ບົດທີ 5
1
ໃນມື້ນັ້ນ ນາງເດໂບຣາ ແລະບາຣັກຜູ້ເປັນລູກຊາຍຂອງອາບີໂນອາມໄດ້ຮ້ອງເພງນີ້ວ່າ,
2
ເມື່ອພວກຜູ້ນຳໄດ້ນຳຫນ້າອິສະຣາເອນ, ເມື່ອປະຊາຊົນອາສາສະຫມັກໄປສູ້ຮົບເສິກດ້ວຍຄວາມຍິນດີພວກເຮົາຂໍສັນຣະເສີນພຣະອົງ!
3
ທ່ານກະສັດທັງຫລາຍຈົ່ງຟັງເຖີ້ນ! ແລະເຈົ້າຜູ້ນຳທັງຫລາຍຈົ່ງຟັງດ້ວຍ! ຂ້ານ້ອຍຈະຮ້ອງເພງຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວ, ຂ້ານ້ອຍຈະຮ້ອງເພັງສັນຣະເສີນແດ່ພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້ຂອງອິສະຣາເອນ.
4
ຂ້າແດ່ພຣະຢາເວ ເມື່ອພຣະອົງສະເດັດມາຈາກພູເສອີ, ເມື່ອພຣະອົງໄດ້ສະເດັດອອກມາຈາກເຂດເມືອງເອໂດມນັ້ນ, ແຜ່ນດິນກໍສັ່ນສະເທືອນ, ທ້ອງຟ້າກໍສັ່ນສະເທືອນ, ກ້ອນເຝື້ອ ກໍໄດ້ຖອກເທນໍ້າຝົນລົງມາ.
5
ພູເຂົາໄດ້ສັ່ນໄຫວຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວ; ແມ່ນແຕ່ພູຊີນາຍກໍສັ່ນໄຫວຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າຂອງພວກອິສະຣາເອນ.
6
ໃນສະໄຫມຂອງຊຳຄາ (ລູກຊາຍຂອງອານາດ), ໃນສະໄຫມຂອງຢາເອນ, ເສັ້ນທາງຫລວງຕ່າງໆ ກໍຖືກປະຖິ້ມ, ແລະ ຄົນເຫລົ່ານັ້ນຜູ້ທີ່ເຄີຍສັນຈອນໄປມາກໍທຽວທາງໂຄ້ງເທົ່ານັ້ນ.
7
ໃນອິສະຣາເອນ ມີນັກຮົບບໍ່ເທົ່າໃດຄົນ, ຈົນກວ່າ ຂ້ານ້ອຍເດໂບຣາ ໄດຮັບພຣະບັນຊາ ຜູ້ເປັນແມ່ຄົນຫນຶ່ງ ໄດ້ຮັບພຣະບັນຊາໃນພວກອິສະຣາເອນ.
8
ເມື່ອພວກເຂົາໄດ້ເລືອກນັບຖືພຣະໃຫມ່, ໄດ້ມີການຕໍ່ສູ້ກັນທີ່ປະຕູເມືອງ ແລະ ແຕ່ວ່າບໍ່ມີໂລ້ ຫລືຫອກທີ່ເຫັນ ໃນຈຳນວນພວກຜູ້ຊາຍອິສະຣາເອນສີ່ສິບພັນຄົນນີ້.
9
ຈິດໃຈຂອງຂ້ານ້ອຍ ອອກໄປຫາຜູ້ບັນຊາການຂອງອິສະຣາເອນ, ພ້ອມກັບປະຊາຊົນທີ່ອາສາສະຫມັກດ້ວຍຄວາມຍິນດີ ພວກເຮົາຈົ່ງສັນຣະເສີນພຣະຢາເວສຳລັບພວກເຂົາ.
10
ຈົ່ງຄິດເຖິງເລື່ອງນີ້ ພວກທ່ານຜູ້ທີ່ຂີ່ລໍສີຂາວ ທີ່ນັ່ງຢູ່ເທິງອານ, ແລະ ພວກທ່ານຜູ້ທີ່ຍ່າງໄປມາຕາມເສັ້ນທາງ .
11
ຈົ່ງຟັງສຽງຂອງຄົນເຫລົ່ານັ້ນ ທີ່ຮ້ອງເພງຢູ່ສະຖານທີ່ຕັກນໍ້າ. ທີ່ນັ້ນພວກເຂົາບອກອີກເທື່ອຫນຶ່ງເຖິງພັນທະກິດທີ່ຊອບທັມຂອງພຣະຢາເວ, ແລະ ການກະທຳທີ່ຊອບທັມຂອງພວກນັກຮົບຂອງພຣະອົງໃນອິສະຣາເອນ. ແລ້ວພວກໄພ່ພົນຂອງພຣະຢາເວ ກໍພາກັນຍ່າງລົງໄປທີ່ປະຕູເມືອງນັ້ນ.
12
ຈົ່ງຕື່ນເຖີ້ນ, ຕື່ນຂື້ນເຖີ້ນ, ນາງເດໂບຣາ! ຈົ່ງຕື່ນເຖີ້ນ, ຕື່ນຂື້ນມາຮ້ອງເພງ! ຈົ່ງຕື່ນເຖີ້ນ, ບາຣັກລູກຊາຍຂອງອາບີໂນອາມເອີຍ, ຈັບເອົາພວກຊະເລີຍຂອງທ່ານອອກໄປ.
13
ແລ້ວຜູ້ລອດຊີວິດ ໄດ້ລົງມາຫາບັນດາຜູ້ມີກຽດສັກສີ; ພວກໄພ່ພົນຂອງພຣະຢາເວ ກໍຟ້າວເຂົ້າມາຂ້ານ້ອຍພ້ອມດ້ວຍພວກຮົບ.
14
ພວກເຂົາມາຈາກເອຟຣາອິມ, ຜູ້ທີ່ຮາກເຫງົ້າຂອງພວກເຂົາຢູ່ໃນອາມາເຫລັກ; ຄົນເບັນຢາມິນໄດ້ຕິດຕາມທ່ານໄປ. ຈາກຜູ້ບັນຊາການໄດ້ລົງມາຈາກມາກີ, ແລະຄົນເຫລົ່ານັ້ນ ຜູ້ຊຶ່ງຖືທຸງຂອງນາຍທະຫານນາຍທະຫານມາຈາກເຊບູໂລນ.
15
ພວກຜູ້ນຳຂອງຂ້ານ້ອຍໃນເຜົ່າອິດຊາຄາ ກໍມານຳເດໂບຣາ; ແລະ ອິດຊາຄາ ໄດ້ຢູ່ກັບບາຣາກ ຊຶ່ງຕິດຕາມເຂົາເຂົ້າໄປໃນຮ່ອມພູພາຍໃຕ້ຄຳສັ່ງຂອງເຂົາ. ມີການຕັດສິນໃຈຄັ້ງຍິ່ງໃຫ່ຍທ່າມກາງຕະກູນຕ່າງໆຂອງຣູເບັນ.
16
ເປັນຫຍັງພວກເຈົ້າຈຶ່ງນັ່ງຢູ່ລະຫວ່າງເຕົາໄຟ, ເພື່ອຟັງຄົນລ້ຽງແກະເປົ່າແກເອີ້ນຝູງສັດຂອງພວກເຂົາຟັງ? ສ່ວນຕະກູນຣູເບັນຕ່າງໆ ໄດ້ມີການຕັດສິນໃຈຄັ້ງຍິ່ງໃຫ່ຍ.
17
ສ່ວນກິເລອາດນັ້ນໄດ້ອາໄສຢູ່ອີກຝາກຫນຶ່ງຂອງແມ່ນ້ຳ ຈໍແດນ; ແລະດານ, ເປັນຫຍັງລາວຈຶ່ງຂີ່ເຮືອໄປ? ອາເຊຍັງຄົງຢູ່ຕາມແຄມທະເລ ແລະອາໄສຢູ່ໃກ້ທ່າເຮືອຂອງພວກເຂົາ.
18
ເຊບູໂລນເປັນເຜົ່າທີ່ສ່ຽງຊີວິດຂອງພວກເຂົາທີ່ນຳໄປສູ່ຄວາມຕາຍ , ແລະເນັບທາລີ, ກໍເຊັ່ນກັນ, ຢູ່ຕາມສະຫນາມຮົບ.
19
ບັນດາເຈົ້າຊີວິດໄດ້ມາ, ພວກເຂົາກໍໄດ້ສູ້ຮົບກັນ; ເຈົ້າຊີວິດທັງຫລາຍຂອງການາອານໄດ້ສູ້ຮົບທີ່ຕານາກໃກ້ນ້ຳຫ້ວຍເມກິດໂດ. ແຕ່ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ຢຶດເອົາເງິນຄຳໄປນຳ.
20
ເຫລົ່າດວງດາວ ໄດ້ສູ້ຮົບຈາກທ້ອງຟ້າ, ຈາກວິທີຂອງດາວເຫລົ່ານັ້ນ ຂ້ວາມຜ່ານທ້ອງຟ້າ ດາວເຫລົ່ານັ້ນໄດ້ສູ້ຮົບກັບສີເສຣາ.
21
ແມ່ນ້ຳກີໂຊນໄດ້ພັດກວາດລ້າງພວກເຂົາອອກໄປ, ຊຶ່ງເປັນສາຍນ້ຳດັ້ງເດີມ, ແມ່ນໍ້າກີໂຊນ. ຈົ່ງເດີນຫນ້າໄປຈິດວິນຍານຂອງຂ້ອຍ, ຈົ່ງເຂັ້ມແຂງເຖີ້ນ.
22
ແລ້ວສຽງຄ້ອງມ້າທັງຫລາຍທີ່ກຳລັງແລ່ນມາ, ການແລ່ນມາຂອງບັນດາຜູ້ເກ່ງກ້າຂອງເຂົາ.
23
ສາບແຊ່ງເມຣົດ! ທູດສະຫວັນຂອງພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວວ່າ 'ແນ່ນອນ ຈົ່ງສາບແຊ່ງຜູ້ອາໄສຢູ່ໃນເມືອງນັ້ນ ເພາະພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ມາຊ່ວຍຝ່າຍພຣະຢາເວ, ເພື່ອຊ່ວຍພຣະຢາເວ ໃນການສູ້ຮົບກັບພວກນັກຮົບທີ່ເກັ່ງກ້າ'.
24
ນາງຢາເອນ ໄດ້ຮັບພຣະພອນຫລາຍກວ່າຍິງອຶ່ນໆທັງຫມົດ, ຢາເອນ (ເມຍຂອງເຮເບຄົນເກນິດ) ນາງໄດ້ຮັບການສັນຣະເສີນຍິ່ງກວ່າຜູ້ຍິງທັງຫມົດທີ່ຢູ່ອາໄສຢູ່ໃນຕູບຜ້າເຕັນ.
25
ຊາຍຄົນນັ້ນໄດ້ຂໍດື່ມນ້ຳ, ແລະ ນາງຢາເອນກໍເອົານ້ຳນົມໃຫ້ດື່ມແທນ; ນາງໄດ້ເອົາເນີຍໃສ່ຈານອັນສວຍງາມ ສຳລັບເຈົ້າຊາຍ.
26
ນາງໄດ້ຂໍຂອງເຕັນໄວ້ໃນມືຂອງນາງ, ແລະມືຂວາຂອງນາງໄດ້ຖືໄມ້ຄ້ອນຕີ; ນາງໄດ້ຂ້າສີເສຣາດ້ວຍຄ້ອນຕີອັນນັ້ນ, ນາງຕີສີເສຣາຈົນຫົວແຕກ. ນາງແທງຂະຫມັບຈົນຊອດຫົວຂອງລາວໄປອີກຂ້າງຫນຶ່ງ.
27
ສ່ວນສີເສຣາກໍລົ້ມລົງ ຢູ່ລະຫວ່າງຕີນຂອງນາງ, ສີເສຣາລົ້ມລົງ ແລະນອນຢູ່ບ່ອນນັ້ນ. ລາວຢູ່ລະຫວ່າງຕີນຂອງນາງ. ສະຖານທີ່ລາວລົ້ມລົງເປັນທີ່ຊຶ່ງເຂົາໄດ້ຖືກຂ້າຢ່າງທາລຸນ.
28
ແມ່ຂອງສີເສຣາກໍຫລຽວອອກມາທາງປ່ອງຢ້ຽມແມ່ຂອງ ລາວຈອບເບິ່ງຜ່ານຊ່ອງຂອງຕາຫນ່າງອອກໄປ ແລະນາງຮ້ອງໃຫ້ດ້ວຍຄວາມໂສກເສົ້າໃຈ, “ເປັນຫຍັງລົດຮົບຂອງສີເສຣາຈຶ່ງມາຊ້າແທ້? ເປັນຫຍັງສຽງຄ້ອງມ້າຂອງລາວຈຶ່ງນານກັບມາແທ້?”
29
ບັນດາເຈົ້າຍິງທີ່ແສນສະຫລາດ ນາງຕອບວ່າ, ແລະນາງກໍໃຫ້ຄຳຕອບກັບຕົວເອງຢູ່ເຫມືອນກັນ.
30
“ພວກເຂົາອາດບໍ່ໄດ້ພົບເຫັນ ແລະ ຍັງບໍ່ໄດ້ແບ່ງປັນຂອງທີ່ລັກມາ ຫລືບໍ? ຜູ້ຍິງຫນຶ່ງຄົນ, ສອງຄົນສຳລັບຜູ້ຊາຍທຸກຄົນ; ຂອງທີ່ໄດ້ລັກມາທີ່ເປັນເສື້ອຜ້າສຳລັບສີເສຣາ, ຂອງທີ່ລັກມາທີ່ເປັນຍ້ອມສີແສ່ວລວດລາຍ, ຜ້າຍ້ອມສີທີ່ແສ່ວລວດລາຍສອງຜືນສຳລັບຄ້ອງຄໍຂອງຜູ້ທີ່ລັກມາບໍ”.
31
ດ່ັງນັ້ນ ຂ້າແຕ່ພຣະຢາເວ ຂໍໃຫ້ສັດຕຣູທັງສິ້ນຂອງພຣະອົງຈົງຈິບຫາຍໄປ, ແຕ່ບັນດາຜູ້ທີ່ເປັນມິດຂອງພຣະອົງ ຈະເປັນເຫນືອນດັ່ງກັບດວງອາທິດຂື້ນໃນແສງແຮງກ້າ"ແລ້ວແຜ່ນດິນນີ້ ໄດ້ມີຄວາມສະຫງົບສຸກ ເປັນເວລາສີ່ສີບປີ".