¹ ۱۔ اوس ویلے سبّت دیہاڑے یسوع پیلیاں وچوں لنگھ رہیا سی۔ اتے اوہدے چیلے بھُکھے سن۔ اتے اوہ سِٹے پنھ پنھ کے کھاؤن لگ پئے۔ ² ۲۔ تد فریسیاں نے ویکھ کے اوہنوں کھیا۔ ویکھ! تیرے چیلے اوہ کم کردے نیں، جہڑا سبّت دیہاڑے کرنا روا نئیں۔

³ ۳۔ اوہنے اوہناں نوں آکھیا۔ کیہ تسیں ایھ نئیں پڑھیا پئی داؤد نے کیہ کیتا، جدوں اوہ اتے اوہدے سنگی بھُکھے سن؟ ⁴ ۴۔ اوہ کیکر رب دے گھر نوں گیا اتے نذر دِیاں روٹِیاں کھاہدِیاں۔ جنھاں دا کھاؤنا اوہنوں اتے اوہدے سنگیاں نوں روا نئیں سی۔ سگوں نِرا کاہناں نوں روا سی؟ ⁵ ۵۔ اتے کیہ تسیں تورات وچ نئیں پڑھیا؟ پئی کاہن سبّت دیہاڑے ہیکل وچ سبّت نوں پاک نئیں رکھدے۔ تد بھی اوہ بے قصور رہندے نیں۔ ⁶ ۶۔ مُکدی گل ایھ پئی میں تہانوں آکھدا ہاں پئی ایتھے اوہ اے، جہڑا ہیکل نالوں وی وڈا اے۔ ⁷ ۷۔ پر جیکر تسیں اوہدا مطلب جان دے پئی "میں قربانی نئیں سگوں رحم پسند کردا ہاں" تاں تسیں بے قصوراں نوں قصور وار ناں مِتھدے۔ ⁸ ۸۔ کیؤں جو ابنِ انسان سبّت دا وی مالک اے۔

⁹ ۹۔ اتے اوہ اوتھوں روانا ہو گے اوہناں دے عبادت خانے وچ گیا۔ ¹⁰ ۱۰۔ اتے ویکھو! اوتھے اِک بندہ سی، جہدا ہتھ سُکیا ہویا سی۔ تد اوہناں نے ایس متے نال پئی اوہدے اُتے الزام دھرن، اوہدے توں پُچھیا پئی کیہ سبّت دیہاڑے شفا دینا روا اے؟

¹¹ ۱۱۔ اوہنے اوہناں نوں آکھیاپئی تہاڈے وچوں اجہیا کہڑا اے، جہدے کول اِکو ای بھیڈ ہووے اتے اوہ سبّت دیہاڑے کھڈے وچ ڈِگ پوے تاں اوہ اوہنوں پھڑ کے ناں کڈھے؟ ¹² ۱۲۔ مُکدی گل ایھ پئی بندے دا مُل بھیڈ نالوں چوکھا اے۔ ایس لئی سبّت دیہاڑے نیکی کرنا روا اے۔ ¹³ ۱۳۔ تد اوہنے اوس بندے نوں آکھیا پئی اپنا ہتھ ودھا۔ تاں اوہنے ودھایا۔ اتے اوہدا ہتھ دُوجے ہتھ وانگ چنگا ہو گیا۔ ¹⁴ ۱۴۔ تد فریسیاں نے باھر جا کےاوہدے برخلاف صلاح کیتی پئی اوہنوں کِنج جانوں مارِیئے۔

¹⁵ ۱۵۔ پر یسوع ایھ جان دا ہویا اوتھوں چلا گیا۔ اتے بتھیرے لوک اوہدے مگرِیں ٹُر پئے اتے اوہنے اوہناں نوں چنگیائی بخشی۔ ¹⁶ ۱۶۔ اتے اوہناں نوں تاکید کیتی پئی میری چرچا نئیں کرنی۔ ¹⁷ ۱۷۔ تانجو جو کجھ یسعیاہ نبی دی راہِیں آکھیا گیا سی اوہ پورا ہووے پئی۔ ²² ۲۲۔ تد اوہدے کول اِک انھا گُونگا بد روح دا پھڑیا لیئایا گیا۔ اتے اوہنے اوہنوں چنگا کیتا۔ اتے اوہ گونگا کُون اتے ویکھن لگ پیا۔ ²³ ۲۳۔ اتے سبھ جتھا حیران ہو کے آکھن لگا پئی کیہ ایھ داؤد دا پُتر اے؟

²⁴ ۲۴۔ پر فریسیاں نے سُن کے آکھیا پئی ایھ بد روحواں دے سردار بعل زبول دی مدد باہجھوں بد روحواں نوں نئیں کڈھدا۔

²⁵ ۲۵۔ پر اوہنے اوہناں دے وچار جانَدے ہوئے اوہناں نوں آکھیا؛ ہر اوہ بادشاہی، جہدے وچ پھُٹ پَے جاوے، تباہ ہو جاؤندی اے۔اتے ہر اوہ شہر یاں گھر، جہدے وچ پھُٹ پَے جاوے، ٹِک نئیں سکدا۔ ²⁶ ۲۶۔ اتے جیکر شیطان ای شیطان نوں کڈھے تاں اوہ آپ ای اپنا وَیری ہویا۔ فیر اوہدی بادشاہی کیکر ٹِکی رہؤے گی؟ ²⁷ ۲۷۔ اتے جیکر میں بعل زبول دی مدد نال بد روحواں نوں کڈھدا ہاں، تاں تہاڈے پُتر کِہدی مدد نال کڈھدے نیں؟ ایس لئی اوہوئی تہاڈے نیائیں ہَؤن گے۔ ²⁸ ۲۸۔ پر جیکر میں رب دی روح نال بد روحواں نوں کڈھدا ہاں تاں فیر رب دی بادشاہی تہاڈے کول اپڑ آئی اے۔

²⁹ ۲۹۔ یاں کیؤں کر کوئی کِسے یوراور دے گھر وچ گھُس اوہدا مال لُٹ سکدا اے، جد تیکر پئی پہلوں اوہنوں بنھ ناں لئوے؟ فیر ای اوہدا گھر لُٹے گا۔

³⁰ ۳۰۔ جہڑا میرے نال نئں، اوہ میرے برخلاف اے۔ اتے جہڑا میرے نال کٹھا نئیں کردا، اوہ کھلاردا اے۔

³¹ ۳۱۔ ایس لئی میں تہانوں آکھدا ہاں۔ پئی بندیاں دا ہر گناہ اتے کُفر معاف کیتا جاوے گا۔ پر جہڑا وی پاک روح دے برخلاف آکھے، اوہنوں معاف ناں کیتا جاوے گا۔ ³² ۳۲۔ اتے جہڑا وی ابنِ انسان دے برخلاف کوئی گل آکھے، اوہنوں معاف کیتا جاوے گا۔ پر جہڑا وی پاک روح دے برخلاف آکھے، اوہنوں معاف ناں کیتا جاوے گا۔ ناں ایس جُگ وچ اتے ناں ای اگلے جُگ وچ۔

³³ ۳۳۔ یاں تاں رُکھ نوں چنگا آکھو اتے اوہدے پھل نوں وی چنگا۔ یاں رُکھ نوں ردّی آخھو اتے اوہدے پھل نوں وی ردّی۔ کیؤں جو رُکھ اپنے پھل توں ای سیہانیا جاؤندا اے۔ ³⁴ ۳۴۔ اے سپ دی اولاد! تسیں بُرے ہو کے کیکر چنگی گل کر سکدے او؟ کیؤں جو جہڑی گل دل وچ اے، اوہوئی مُنھ اُتے آؤندی اے۔ ³⁵ ۳۵۔ چنگا بندہ چنگے ضزانے وچوں چنگیاں شیؤاں کڈھدا اے۔ اتے مندا بندہ مندے خزانے وچوں مندِیاں شیؤاں کڈھدا اے۔ ³⁶ ۳۶۔ مُکدی گل ایھ پئی میں تہانوں آکھدا ہاں پئی ہر اِک گل، جہڑی بندے آکھن گے، اوہ عدالت دے دیہاڑے اوہدا حساب دین گے۔ ³⁷ ۳۷۔ کیؤں جو توں اپنیاں گلاں پاروں ای راستباز مِتھیا جاوے گا۔ اتے اپنیاں گلاں پاروں ای گناہگار مِتھیا جاوے گا۔

³⁸ ۳۸۔ تد فقیہاں اتے فریسیاں وچوں کجھ نے اوہنوں آن آکھیا پئی اے مرشد! اسیں تیتھوں اِک نشانی ویکھنا چاہؤندے ہاں۔

³⁹ ۳۹۔ اوہنے اوہناں نوں جواب وچ آکھیا پئی ایھ بھیڑی اتے بدکار پِیڑھی نشانی منگدی اے۔ اتے یوناہ نبی دی نشانی باہجھوں اوہنوں کوئی ہور نشانی ناں دِتی جاوے گی۔ ⁴⁰ ۴۰۔ کیؤں جو جیویں یوناہ تِن رات اتے تِن دیہاڑے مچھی دے ڈِھڈ وچ رہیا، اووَیں ای ابنِ انسان تِن رات اتے تِن دیہاڑے دھرتی دی کُکھ وچ رہؤے گا۔ ⁴¹ ۴۱۔ نینوہ دے لوکی عدالت دیہاڑے ایس پِیڑھی دے نال کھلو کے ایہنوں جُرم وار مِتھن گے۔ کیؤں جو اوہناں نے یوناہ دی منادی مگروں توبہ کر لئی سی۔ اتے ویکھو! ایتھے اوہ اے، جہڑا یوناہ نالوں وی وڈا اے۔ ⁴² ۴۲۔ دکھن دی رانی عدالت دیہاڑے ایس پِیڑھی نال کھلو کے ایہنو جرموار مِتھے گی۔ کیؤں جو اوہ دھرتی دے کنڈے توں سلیمان دی حکمت سُنن آئی۔ اتے ویکھو! ایتھے اوہ اے، جہڑا سلیمان توں وڈا اے۔

⁴³ ۴۳۔ جدوں بُری روح بندے وچوں نکل جاؤندی اے۔ تاں سُنجیاں تھاواں وچ آرام بھالدی اے۔ پر اوہنوں نئیں لبھدا۔ ⁴⁴ ۴۴۔ تد اوہ آکھدے اے پئی میں اوسے ای گھر نوں فہر جاواں گی، جہدے وچوں نِکلی ساں۔ اتے آن کے اوس گھر نوں خالی اتے سجیا ہویا ویکھدی اے۔ ⁴⁵ ۴۵۔ تد جا کے ہؤر ست روحوا، جہڑیاں اوہدے نالوں وی بُریاں ہؤن، اپنے نال لَے آؤندِیاں نیں۔ اتے وڑ کے اوتھے وسدِیاں نیں۔ تد بندے دا حال پِچھلے حال نالوں وی بھیڑا ہُندا اے۔ ایس شریر پِیڑھی دا حال وی اجہیا ای ہووے گا۔

⁴⁶ ۴۶۔ جدوں اوہ جتھے نال گلاں کردا پیا سی تاں ویکھو! اوہدی ماں اتے بھرا باھر کھلوتے سن، اتے اوہدے نال گل کرنا چاہؤندے سن۔ ⁴⁷ ۴۷۔ تد کِسے نے اوہنوں آکھیا پئی ویکھ! تیری ماں اتے تیرے بھرا باھر کھلوتے نیں اتے تیرے نال گل کرنا چاہؤندے نیں۔

⁴⁸ ۴۸۔ پر اوہنے جواب وچ خبر دین والے نوں آکھیا؛ کون اے میری ماں اتے کون نیں میرے بھرا؟ ⁴⁹ ۴۹۔ اتے اپنا ہتھ اپنے چیلیاں ول ودھا کے آکھیا پئی ویکھو! میری ماں اتے میرے بھرا۔ ⁵⁰ ۵۰۔ کیؤں جو جہڑا وی میرے باپ دی، جہڑا اسمان اُتے اے، مرضی اُتے ٹُردا اے، اوہوئی میرا بھرا اتے میری بھین اتے ماں اے۔