ບົດທີ 6
1
ຄົນອິສະຣາເອນໄດ້ເຮັດບາບໃນສາຍຕາຂອງພຣະຢາເວ, ແລະພຣະອົງໄດ້ຊົງມອບພວກເຂົາໄວ້ໃນກຳມືຂອງຄົນມີດີອານເປັນເວລາເຈັດປີ.
2
ຝ່າຍຜູ້ມີອຳນາດຂອງຄົນມີດີອານກໍໄດ້ກົດຂີ່ຄົນອິສະຣາເອນ. ເພາະວ່າຄົນມີດີອານ, ຄົນອິສະຣາເອນ ຈຶ່ງຕ້ອງສ້າງທີ່ພັກອາໄສສຳລັບພວກເຂົາເອງ ຕາມທີ່ຫລົບລີ້ຕ່າງໆໃນຮ່ອມພູ, ໃນຖ້ຳຕ່າງໆ ແລະໃນບ່ອນທີ່ກຳລັງເຂັ້ມແຂງຕ່າງໆ.
3
ເຫດການໄດ້ບັງເກີດຂຶ້ນທຸກເທື່ອທີ່ຄົນອິສະຣາເອນຫວ່ານພືດຂອງເຂົາເຈົ້າ, ຄົນມີດີອານ ແລະຄົນອາມາເຫລັກ ແລະຄົນມາຈາກທິດຕາເວັນອອກ ກໍມາບຸກໂຈມຕີຄົນອິສະຣາເອນ.
4
ພວກເຫລົ່ານີ້ພາກັນຕັ້ງຄ້າຍພັກຂອງພວກເຂົາຢູ່ແຜ່ນດິນນັ້ນ ແລະທຳລາຍຜົນລະປູກຕ່າງໆ, ຕະຫລອດທາງໄປເຖິງເມືອງກາຊາ. ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ປະອາຫານໃດເລີຍເຫລືອໄວ້ໃຫ້ ຄົນອິສະຣາເອນ, ແລະບໍ່ມີຝຸງແກະ ຫລື ບໍ່ມີຝຸງງົວ ຫລື ຝູງລໍ.
5
ເມື່ອໃດກໍຕາມພວກເຂົາ ແລະຝູງສັດລ້ຽງ ແລະ ຕູບຜ້າເຕັນຂອງພວກເຂົາຂຶ້ນມາ, ພວກເຂົາກໍໄດ້ບຸກເຂົ້າມາເຫມືອນດັ່ງຝູງຕັກແຕນ, ແລະບໍ່ສາມາດນັບປະຊາຊົນ ຫລື ອູດຂອງພວກເຂົາໄດ້. ພວກເຂົາບຸກເຂົ້າມາ ເພື່ອທຳລາຍແຜ່ນດິນນັ້ນ.
6
ຍ້ອນຄົນມີດີອານທຳລາຍ ຄົນອິສະຣາເອນຈຶ່ງອ່ອນກຳລັງລົງຫລາຍ ຈົນຄົນອິສະຣາເອນພາກັນຮ້ອງທູນຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອຕໍ່ຈາກພຣະຢາເວ.
7
ເມື່ອຄົນອິສະຣາເອນຮ້ອງທູນຕໍ່ພຣະຢາເວ ຍ້ອນການຮຸກຮານຂອງຄົນມີດີອານນັ້ນ.
8
ພຣະຢາເວກໍຊົງໃຊ້ຜູ້ປະກາດພຣະທັມຜູ້ຫນຶ່ງມາບອກຄົນອິສະຣາເອນ. ຜູ້ປະກາດພຣະຄັມຄົນນັ້ນກ່າວກັບພວກເຂົາວ່າ “ ນີ້ຄືຖ້ອຍຄຳພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າຂອງຄົນອິສະຣາເອນ, ຊົງກ່າວວ່າ': ເຮົາໄດ້ນຳພວກເຈົ້າອອກມາຈາກປະເທດອີຢິບ; ເຮົາໄດ້ນຳພວກເຈົ້າອອກຈາກເຮືອນຂອງຂ້າທາດ.
9
ເຮົາໄດ້ຊ່ອຍຊີວິດຂອງພວກເຈົ້າອອກຈາກເງື້ອມມືພວກອີຢິບ, ແລະອອກຈາກມືທຸກຄົນຜູ້ທີ່ກົດຂີ່ຂົ່ມເຫັງພວກເຈົ້າ. ເຮົາໄດ້ໄລ່ພວກເຂົາຫນີອອກຈາກພວກເຈົ້າ ແລະເຮົາໄດ້ມອບດິນແດນຂອງພວກເຂົາໃຫ້ແກ່ພວກເຈົ້າ.
10
ເຮົາບອກກັບພວກເຈົ້າວ່າ, " ເຮົາແມ່ນພຣະຢາເວ ພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ; ເຮົາໄດ້ບັນຊາພວກເຈົ້າບໍ່ໃຫ້ນະມັດສະການພຣະຕ່າງໆ ຂອງພວກອະໂມຣີດ, ຊຶ່ງພວກເຈົ້າກຳລັງອາໃສຢູ່ໃນດິນແດນຂອງພວກເຂົາຢູ່". ແຕ່ວ່າພວກເຈົ້າບໍ່ໄດ້ເຊື່ອຟັງສຽງຂອງເຮົາເລີຍ.”
11
ໃນຂະນະນັ້ນທູດສະຫວັນຂອງພຣະຢາເວໄດ້ມາ ແລະນັ່ງຢູ່ກ້ອງຕົ້ນໂອ໊ກໃກ້ບ້ານໂອຟະຣາ, ຊຶ່ງເປັນບ້ານຂອງໂຢອາດ (ຄົນອາບີເອເຊ) ໃນຂະນະທີ່ກີເດໂອນ, ລູກຊາຍຂອງໂຢອາດ ກຳລັງແຍກເມັດສາລີ ໂດຍຟາດມັນລົງພື້ນ, ໃນບ່ອນບີບນ້ຳອະງຸ່ນ ເພື່ອເຊື່ອງເມັດສາລີຈາກພວກມີດີອານ.
12
ທູດສະຫວັນຂອງພຣະຢາເວ ໄດ້ປະກົດຕໍ່ເຂົາ ແລະເວົ້າກັບເຂົາວ່າ, “ພຣະຢາເວ ຊົງສະຖິດຢູ່ກັບທ່ານ, ທ່ານນັກຮົບຜູ້ກ້າຫານ”.
13
ຝ່າຍກີເດໂອນຈຶ່ງເວົ້າຕໍ່ທູດອົງນັ້ນວ່າ, “ ໂອ້, ເຈົ້ານາຍຂອງຂ້ານ້ອຍ, ຖ້າພຣະຢາເວ ຊົງສະຖິດຢູ່ນຳພວກຂ້ານ້ອຍ, ເປັນຫຍັງ ເຫດຮ້າຍທັງຫມົດນີ້ຈຶ່ງເກີດຂຶ້ນແກ່ພວກຂ້ານ້ອຍ? ແລະການອັດສະຈັນຕ່າງໆຂອງພຣະອົງທັງຫມົດ ທີ່ບັນພະບຸຣຸດຂອງພວກຂ້ານ້ອຍໄດ້ເລົ່າໃຫ້ພວກເຮົາຟັງນັ້ນຢູ່ບ່ອນໃດ, ເມື່ອພວກເຂົາເວົ້າວ່າ, 'ພຣະຢາເວ ຊົງນຳຫນ້າພວກຂ້ານ້ອຍອອກມາຈາກປະເທດອີຢິບນັ້ນ ແມ່ນ ຫລື ບໍ່?'. ແຕ່ບັດນີ້ ພຣະຢາເວ ຊົງປະຖິ້ມພວກຂ້ານ້ອຍ, ແລະໄດ້ມອບພວກຂ້ານ້ອຍໄວ້ໃນມືຂອງຄົນມີດີອານ.”
14
ພຣະຢາເວ ຈຶ່ງຊົງແນມເບິ່ງເຂົາ ແລະເວົ້າວ່າ, “ເຈົ້າໄປດ້ວຍກຳລັງທີ່ເຈົ້າມີຢູ່ແລ້ວ. ຈົ່ງໄປປົດປ່ອຍຄົນອິສະຣາເອນອອກຈາກກຳມືຂອງຂອງຄົນມີດີອານ. ເຮົາໄດ້ສົ່ງເຈົ້າໄປ ຫລືບໍ່?”.
15
ກີເດໂອນໄດ້ທູນພຣະອົງວ່າ, “ຂໍອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຊົງກະລຸນນາຂ້ານ້ອຍ ຈະປົດປ່ອຍຄົນອິສະຣາເອນໄດ້ຢ່າງໃດ? ເບິ່ງແມ, ຄອບຄົວຂອງຂ້ານ້ອຍ ແມ່ນອ່ອນແອທີ່ສຸດໃນເຜົ່າມານາເຊ, ແລະຂ້ານ້ອຍເອງກໍເປັນຄົນທີ່ມີຄວາມສຳຄັນຫນ້ອຍໃນເຮືອນຂອງພໍ່ຂ້ານ້ອຍ.”
16
ພຣະຢາເວ ຈຶ່ງຊົງກ່າວຕໍ່ເພິ່ນວ່າ, “ເຮົາຈະຢູ່ກັບເຈົ້າ ແລະເຈົ້າຈະຊະນະກອງທັບຄົນມີດີອານທັງຫມົດຄືກັບສູ້ຮົບກັບຄົນໆດຽວ.”
17
ກີເດໂອນໄດ້ທູນພຣະອົງວ່າ, “ຖ້າຫາກພຣະອົງຊົງໂຜດເມດຕາຂ້ານ້ອຍ, ຂໍປະທານຫມາຍສຳຄັນວ່າພຣະອົງຊົງເປັນຜູ້ສັ່ງໃຫ້ແກ່ຂ້ານ້ອຍ.
18
ຂໍຊງໂຜດເມດຕາຢ່າຟ້າວສະເດັດຈາກບ່ອນນີ້ ຈົນກວ່າຂ້ານ້ອຍຈະນຳເອົາເຄື່ອງຖວາຍມາໃຫ້ແກ່ພຣະອົງ” ແລ້ວພຣະຢາເວຊົງກ່າວວ່າ, “ເຮົາຈະພັກຢູ່ທີ່ນີ້ຈົນກວ່າເຈົ້າຈະກັບມາ.”
19
ກີເດໂອນ ກໍໄດ້ໄປ ແລະ ກະກຽມແບ້ຫນຸ່ມ ແລະໄດ້ເຮັດເຂົ້າຈີ່ບໍ່ມີເຊື້ອແປ້ງ ຈາກແປ້ງຫນຶ່ງເອຟາ. ຕໍ່ມາເພິ່ນໄດ້ຈັດຊີ້ນໃສ່ກະຕ່າ, ແລະນ້ຳແກງໃສ່ຫມໍ້ ແລະນຳເອົາສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນມາມອບໃຫ້ທູດສະຫວັນຂອງພຣະຢາເວຢູ່ກ້ອງຕົ້ນສົນ.
20
ຝ່າຍທູດສະຫວັນຂອງພຣະອົງນັ້ນຈຶ່ງກ່າວແກ່ເພິ່ນວ່າ, “ຈົ່ງເອົາຊີ້ນ ແລະ ເຂົ້າຈີ່ວາງໄວ້ເທິງໂງ່ນຫີນ ແລ້ວຖອກນ້ຳແກງລົງໃສ່”.ກີເດໂອນກໍເຮັດຕາມນັ້ນ.
21
ທູດສະຫວັນຂອງພຣະຢາເວ ຊົງເອົາປາຍໄມ້ເທົ້າຂອງຕົນແຕະຕ້ອງຊີ້ນ ແລະເຂົ້າຈີ່ນັ້ນ ໃນທັນໃດນັ້ນ ໄຟໄດ້ລຸກຂຶ້ນຈາກໂງ່ນຫີນ ແລະໄຫມ້ຊີ້ນກັບເຂົ້າຈີ່ຈົນຫມົດ ໂດຍບໍ່ມີເຊື້ອເຟີງ. ຕໍ່ມາທູດສະຫວັນຂອງພຣະຢາເວກໍຫາຍຕົວໄປ ແລະ ກີເດໂອນ ກໍບໍ່ເຫັນເພິ່ນອີກເລີຍ.
22
ກີເດໂອນກໍໄດ້ເຂົ້າໃຈວ່າ ນີ້ແມ່ນທູດສະຫວັນຂອງພຣະຢາເວ. ກິເດໂອນຈຶ່ງທູນວ່າ, ໂອ້, “ພຣະຢາເວຂອງຂ້ານ້ອຍເອີຍ! ຂ້ານ້ອຍໄດ້ເຫັນທູດສະຫວັນຂອງພຣະຢາເວຕໍ່ຫນ້າແລ້ວ!.”
23
ພຣະຢາເວຊົງບອກເພິ່ນວ່າ, “ສັນຕິສຸກຈົງເກີດແກ່ເຈົ້າ! ຢ່າຢ້ານກົວເລີຍ, ເຈົ້າຈະບໍ່ຕາຍ.”
24
ດັ່ງນັ້ນ ກີເດໂອນໄດ້ສ້າງແທ່ນບູຊາໃຫ້ພຣະຢາເວຢູ່ທີ່ນັ້ນ. ເຂົາເອີ້ນແທ່ນບູຊານີ້ວ່າ, “ພຣະຢາເວຄືຄວາມສະຫງົບສຸກ” ແທ່ນບູຊານີ້ຍັງຄົງຕັ້ງຢູ່ທີ່ໂອຟຣາ ຂອງຕະກູນອາບີເອເຊຈົນເທົ່າທຸກວັນນີ້.
25
ໃນຄືນນັ້ນ ພຣະຢາເວຊົງບອກເພິ່ນວ່າ “ຈົ່ງເອົາງົວເຖິກຂອງພໍ່ເຈົ້າໄປ ແລະງົວເຖິກໂຕທີສອງ ທີ່ມີອາຍຸເຈັດປີ, ແລະ ທຳລາຍແທ່ນບູຊາຂອງພຣະບາອານທີ່ເປັນຂອງພໍ່ເຈົ້າ, ຈົງຕັດເສົາອາເຊຣາທີ່ຢູ່ທາງຂ້າງນັ້ນອອກນຳ.
26
ຈົ່ງສ້າງແທ່ນບູຊາໃຫ້ພຣະເຢາເວຂອງເຈົ້າຢູ່ເທິງບ່ອນສູງສຸດຂອງບ່ອນລີ້ໄພນີ້, ແລະກໍສ້າງແທ່ນນີ້ໃຫ້ຖືກວິທີ. ຈົງຖວາຍງົວເຖິກໂຕທີສອງເປັນເຄື່ອງເຜົາບູຊາ, ຈົ່ງໃຊ້ຟືນຈາກເສົາອາເຊຣາທີ່ເຈົ້າຕັດລົງນັ້ນ”
27
ດັ່ງນັ້ນ ກີເດໂອນ ຈຶ່ງໄດ້ພາເອົາຄົນໃຊ້ຂອງລາວສິບຄົນໄປ ແລະປະຕິບັດຕາມພຣະຢາເວທີ່ຊົງບອກລາວ. ແຕ່ຍ້ອນວ່າ ລາວຢ້ານຄົນໃນຄອບຄົວຂອງພໍ່ລາວ ແລະຄົນໃນເມືອງເຫັນຈຶ່ງບໍ່ໄດ້ເຮັດວຽກຕອນກາງເວັນ, ສະນັ້ນ ລາວຈຶ່ງເຮັດໃນເວລາກາງຄືນ.
28
ໃນເວລາຕອນເຊົ້າ ເມື່ອຄົນໃນເມືອງນັ້ນໄດ້ລຸກແຕ່ເດິກ, ພວກເຂົາກໍໄດ້ເຫັນແທ່ນບູຊາຂອງພຣະບາອານໄດ້ຫັກລົງມາແລະເສົາອາເຊຣາ ທີ່ຢູ່ທາງຂ້າງ ກໍຖືກຕັດລົງ, ແລ້ວໄດ້ເຫັນງົວເຖິກທີ່ໄດ້ຖວາຍຢູ່ເທິງແທ່ນບູຊາໄດ້ສ້າງຂຶ້ນໃຫມ່ນັ້ນ.
29
ຄົນໃນເມືອງຈຶ່ງເວົ້າກັນວ່າ, “ແມ່ນໃຜເຮັດສິ່ງນີ້?”ເມື່ອພວກເຂົາເວົ້າກັບຄົນອຶ່ນໆ ແລະ ສືບຖາມຫາຄໍາຕອບ,ພວກເຂົາເວົ້າວ່າ"ກີເດໂອນລູກຊາຍຂອງໂຢອາດໄດ້ເປັນຜູ້ເຮັດສິ່ງນີ້".
30
ຫລັງຈາກນັ້ນ ຄົນໃນເມືອງຈຶ່ງເວົ້າຕໍ່ໂຢອາດວ່າ, “ຈົ່ງເອົາລູກຊາຍຂອງເຈົ້າອອກມາ ເພື່ອລາວອາດຈະຖືກຂ້າຖິ້ມ, ເພາະລາວເປັນຜູ້ທຳລາຍແທ່ນບູຊາຂອງພຣະບາອານ ແລະເພາະວ່າລາວໄດ້ຕັດເສົາອາເຊຣາຢູ່ທາງຂ້າງນັ້ນອອກ.”
31
ແຕ່ໂຢອາດໄດ້ເວົ້າກັບທຸກຄົນທີ່ມາຟ້ອງຕໍ່ລາວວ່າ, “ພວກເຈົ້າມາຟ້ອງຮ້ອງແທນພຣະບາອານບໍ? ພວກເຈົ້າປ້ອງກັນພຣະບາອານບໍ? ຖ້າເປັນຜູ້ໃດກໍຕາມຟ້ອງຮ້ອງແທນພຣະນັ້ນ, ຜູ້ນັ້ນຈະຖືກຂ້າຖິ້ມກ່ອນຮຸ່ງເຊົ້າ. ຖ້າພຣະບາອານເປັນພຣະເຈົ້າ, ຈົ່ງໃຫ້ເພິ່ນປ້ອງກັນຕົວເພິ່ນເອງເຖີ້ນ ເມື່ອມີໃຜດຶງແທ່ນບູຊາຂອງເພິ່ນອອກ”.
32
ດ້ວຍເຫດຜົນນັ້ນ ໃນມື້ນັ້ນ ພວກເຂົາກໍເອີ້ນກີເດໂອນວ່າ" ເຢຣຸບບາອານ", ເພາະລາວໄດ້ເວົ້າວ່າ, “ຈົ່ງໃຫ້ພຣະບາອານປ້ອງກັນຕົວເພິ່ນເອງ”, ເພາະ ໄດ້ທຳລາຍແທ່ນບູຊາຂອງພຣະບາອານ.
33
ດຽວນີ້ ບັນດາຄົນມີດີອານ ພ້ອມທັງຄົນອາມາເຫລັກ ແລະຊາວຕາເວັນອອກອອກມາເຕົ້າໂຮມກັນ. ພວກເຂົາ ກໍພາກັນຂ້ວາມແມ່ນ້ຳຈໍແດນ ແລະຕັ້ງຄ້າຍພັກຢູ່ຮ່ອມພູ ຢິດຊະເຣນ.
34
ແຕ່ພຣະວິນຍານຂອງພຣະຢາເວໄດ້ສະຖິດຢູ່ນຳກີເດໂອນ. ກີເດໂອນກໍເປົ່າແກເອີ້ນເອົາຕະກູນອາບີເອເຊ, ສະນັ້ນພວກເຂົາອາດຕິດຕາມລາວໄປ
35
ລາວໄດ້ສົ່ງຄົນນຳຂ່າວໄປບອກທົ່ວເຂດແດນຂອງມານາເຊ, ແລະພວກເຂົາກໍຖືກເອີ້ນໃຫ້ອອກໄປຕິດຕາມລາວດ້ວຍ. ລາວຍັງໄດ້ສົ່ງຄົນນຳຂ່າວໄປທີ່ເຜົ່າອາເຊ, ເຊບູໂລນ ແລະເນັບທາລີ, ແລະພວກເຂົາກໍຂື້ນມາ ເພື່ອພົບກັບລາວ.
36
ກີເດໂອນໄດ້ທູນພຣະເຈົ້າວ່າ, “ຖ້າພຣະອົງຊົງກ່າວວ່າ ພຣະອົງໃຊ້ຂ້ານ້ອຍຊ່ວຍຊີວິດຄົນອິສະຣາເອນ, ດັ່ງທີ່ພຣະອົງໄດ້ສັ່ງແລ້ວ-
37
ເບິ່ງແມ, ຂ້ານ້ອຍຈະເອົາຂົນແກະວາງໄວ້ເທິງລານຟາດເຂົ້າ. ຖ້າວ່າມີນໍ້າຫມອກຕົກຖືກແຕ່ຂົນແກະເທົ່ານັ້ນ, ແລະພື້ນດິນ ກໍຍັງແຫ້ງຢູ່ຄືເກົ່າ, ແລ້ວຂ້ານ້ອຍຈຶ່ງຈະຮູ້ວ່າ ພຣະອົງຊົງໃຊ້ຂ້ານ້ອຍຊ່ວຍຊີວິດອິສະຣາເອນ, ຕາມທີ່ພຣະອົງໄດສັ່ງແທ້.”
38
ເຫດການດັ່ງກ່າວເກີດຂຶ້ນ-ກີເດໂອນໄດ້ລຸກມາແຕ່ເດິກ ໃນເຊົ້າມື້ໃຫມ່, ລາວກໍເອົາຂົນແກະນັ້ນມາ, ແລະປັ້ນນ້ຳຫມອກອອກຈາກຂົນແກະນັ້ນ, ມີນໍ້າໄດ້ໄຫລອອກຫລາຍມາຈົນເຕັມຊາມ.
39
ຫລັງຈາກນັ້ນ ກີເດໂອນຈຶ່ງທູນພຣະເຈົ້າວ່າ, “ຂໍຢ່າຊົງພຣະພິໂລດຂ້ານ້ອຍ, ຂໍໂຜດໃຫ້ຂ້ານ້ອຍໄດ້ເວົ້າຕື່ມອີກຄັ້ງ. ຂໍຊົງໂຜດໃຫ້ຂ້ານ້ອຍທົດລອງເບິ່ງຂົນແກະອີກເທື່ອຫນຶ່ງ. ໃນຄັ້ງນີ້ຂໍໃຫ້ຂົນແກະແຫ້ງ, ແລະ ໃຫ້ນ້ຳຫມອກຕົກລົງພື້ນດິນຮອບໆ.”
40
ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງເຮັດການສິ່ງນັັ້ນຕາມທີ່ລາວໄດ້ຮ້ອງຂໍ ໃນຄືນນັ້ນ. ຊົງໃຫ້ຂົນແກະແຫ້ງ, ແລະໃຫ້ມີນໍ້າຫມອກຕົກລົງພື້ນດິນຮອບໆ.