ບົດທີ 3
1
ຕໍ່ໄປນີ້ພຣະຢາເວ ຊົງປ່ອຍໃຫ້ຊົນຊາດເຫລົ່ານີ້ ເພື່ອໃຊ້ທົດລອງຄົນອິສະຣາເອນ, ຄືທຸກຄົນໃນອິສະຣາເອນຊຶ່ງຍັງບໍ່ເຄີຍປະສົບສົງຄາມໃດໆເກີດຂຶ້ນໃນການາອານ.
2
(ພຣະອົງ ໄດ້ຊົງສອນເລື່ອງສົງຄາມກັບໃຫ້ເຊື້ອສາຍຄົນອິສະຣາເອນຮຸ້ນໃຫມ່ ຜູ້ທີ່ຍັງບໍ່ຮູ້ມາກ່ອນ.)
3
ຄົນເຫລົ່ານີ້ ຄືບັນຫາຊົນຊາດ: ຄືກະສັດທັງຫ້າຂອງພວກຟີລິດສະຕິນ, ຄົນການາອານທັງຫມົດ, ຊາວຊີໂດນ ແລະ ຊາວຮີວີ ຜູ້ອາໃສຢູ່ເທິງພູເຂົາເລບານອນ, ຕັ້ງແຕ່ພູເຂົາບາອານ ເຮີໂມນ ເຖິງທາງເຂົ້າເມືອງຮາມັດ.
4
ບັນດາຊົນຊາດເຫລົ່ານີ້ ທີ່ເຫລືອຢູ່ ເປັນວິທີຂອງພຣະຢາເວ ຊົງທົດລອງຄົນອິສະຣາເອນ, ເພື່ອຢືນຢັນວ່າພວກເຂົາ ຈະເຊື່ອຟັງພຣະບັນຍັດ, ຊຶ່ງພຣະອົງສັ່ງໄວ້ກັບບັນພະບູຣຸດຂອງພວກເຂົາໂດຍຜ່ານທາງໂມເຊນັ້ນຫລືບໍ່.
5
ດັ່ງນັ້ນ ຄົນອິສະຣາເອນຈຶ່ງອາໃສຢູ່ໃນບັນດາຄົນການາອານ, ຄົນຮິດຕີ, ຄົນອາໂມ, ຄົນເປຣີຊີ, ຄົນຮີວີ, ແລະ ຄົນເຢບຸດ.
6
ພວກເຂົາໄດ້ສູ່ຂໍລູກສາວຂອງຄົນເຫລົ່ານັ້ນມາເປັນເມຍຂອງພວກເຂົາ ແລະ ພວກເຂົາໄດ້ຍົກລູກສາວຂອງຕົນໃຫ້ແກ່ລູກຊາຍຂອງພວກເຂົາ, ແລະ ພວກເຂົາກໍ່ຮັບໃຊ້ພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາເຫລົ່ານັ້ນ.
7
ຄົນອິສະຣາເອນໄດ້ເຮັດສິ່ງຊົ່ວຮ້າຍໃນສາຍຕາຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ໄດ້ຫລົງລືມພຣະຢາເວ ເປັນພຣະເຈົ້າຂອງຕົນ. ພວກເຂົາໄດ້ນະມັດສະການບັນດາພຣະບາອານ ແລະເຈົ້າແມ່ອາເຊຣາ.
8
ສະນັ້ນ, ພຣະພິໂລດຂອງພຣະຢາເວກໍພຸ່ງຂຶ້ນຕໍ່ອິສະຣາເອນ ແລະ ພຣະອົງຊົງຂາຍພວກເຂົາໄວ້ໃນມືຂອງກະສັດກູຊານຣີຊາທາອີມ ກະສັດເມືອງເມໂຊໂປຕາເມຍ ແລະ ຄົນອິສະຣາເອນໄດ້ຮັບໃຊ້ກູຊານຣີຊາທາອິມ ເປັນເວລາແປດປີ.
9
ເມື່ອຄົນອິສະຣາເອນຮ້ອງທູນຕໍ່ພຣະຢາເວ, ພຣະຢາເວ ໄດ້ມອບຜູ້ໃດຜູ້ຫນຶ່ງ ທີ່ຈະມາຊ່ວຍຄົນອິສະຣາເອນ, ແລະ ຊ່ວຍພວກເຂົາທັງຫລາຍໃຫ້ລອດພົ້ນ: ໂອດນີເອນລູກຊາຍຂອງເກນາດ (ນ້ອງຊາຍຂອງກາເລັບ).
10
ພຣະວິນຍານຂອງພຣະຢາເວໄດ້ຊົງເສີມກຳລັງລາວ, ແລະລາວຕັດສິນຄົນອິສະຣາເອນ ແລະ ລາວກໍ່ອອກໄປສູ້ຮົບ ແລະ ພຣະຢາເວ ໄດ້ມອບລາວມີໄຊຊະນະ ເຫນືອກະສັດກູຊານຣິຊາທາອິມ ກະສັດເມືອງອາຣາມ. ມືຂອງໂອດນິເອນ ເອົາຊະນະ ກູຊານຣິຊາທາອິມ.
11
ແຜ່ນດິນນັ້ນ ຈຶ່ງໄດ້ຄວາມສະຫງົບສຸກມາສີ່ສິບປີ. ແລ້ວໂອດນີເອນລູກຊາຍເກນາດກໍໄດ້ເສຍຊີວິດ.
12
ຫລັງຈາກນັ້ນ ຄົນອິສະຣາເອນໄດ້ເຮັດສິ່ງຊົ່ວຮ້າຍອີກຕໍ່ໄປໃນສາຍຕາຂອງພຣະຢາເວ, ແລະ ພຣະຢາເວ ຈຶ່ງຊົງເສີມກຳລັງແກ່ກະສັດເອກໂລນຂອງເມືອງໂມອາບ ໃຫ້ມີອຳນາດເຫນືອຄົນອິສະຣາເອນ.
13
ເອັກໂລນ ໄດ້ສົມທົບກັບຄົນອຳໂມນ ແລະ ຄົນອາມາເຫລັກ ຍົກທັບໄປໂຈມຕີ ແລະ ເອົາຊະນະ ອິສະຣາເອນ, ແລະ ພວກເຂົາໄດ້ຍຶດເມືອງເຢຣິໂກ.
14
ຄົນອິສະຣາເອນຈຶ່ງຮັບໃຊ້ເອກໂລນກະສັດແຫ່ງໂມອາບເປັນເວລາສິບແປດປີ.
15
ເມື່ອຄົນອິສະຣາເອນຮ້ອງທູນຕໍ່ພຣະຢາເວ, ພຣະຢາເວ ໄດ້ຊົງມອບຜູ້ໃດຜູ້ຫນຶ່ງ ຈະມາຊ່ວຍພວກເຂົາ, ເອຮຸດ ລູກຊາຍເກຣາ, ຄົນເບັນຢາມິນ, ຄົນແຮງມືຊ້າຍ. ຄົນອິສະຣາເອນໃຫ້ເພິ່ນ, ເປັນຜູ້ນຳເອົາສ່ວຍໄປມອບແກ່ກະສັດເອກໂລນຂອງເມືອງໂມອາບ
16
ເອຮຸດໄດ້ເຮັດດາບຂອງຕົວເອງ ທີ່ມີຂອບຄົມສອງດ້ານຍາວຫນຶ່ງສອກ; ລາວໄດ້ເຫນັບໄວ້ໃສ່ໃນເສື້ອຜ້າຢູ່ກົກຂາເບື້ອງຂວາຂອງລາວ.
17
ລາວກໍນຳສ່ວຍໄປມອບແກ່ກະສັດເອກໂລນແຫ່ງເມືອງໂມອາບ (ຕອນນີ້ເອກໂລນເປັນຄົນຕຸ້ຍຫລາຍ).
18
ຫລັງຈາກ ເອຮຸດໄດ້ມອບສ່ວຍແລ້ວ, ເພິ່ນ ກໍອອກໄປກັບຄົນທີ່ຫາບຫາມສ່ວຍນັ້ນ.
19
ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ ສຳລັບເອຮຸດ, ເມື່ອລາວໄປເຖິງສະຖານທີ່ມີຮູບເຄົາລົບສະຫລັກທີ່ຢູ່ໃກ້ກິນການ, ລາວກໍຫັນກັບໄປ, ແລະ ລາວທູນວ່າ “ຂ້າແຕ່ກະສັດຂອງຂ້ານ້ອຍ, ຂ້ານ້ອຍມີຂໍ້ຄວາມລັບ ທີ່ຈະກາບທູນໃຫ້ຮູ້” ເອກໂລນຈຶ່ງມີບັນຊາວ່າ “ງຽບໆ!” ດັ່ງນັ້ນ ທຸກຄົນທີ່ເຝົ້າຢູ່ກໍທູນລາອອກໄປຈາກຫ້ອງ.
20
ເອຮຸດກໍເຂົ້າໄປເຝົ້າເພິ່ນ. ຂະນະນັ້ນກະສັດປະທັບຢູ່ອົງດຽວໃນຫ້ອງເຢັນຂອງຊັ້ນເທິງ. ເອຮຸດທູນວ່າ “ຂ້ານ້ອຍມີພຣະຄຳສັ່ງຈາກພຣະເຈົ້າຖວາຍພຣະອົງ” ກະສັດຈຶ່ງລຸກຂຶ້ນຈາກພຣະທີ່ນັ່ງ.
21
ເອຮຸດກໍເອື້ອມມືຊ້າຍຂອງລາວ ແລະ ຖອດດາບອອກຈາກຂາຂວາຂອງລາວ, ແລະ ລາວກໍແທງເຂົ້າໄປໃນຮ່າງກາຍຂອງກະສັດເອກໂລນ.
22
ດ້າມດາບກໍຈົມເຂົ້າໄປຫມົດທັງດາບໃນຕົວພຣະອົງ. ດ້ວຍປາຍດ້າມກໍອອກມາທາງຫລັງຂອງເພິ່ນ , ແລະ ໄຂມັນຫຸ້ມດາບໄວ້, ສຳລັບເອຮຸດບໍ່ໄດ້ຖອດດາບອອກຈາກທ້ອງຂອງເພິ່ນ.
23
ຈາກນັ້ນ ເອຮຸດອອກໄປທີ່ລະບຽງ ແລະ ໄດ້ປິດປະຕູຫ້ອງຊັ້ນເທິງທີ່ຢູ່ຫລັງເຂົາ ແລະ ໃ່ສ່ກະແຈປະຕູໄວ້.
24
ຫລັງຈາກ ເອຮຸດໄປແລ້ວ, ພວກຂ້າຮັບໃຊ້ຂອງກະສັດກໍເຂົ້າມາ; ພວກເຂົາເຫັນວ່າປະຕູຫ້ອງຊັ້ນເທິງປິດໃສ່ກຸນແຈຢູ່, ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຂົາຈຶ່ງຄິດວ່າ “ພຣະອົງກຳລັງຜ່ອນຄາຍຕົວເອງໃນຄວາມເຢັນຂອງຫ້ອງຊັ້ນເທິງຢ່າງແນ່ນອນ”.
25
ພວກເຂົາກັງວົນຫລາຍຂື້ນເລື້ອຍໆ ຈົນກະທັ້ງພວກເຂົາຮູ້ສຶກວ່າ ພວກເຂົາລະເລີຍຫນ້າທີ່ຂອງພວກເຂົາ ເມື່ອກະສັດຍັງບໍ່ໄດ້ເປີດປະຕູຫ້ອງຊັ້ນເທິງ. ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຂົາຈຶ່ງເອົາກະແຈ ແລະ ໄຂເປີດປະຕູອອກ, ແລະ ເຫັນເຈົ້ານາຍຂອງຕົນລົ້ມລົງພື້ນ, ເສຍຊີວິດ.
26
ໃນຂະນະ ທີ່ຜູ້ຮັບໃຊ້ຄອຍຖ້າກັນຢູ່ນັ້ນ, ສົງໃສວ່າ ພວກເຂົາຄວນເຮັດຫຍັງ, ເອຮຸດ ກໍຫນີໄປພົ້ນ ແລະ ຂ້ວາມໄປບ່ອນມີຮູບແກະສະຫລັັກຮູບປັ້ນ, ແລະ ດັ່ງນັ້ນລາວຈຶ່ງຫນີມາເຖິງເມືອງເສອີຣາ.
27
ເມື່ອລາວມາເຖິງແລ້ວ ຈຶ່ງເປົ່າສຽງແກດັງຂຶ້ນໃນເຂດເນີນພູເຂົາແຫ່ງເອຟຣາຢິມ .ຈາກນັ້ນຄົນອິສະຣາເອນກໍລົງມາຈາກພູເຂົາດ້ວຍກັນກັບລາວ, ແລະ ລາວກໍໄດ້ນຳຄົນເຫລົ່ານັ້ນໄປ.
28
ລາວໄດ້ກ່າວກັບພວກເຂົາວ່າ, “ຈົ່ງຕາມເຮົາໄປເຖີດ, ເພາະວ່າພຣະຢາເວກຳລັງຈະເອົາຊະນະສັດຕຣຂອງພວກເຈົ້າ, ຄືຊົນຊາດໂມອາບ”. ພວກເຂົາໄດ້ຕິດຕາມລາວໄປ ແລະ ຢຶດຝ່ັ່ງຂອງແມ່ນ້ຳຈໍແດນຂ້ວາມຜ່ານຈາກໂມອາບ, ແລະ ພວກເຂົາບໍ່ຍອມໃຫ້ໃຜເລີຍຂ້ວາມນໍ້າໄປໄດ້.
29
ໃນເວລານັ້ນ ພວກເຂົາປະຫານຄົນໂມອາບປະມານຫນຶ່ງຫມື່ນຄົນ, ແລະ ທຸກຄົນລ້ວນແຕ່ເປັນຄົນເຂັ້ມແຂງ ແລະ ມີຄວາມສາມາດ. ບໍ່ມີໃຜຫລົບຫນີໄດ້.
30
ສະນັ້ນ ໃນມື້ນັ້ນໂມອາບຈຶ່ງພ່າຍແພ້ໂດຍກຳລັງຂອງອິສະຣາເອນ ແລະ ແຜ່ນດິນນັ້ນ ໄດ້ສະຫງົບສຸກເປັນເວລາແປດສິບປີ.
31
ຫລັງຈາກເອຮຸດ ຜູ້ປົກຄອງຄົນຕໍ່ໄປແມ່ນຊຳຄາລູກຊາຍຂອງອານາດ ຜູ້ທີ່ຂ້າຄົນຟີລິດສະຕິນຫົກຮ້ອຍຄົນ ດ້ວຍໄມ້ຄອ້ນເທົ້າທີ່ໃຊ້ລ້ຽງງົວ. ລາວຍັງໄດ້ປົດປ່ອຍອິສະຣາເອນໃຫ້ພົ້ນຈາກອັນຕະລາຍ.