باب ۲۲

1 ۱۔ اتے یسوع فیر کلام کر کے مثالاں وچ اوہناں نوں آکھن لگا پئی۔ 2 ۲۔ اسمان دی بادشاہی اوس بادشاہ ورگی اے، جنھے اپنے پُتر دا ویاہ کیتا۔ 3 ۳۔ اتے اپنے غلاماں نوں گھلیا پئی جنھاں نوں سدیا ہویا اے، اوہناں نوں سد لیاؤن۔ پر اوہناں نے آؤن توں کن پھیریا۔ 4 ۴۔ فیر اوہنے ہور غلاماں نوں ایھ آکھ کے گھلیا پئی اوہناں نوں آکھو پئی میں روٹی بنا لئی اے۔ میرے پلے ہوئے ڈھگے اتے جنور ذبح ہو گئے نیں۔ اتے سبھ کجھ تیار اے۔ ویاہ وچ آؤ۔ 5 ۵۔ پر اوہناں ایھ گل وی کنوں مار دِتی اتے اپنی راہ ٹُر پئے۔ کوئی اپنی پیلی ول اتے کوئی اپنی سوداگری ول۔ 6 ۶۔ اتے بقایا نے اوہدے غلاماں نوں پھڑ کے اوہناں نال چنگا سلوک نا کیتا۔ اتے جانوں وی مار دِتا۔ 7 ۷۔ ایس گل اُتے بادشاہ نوں ڈاھڈی کؤڑ چڑھی اتے اپنی فوج گھل کے اوہناں قاتلیاں نوں مار مُکایا۔ اتے اوہناں دا شہر ساڑ دِتا۔ 8 ۸۔ تد اوہنے اپنے غلاماں نوں آکھیا پئی ویاہ دی تیاری تے ہو گئی اے پر اوہ، جنھاں نوں سدیا سی، ایس جوگے نا سن۔ 9 ۹۔ مُکدی گل اے پئی تسی گلیاں وچ جاؤ اتے جنے وی لوک تہانوں لبھن، ویاہ وچ سد لیاؤ۔ 10 ۱۰۔ اتے اوہناں غلاماں نے شرکاں اُتے کھلوتے ہر چنگے بُرے نوں کٹھا کیتا۔ اتے جنج گھر پروہنیاں نال بھر گیا۔ 11 ۱۱۔ اتے جدوں بادشاہ پروہنیاں نوں ویکھن اندر وڑیا تاں اوہنے اک بندا ویکھیا، جنھے ویاہ والے کپڑے نئیں سن پائے۔ 12 ۱۲۔ اوہنے اوہنوں آکھیا او میاں! توں ویاہ دے کپڑے پائیوں بنا ایتھے کیؤں آیا؟ پر اوہ چُپ رہیا۔ 13 ۱۳۔ تد بادشاہ نے نؤکراں نوں آکھیا پئی اوہدے ہتھ پیر بنھ کے اوہنوں باھر ہنیرے وچ سُٹ دیؤ۔ اوتھے رون اتے کُرلاؤن ہووے گا۔ 14 ۱۴۔ کیوں جو سدے ہوئے تے بتھیرے نیں، پر چُنے ہوئے گھٹ نیں۔

15 ۱۵۔ تد فریسیاں نے جا کے آپو وچ صلاح کیتی پئی ایہنوں گلاں وچ کِنج پھسائیے۔ 16 ۱۶۔ اتے اوہناں نے اپنے چیلیاں نوں ہیرودیاں نال اوہدے کول گھلیا۔ تاں جو اوہنوں آکھن پئی اے مرشد! اسیں جان دے ہاں پئی توں سچا ایں۔ اتے سچیائی نال رب دی راہ وکھاؤنا ایں اتے کِسے دی پرواہ نئیں کردا۔ کیوں جو توں بندیاں دا مُنھ نئیں ویکھدا۔ 17 ۱۷۔ مُکدی گل ایھ پئی سانوں دس پئی تیرا کیہ وچار اے؟ قیصر نوں خراج دینا روا اے یاں نئیں؟

18 ۱۸۔ یسوع نے اوہناں دی شرارت جان کے آکھیا، اے مکّارو! مینوں کیوں ازماؤندے او؟ 19 ۱۹۔ خراج والا سِکّا مینوں وکھاؤ۔ اوہ اِک دینار اوہدے کول لیئائے۔ 20 ۲۰۔ تد اوہنے اوہناں نوں آکھیا پئی ایھ شکل اتے لِکھت کِہدی اے؟

21 ۲۱۔ اوہناں نے آکھیا پئی قیصر دی۔ تد اوہنے اوہناں نوں آکھیا، مُکدی گل ایھ پئی جو قیصر دا اے، قیصر نوں دیؤ اتے جو رب دا اے، رب نوں دیؤ۔ 22 ۲۲۔ اوہ ایھ سُن کے ڈاھڈے حیران ہوئے اتے اوتھوں ٹل گئے۔

23 ۲۳۔ اوسے دیہاڑے صدوقی، جہڑے قیامت دے انکاری سن، اوہدے کول آئے اتے پُچھیا پئی۔ 24 ۲۴۔ اے مرشد! موسیٰ نے آکھیا سی پئی جیکر کوئی بے اولاد ای مرجائے تاں اوہدا بھرا اوہدی ووہٹی نال ویاہ کرے۔ اتے اپنے بھرا جوگی نسل ودھاوے۔ 25 ۲۵۔ مُکدی گل ایھ پئی ساڈے وچ ست بھرا سن اتے پہلا ویاہ کر کے مر گیا۔ اتے ایس سببوں پئی اوہدی اولاد نئیں سی، اپنی ووہٹی اپنے بھرا جوگی چھڈ گیا۔ 26 ۲۶۔ ایسے طراں دوجا اتے تیجا وی ستویں تیکر۔ 27 ۲۷۔ سبھناں چھیکڑ اوہ بی بی وی مر گئی۔ 28 ۲۸۔ مُکدی گل ایھ پئی قیامت وچ ایہناں ستاں وچوں اوہ کہدی ووہٹی ہووے گی؟ کیوں جو اوہ تاں سبھناں دی ووہٹی بنی سی۔

29 ۲۹۔ یسوع نے جواب وچ آکھیا، تسیں لِکھتاں اتے رب دی قدرت نوں نا جان دے ہوئے کوتاہی کردے او۔ 30 ۳۰۔ کیوں جو قیامت وچ لوکی نا تاں ویاہ کرن گے، نا ویاہے جاؤن گے۔ سگوں اسمان اُتے فرشتیاں وانگ ہؤن گے۔ 31 ۳۱۔ اتے مؤیاں دی قیامت بارے رب نے جو تہانوں حکم دِتا، کیہ تسیں اوہ نئیں پڑھیا؟ پئی۔ 32 ۳۲۔ میں ابراہیم دا رب اتے اسحاق دا رب اتے یعقوب دا رب ہاں۔ اوہ تاں مؤیاں دا نئیں سگوں جیؤندیاں دا رب اے۔

33 ۳۳۔ لوکی ایھ سُن کے اوہدے سِیکھ توں ڈاھڈے حیران ہوئے۔

34 ۳۴۔ جدوں فریسیاں نے ایھ سُنیا پئی اوہنے صدقیاں دا مُنھ بند کر دِتا تاں اوہ کٹھے ہو گئے۔ 35 ۳۵۔ اتے اوہناں وچوں اِک فقیہ نے ازماؤن پاروں اوہنوں پُچھیا پئی۔ 36 ۳۶۔ اے استاد! شرع وچ سبھناں تائیں وڈا حکم کہڑا اے؟

37 ۳۷۔ اوہنے اوہناں نوں آکھیا، ایھ پئی توں اپنے رب نوں اپنے سبھو دِل اتے اپنی جان اتے اپنی سبھو عقل نال پیار کر۔ 38 ۳۸۔ وڈا اتے اگیترا حکم ایہوئی اے۔ 39 ۳۹۔ اتے دوجا، جہڑا ایہدے ورگا اے پئی توں اپنے گواہنڈی نال اپنے وانگوں پیار کر۔ 40 ۴۰۔ ایہناں ای دو حکماں اُتے سبھو تورات اتے نبیاں دِیاں لکھتاں دی نِیو اے۔

41 ۴۱۔ اتے جدوں فریسی کٹھے ہو گئے تاں یسوع نے اوہناں نوں پُچھیا۔ 42 ۴۲۔ پئی مسیح دے بارے تہاڈا کیہ وچار اے؟ اوہ کہدا پُتر اے؟ اوہناں آکھیا پئی داؤد دا۔

43 ۴۳۔ اوہنے اوہناں نوں آکھیا فیر کیکر داؤد روح دی ہدایت نال اوہنوں خداوند آکھدا اے، ایھ آکھ کے پئی۔ 44 ۴۴۔ "رب نے میرے خداوند نوں آکھیا پئی میرے سجّے بہؤ۔ جدوں تیک پئی میں تیرے وَیرِیاں نوں تیرے پیراں دی چوکی ہیٹھ نا کر دیواں۔ 45 ۴۵۔ مُکدی گل ایھ پئی جدوں داؤد اوہنوں خداوند آکھدا اے تاں اوہ اوہدا پُتر کیکر اے؟ 46 ۴۶۔ اتے کوئی اوہدے جواب وچ اِک اکھر وی نہ آکھ سکیا۔ اتے اوس دیہاڑے توں کِسے نوں جُرات نا ہوئی پئی فیر اوہنوں سوال کرے۔