہ؟ کیہ توں ایتھے ایس لئی آیا ایں پئی ویلے توں اگیترا ای سانوں عذاب وچ پاوَیں؟ ³⁰ ۳۰۔ اتے اوہنا توں کجھ اگاں سؤراں دا اِک ٹولہ چردا پیا سی۔

³¹ ۳۱۔ بد روحواں نے اوہدی منت کر کے آکھیا پئی جیکر توں سانوں ایتھوں کڈھنا ایں، تاں سانوں اوہناں سؤراں دے ٹولے وچ گھل دے۔

³² ۳۲۔ تد اوہنے اوہناں نوں آکھیا پئی جاؤو۔ تاں اوہ نکل کے سؤراں وچ جا وڑِیاں۔اتے ویکھو! سبھو ٹولہ کنڈے توں ڈِگ کے جھیل دے پانی وچ ڈُب مریا۔ ³³ ۳۳۔ تد چراؤن والے نسے اتے شہر وچ سبھ حال اوہناں دا جا سُنایا، جنھاں وچ بد روحواں سن۔ ³⁴ ۳۴۔ اتے ویکھو! سبھو شہر یسوع نوں مِلن جوگی نِکل پیا۔ اتے اوہنوں ویکھدے ای منت کیتی پئی ساڈے علاقے وچوں باھر نِکل جا۔