¹ ۱۔ اتے جدوں یسوع اپنے باراں چیلیاں نوں ہدایت دے چھڈی تاں اوتھوں روانا ہو گیا۔تانجو اوہناں دے شہراں وچ وی سِیکھ دیوے اتے پرچار کرے۔

² ۲۔ ہُن یوحنا نے قید وچ مسیح دے کماں دا حال سُن کے اپنے چیلیاں دی راہِیں اوہنوں پُچھوایا۔ ³ ۳۔ پئی کیہ جِنھے آؤنا سی، اوہ توئیں ایں یاں اسیں کِسے ہَؤر دی راہ تَکِئیے؟

⁴ ۴۔ یسوع نے جواب وچ اوہناں نوں آکھیا۔ جو کجھ تسیں سُن دے اتے ویکھدے او، جا کے یوحنا نوں دسو۔ ⁵ ۵۔ پئی انھے ویکھدے اتے لنگڑے ٹُردے نیں۔ کوڑھی پاک کیتے جاؤندے نیں اتے ماہتڑاں نوں خوشی دی خبر سُنائی جاؤندی اے۔ ⁶ ۶۔ اتے دھن اوہ اے، جہڑا میرے پاروں ٹھیڈا ناں کھاوے۔

⁷ ۷۔ اتے جدوں اوہ چلے گئے۔ تاں یسوع یوحنا باریوں جتھے نوں آکھن لگا۔ پئی تسیں اُجاڑ وچ کیہ ویکھن گئے؟ کیہ واء نال ہِلدے ہوئے کانے نوں؟ ⁸ ۸۔ تاں فیر کیہ ویکھن گئے؟ کیہ پتلے لیڑے پائے ہوئے بندے نوں؟ ویکھو! جہڑے پتلے لیڑے پاؤندے نیں، اوہ شاہی گھراں وچ ہُندے نیں۔ ⁹ ۹۔ فیر تسیں کیہ ویکھن گئے؟ کیہ اِک نبی نوں؟ آہو! میں تہانوں آکھنا ہاں سگوں نبی توں وی وڈے نوں۔ ¹⁰ ۱۰۔ ایھ اوہوئی اے، جہدے بارے لِکھیا اے پئی ویکھ! میں اپنا وچولا تیرے اگے گھلنا ہاں، جہڑا تیرے اگے تیرا رستہ تیار کرے گا۔

¹¹ ۱۱۔ میں تہانوں سچی آکھنا ہاں پئی جہڑے بیبیاں وچوں جمے نیں، اوہناں وچوں یوحنا بپتسما دین والے توں وڈا کوئی نئیں ہویا۔ پر جہڑا اسمان دی بادشاہی وچ نِکا اے، اوہ اوہدے توں وی وڈا اے۔ ¹² ۱۲۔ یوحنا بپتسما دین والے دے ویلے توں لے کے ہُن تیکر اسمان دی بادشاہی اُتے وا لایا جا رہیا اے۔ اتے یوراور اوہنوں کھو لیندے نیں۔ ¹³ ۱۳۔ کیؤں جو کُل نبیاں دِیاں لِکھتاں اتے تورات نے یوحنا تیکر نبوّت کیتی۔ ¹⁴ ۱۴۔ اتے جیکر تسیں قبولنا چاہؤ تاں اوہ ایلیاہ، جنھے آؤنا سی، ایہوئی اے۔ ¹⁵ ۱۵۔ جہدے کن ہؤن، اوہ سُن لئوے۔

¹⁶ ۱۶۔ پر میں ایس جُگ دے لوکاں نوں کِہدے نال رَلاواں؟ اوہ اوہناں بالاں وانگ نیں، جہڑے بزاراں وچ بیٹھے ہوئے اپنے سنگیاں نوں سد کے آخھدے نیں پئی۔ ¹⁷ ۱۷۔ اسیں تہاڈے لئی ونجھلی وجائی۔ پر تسیں ناں نچے۔ اسیں وَین کیتا۔ پر تسیں سِینا ناں کُٹیا۔ ¹⁸ ۱۸۔ کیؤں جو یوحنا ناں کھاؤندا آیا اتے ناں پیندا آیا۔ اتے لوکی آکھدے نیں پئی اوہدے وچ بد روح اے۔ ¹⁹ ۱۹۔ ابنِ انسان کھاؤندا پیندا آیا۔ اتے لوکی آکھدے نیں پئی ویکھو! کھاؤُ اتے گناہیاں دا یار۔ پر حکمت اپنے کماں راہِیں راست مِتھی جاؤندی اے۔

²⁰ ۲۰۔ اوس ویلے اوہ اوہناں شہراں نوں طوئے لعنت کرن لگ پیا، جنھاں وچ اوہدِیاں چوکھیاں کرامات ہوئیاں سن۔ کیؤں جو اوہناں نے توبہ نئیں کیتی سی۔ ²¹ ۲۱۔ اے خُرازِین! ہاڑا تیرے اُتے۔ اے بیت صیدا! ہاڑا تیرے اُتے۔ کیؤں جو ایھ کرامات، جہڑیاں تہاڈے وچ کیتیاں گئیاں۔ جیکر صور اتے صیدا وچ کیتے جاؤندے تاں اوہ ٹاٹ دی بُکل مار کے بھوئیں اُتے بیھ کے کدوں دی توبہ کر لیندے۔ ²² ۲۲۔ مُکدی گل ایھ پئی میں تہانوں سچی آکھنا ہاں پئی صور اتے صیدا دا حال عدالت دے دیہاڑے تہاڈے حال توں چوکھا چنگا ہووے گا۔ ²³ ۲۳۔ اتے اے کفر نحوم! کیہ توں اسمان تیکر اُچا کیتا جاویں گا؟ توں تاں دھرتی دی سبھناں توں تھلڑی تہ وچ لتھ جاویں گا۔ کیؤں جو ایھ کرامات، جہڑیاں تیرے وچ کیتیاں گئیاں جیکر سدوم وچ کیتیاں جاؤندیاں تاں اوہ اج تیکر وسدا رہندا۔ ²⁴ ۲۴۔ پر میں تہانوں آکھنا ہاں پئی عدالت دیہاڑے سدوم دے دیس دا حال تیرے حال توں چوکھا چنگا ہووے گا۔

²⁵ ۲۵۔ اوس ویلے یسوع آکھن لگا۔ پئی اے باپ! اسمان اتے دھرتی دے مالک! میں تیرا شکر کرنا ہاں پئی توں ایہناں گلاں نوں عقل منداں توں لُکایا اتے بالاں اُتے کھولیا۔ ²⁶ ۲۶۔ آہو! اے باپ! کیؤں جو تینوں اِنج ای چنگا لگا۔

²⁷ ۲۷۔ میرے باپ ولوں سبھو کجھ میرے حوالے کیتا گیا اتے کوئی وی رب دے پُتر نوں نئیں جان دا، سوائے اسمانی باپ دے۔ اتے کوئی اسمانی باپ نوں نئیں جان دا سوائے اوہدے پُتر دے۔ اتے نال ای سوائے اوہدے، جہدے اُتے رب دا پُتر ایھ بھید کھولنا چاہؤے۔ ²⁸ ۲۸۔ اے سبھو تھکے ہارے اتے بھار تلے دبے ہوئے لوکو! میرے کول آؤ۔ میں تہانوں آرام دیواں گا۔ ²⁹ ۲۹۔ میری پنجالھی چُک لئو۔ اتے میتھوں سِکھو۔ کیؤں جو میں حلیم اتے دل دا سُچا ہاں۔ تاں تہاڈِیاں جاناں نوں آرام مِلے گا۔ ³⁰ ۳۰۔ کیؤں جو میری پنجالھی نرم اتے میرا بھار ہَؤلا اے۔