¹ ۱۔ تد یسوع نے لوکاں اتے اپنے چیلیاں نال گل کردیاں ہوئیاں۔ ² ۲۔ آکھیا پئی فقیہ اتے فریسی موسیٰ دی گدّی اُتے بیٹھے نیں۔ ³ ۳۔ مُکدی گل ایھ پئی جو کجھ اوہ تہانوں آکھن اوہدے اُتے عمل کرو اتے منّو۔ پر اوہناں ورگے کم نا کرو۔ کیوں جو اوہ آکھدے نیں، پر کردے نئیں۔ ⁴ ۴۔ اوہ اجیہے بھار بنھدے اتے لوکاں دے موھڈیاں اُتے دھردے نیں، جہڑے چُکے نئیں جاؤندے۔ پر آپ اوہناں نوں اپنی اُنگل نال ہلاؤنا وی نئیں چاہؤندے۔ ⁵ ۵۔ اوہ سبھو کم لوکاں نوں وکھاؤن لئی کردے نیں۔ کیوں جو اوہ اپنے تویت چؤڑے اتے اپنے پُھمن وڈے بناؤندے نیں۔ ⁶ ۶۔ اوہ ضیافتاں وچ چودھراء اتے معبداں وچ اُچیاں تھانواں۔ ⁷ ۷۔ اتے بازاراں وچ کُرنشات اتے بندیاں توں ربّی اکھواؤنا چنگا جان دے نیں۔ ⁸ ۸۔ پر تُسیں ربّی نا اکھواؤ۔ کیوں جو تہادا مُرشد اِکو ای اے اتے تُسیں سبھ آپو وچ بھرا او۔ ⁹ ۹۔ اتے دھرتی اُتے کِسے نوں اپنا پیؤ نا آکھو۔ کیوں جو تہاڈا پیؤ اکو ای اے، جہڑا اسمان اُتے اے۔ ¹⁰ ۱۰۔ اتے نا تُسیں مُرشد اکھواؤ۔ کیوں جو تہاڈا مُرشد اکو ای اے یعنی مسیح۔ ¹¹ ۱۱۔ جہڑا تہاڈے وچ وڈا اے، اوہ تہاڈا خادم ہووے۔ ¹² ۱۲۔ اتے جہڑا وی اپنے آپ نوں وڈا بناوے گا، اوہ نِکا کیتا جاوے گا۔ اتے جہڑا وی اپنے آپ نوں نِکا بناوے گا، اوہ وڈا کیتا جاوے گا۔

¹³ ۱۳۔ پر تہاڈے اُتے ہاڑا! اوئے فقیہو اتے فریسیو! اوئے رِیا کارو! کیوں جو تسی اسمان دی بادشاہی دے بوہے لوکاں جوگی ڈھؤندے او۔ نا تاں آپ وڑدے او اتے نا ای ہؤرناں نوں وڑن دیندے او۔ ¹⁴ ۱۴۔ تہاڈے اُتے ہاڑا! اوئے فقیہو اتے فریسیو! اوئے رِیا کارو! جہڑے رنڈڑاں دے گھر کھا جاندے او اتے وکھالے جوگی نمازاں نوں لمّا کردے او۔ ایس لئی تہانوں چوکھی سزا ہووے گی۔

¹⁵ ۱۵۔ تہاڈے اُتے ہاڑا! اوئے فقیہو اتے فریسیو! اوئے رِیا کارو! کیوں جو تسی سموندر اتے دھرتی اُتے بھؤندے او تاں جو کِسے نوں اپنا مُرید بناؤ۔ اتے جدوں اوہ بن جاؤندا اے تاں اوہنوں اپنے نالوں دُونا دوزخ دا حقدار بناؤندے او۔

¹⁶ ۱۶۔ تہاڈے اُتے ہاڑا! اوئے انھے آگُوؤ! جہڑے آکھدے او پئی جیکر کوئی ہیکل دی سونھ کھاوے تاں کجھ بُریائی نئیں۔ پر جیکر ہیکل دے سونے دی سونھ کھاوے تاں اوہ پابند ہووے گا۔ ¹⁷ ۱۷۔ اوئے نادانو اتے انھیؤ! کہڑی شئے وڈی اے؟ سونا یاں ہیکل، جہڑی پئی سونے نوں وی پاک کر دیندی اے۔ ¹⁸ ۱۸۔ فیر جیکر کوئی مذبحے دی سونھ کھاوے تاں کجھ بُریائی نئیں۔ پر جیکر اوس نذرانے دے، جہڑا اوہدے اُتے چاڑھیا جاوے، سونھ کھاوے تاں اوہدا پابند ہووے گا۔ ¹⁹ ۱۹۔ اوئے انھیؤ! کہڑی شئے وڈی اے؟ نذرانا یاں مذبحا، جہڑا پئی نذرانے نوں وی پاک کر دیندا اے۔ ²⁰ ۲۰۔ مُکدی گل ایھ پئی جہڑا مذبحے دی سونھ کھاؤندا اے، اوہ اوہدے سمیت نذرانے دی وی سونھ کھاؤندا اے، جہڑا اوہدے اُتے چاڑھیا گیا اے۔ ²¹ ۲۱۔ اتے جہڑا ہیکل دی سونھ کھاؤندا اے، اوہ اوہدے سمیت اوہدے وچ رہن والے دی وی سونھ کھاؤندا اے۔ ²² ۲۲۔ اتے جہڑا اسمان دی سونھ کھاؤندا اے، اوہ رب دے تخت دی اتے اوہدے اُتے بیہن والے دی وی سونھ کھاؤندا اے۔

²³ ۲۳۔ تہاڈے اُتے ہاڑا! اوئے فقیہو اتے فریسیو! اوئے رِیا کارو! کیوں جو پودنے اتے سونف اتے زِیرے اُتے تاں دسواں حصا دیندے او پر شرع دیاں بھارِیاں گلاں یعنی نِیاں اتے ترس اتے ایمان توں نسدے او۔ چنگا ہؤندا پئی ایھ وی کردے اتے اوہ وی نا چھڈدے۔ ²⁴ ۲۴۔ اوئے انھے آگُوؤ! جہڑے مچھر تاں چھان دے او پر اُوٹھ سموچا کھا جاؤندے او۔

²⁵ ۲۵۔ تہاڈے اُتے ہاڑا! اوئے فقیہو اتے فریسیو! اوئے رِیا کارو! کیوں جو تسیں پیالے اتے تھالی نوں اُتوں تاں دھؤ لیندے او پر اندر لُٹ مار اتے بے پرہیزی بھری اے۔ ²⁶ ۲۶۔ اوئے انھے فریسی! پہلوں پیالے اتے تھالی نوں اندروں دھؤ۔ تاں جو باھروں وی دھُپ جاوے۔

²⁷ ۲۷۔ تہاڈے اُتے ہاڑا! اوئے فقیہو اتے فریسیو! اوئے رِیا کارو! کیوں جو تسی سفیدی پھیری ہوئی قؤّراں ورگے او۔ جہڑیاں باھروں سوہنیاں دِسدِیاں نیں پر اندروں مؤیاں دِیاں مڑیاں اتے ہر قسم دی گندگی نال بھریاں نیں۔ ²⁸ ۲۸۔ ایسے طراں تسی وی اُتوں لوکاں نوں راستباز وکھالی دیندے او۔ پر اندروں رِیاکاری اتے بے دینی نال بھرے او۔

²⁹ ۲۹۔ تہاڈے اُتے ہاڑا! اوئے فقیہو اتے فریسیو! اوئے رِیا کارو! کیوں جو تسی نبیاں دِیاں قوّراں بناؤندے اتے راستاں دے مزار سجاؤندے او۔ ³⁰ ۳۰۔ اتے آکھدے او پئی جیکر اسیں اپنے پیؤ دادا دے زمانے وچ ہؤندے تاں نبیاں دا لہؤ وگان لئی اوہناں دے نال نا ہؤندے۔ ³¹ ۳۱۔ ایس طراں تسیں اپنے پاروں ایھ گواہی دیندے او پئی اسیں نبیاں دے قاتلیاں دے پُتر ہاں۔ ³² ۳۲۔ مُکدی گل ایھ پئی اپنے پیؤ دادے دا سچَا بھر دیؤ۔ ³³ ۳۳۔ اوئے سپّو! اوئے افعی دی اولاد! تسیں دوزخ دے فتوے توں کیکر بچو گے۔ ³⁴ ۳۴۔ ایس لئی ویکھو! میں نبیاں اتے عالِماں اتے فقیہاں نوں تہاڈے کول گھلنا ہاں۔ اوہناں وچوں کجھ نوں تسیں جانوں مارو گے اتے کجھ نوں سُولی چارھو گے۔ اتے کجھ نوں اپنے معبداں وچ کوڑے مارو گے اتے شہرو شہر اوہناں نوں دُکھ پُہچاؤندے پھِرو گے۔ ³⁵ ۳۵۔ تاں جو سبھو بے گناہ لہؤ، جہڑا دھرتی اُتے وگیا، تہاڈے سِر آوے۔ راستباز ہابل دے لہؤ توں لے کے برکیاہ دے پُتر زِکریاہ دے لہؤ تیکر، جنھوں تساں ہیکل اتے مذبحے دے وچکار جانوں ماریا۔ ³⁶ ۳۶۔ میں تہانوں سچی آکھنا ہاں پئی ایھ سبھو کجھ ایسے پیڑھی اُتے آوے گا۔

³⁷ ۳۷۔ اے یروشلیم، اے یروشلیم! توں جہڑا نبیاں نوں جانوں مارنا ایں۔ اتے جہڑے کول گھلے جاؤندے نیں، اوہناں نوں سنگسار کرنا ایں۔ کِنی واری میں چاہیا پئی تیرے بالاں نوں کٹھا کراں۔ جیویں کُکڑی اپنے چوچیاں نوں کھمباں ہیٹھ کردی اے۔ پر توں نا چاہیا۔ ³⁸ ۳۸۔ ویکھو! تہاڈا گھر تہاڈے جوگی سُنجا چھڈ دِتا جاوے گا۔ ³⁹ ۳۹۔ کیوں جو میں تہانوں آکھنا ہاں پئی ہؤن توں تسی مینوں اُکا نا ویکھو گے، جدوں تیک ایھ نا آکھو گے پئی مبارک اے اوہ، جہڑا رب دے ناں توں آؤندا اے۔