ບົດທີ 2
1
ທູດສະຫວັນຂອງພຣະຢາເວ ໄດ້ສະເດັດມາຈາກເມືອງກິນການເພື່ອໄປໂບກີມ, ແລະ ເວົ້າວ່າ, “ເຮົາພາພວກເຈົ້າອອກມາຈາກປະເທດເອຢິບ ແລະ ນຳພວກເຈົ້າເຂົ້າໄປໃນແຜ່ນດິນທີ່ ເຮົາໄດ້ສັນຍາໄວ້ກັບປູ່ຍ່າຕາຍາຍຂອງພວກເຈົ້າ. ເຮົາໄດ້ບອກວ່າ, 'ເຮົາຈະບໍ່ລຶບລ້າງສັນຍາທີ່ມີກັບພວກເຈົ້າ.
2
ພວກເຈົ້າບໍ່ຕ້ອງສັນຍາໃດໆ ກັບຄົນທີ່ອາໄສຢູ່ໃນແຜ່ນດິນນີ້. ພວກເຈົ້າຕ້ອງທຳລາຍແທ່ນບູຊາທັງຫມົດຂອງພວກເຂົາຖິ້ມ'. ແຕ່ພວກເຈົ້າບໍ່ໄດ້ເຮັດຕາມ ທີ່ເຮົາໄດ້ບອກໄວ້. ພວກເຈົ້າກັບໄປເຮັດຢ່າງອື່ນແທນ?
3
ສະນັ້ນ ເຮົາຂໍບອກດຽວນີ້ວ່າ, ' ເຮົາຈະບໍ່ຂັບໄລ່ຄົນການາອານອອກໄປກ່ອນພວກເຈົ້າ, ແຕ່ພວກເຂົາຈະກາຍເປັນຫນາມຍອກຂອງພວກເຈົ້າ ແລະ ບັນດາພຣະຕ່າງໆຂອງພວກເຂົາ ຈະເປັນຜູ້ລໍ້ລວງພວກເຈົ້າ.'"
4
ເມື່ອທູດສະຫວັນຂອງພຣະຢາເວເວົ້າຖ້ອຍຄຳເຫລົ່ານີ້ຕໍ່ຄົນອິສະຣາເອນທຸກຄົນແລ້ວ, ປະຊາຊົນກໍພາກັນຮ້ອງສຽງດັງ ແລະ ຮ້ອງໄຫ້.
5
ພວກເຂົາເອີ້ນສະຖານທີ່ວ່າ ໂບກີມ. ແລ້ວພວກເຂົາກໍນຳເຄື່ອງບູຊາຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວທີ່ນັ້ນ.
6
ເມື່ອໂຢຊວຍໄດ້ສົ່ງຄົນກັບຄືນເມືອແລ້ວ, ຄົນອິສະຣາເອນແຕ່ລະຄົນກໍໄປໃນສະຖານທີ່ຖືກຮັບມອບກຳມະສິດ, ເພື່ອຢຶດຄອງເປັນເຈົ້າຂອງທີ່ດິນຂອງພວກເຂົາ.
7
ຄົນໄດ້ຮັບໃຊ້ພຣະຢາເວຕະຫລອດຊົ່ວຊີວິດຂອງໂຢຊວຍ ແລະ ພວກຜູ້ອາວຸໂສທີ່ມີອາຍຸຂອງຍືນກວ່າລາວ, ພວກຜູ້ນຳເຫລົ່ານີ້ ເປັນຜູ້ຮູ້ຈັກກິຈະການທຸກຢ່າງ ທີ່ພຣະຢາເວ ຊົງເຮັດຕໍ່ພວກອິສະຣາເອນ.
8
ໂຢຊວຍລູກຂອງນູນຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະຢາເວ, ໄດ້ເສຍຊີວິດ ເມື່ອອາຍຸໄດ້ຮ້ອຍສິບປີ.
9
ພວກເຂົາເອົາສົບຂອງເພິ່ນຝັງໄວ້ໃນດິນຂອງເພິ່ນເອງ ຢູ່ເທິງພູເອຟຣາອິມ ທີ່ເມືອງຕິມນາດເສຣາ, ຢູ່ທາງທິດເຫນືອຂອງພູເຂົາກາອາດ.
10
ຕໍ່ມາ ຄົນໃນສະໄຫມທຸກໆຄົນ ກໍເສຍຊີວິດ ແລະ ຖືກຝັງເຊັ່ນດຽວກັນ. ພວກທີ່ເກີດຮຸ້ນໃຫມ່ຈະບໍ່ຮູ້ພຣະຢາເວ ຫລື ທຸກສິ່ງທີ່ພຣະອົງໄດ້ຊົງເຮັດຕໍ່ຊາວອິສະຣາເອນ.
11
ຄົນອິສະຣາເອນເຮັດສິ່ງຊົ່ວຮ້າຍໃນສາຍຕາຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ພວກເຂົາຮັບໃຊ້ພຣະບາອານ.
12
ພວກເຂົາໄດ້ຕັດຂາດຈາກພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງປູ່ຍ່າຕາຍາຍຂອງພວກເຂົາ, ຜູ້ຊົງນຳພາພວກເຂົາອອກຈາກປະເທດເອຢິບ. ພວກເຂົາພາກັນນະມັດສະການພຣະເຈົ້າອື່ນ, ຊຶ່ງເປັນພຣະເຈົ້າຂອງຊົນຊາດ ທີ່ຢູ່ອ້ອມຮອບພວກເຂົານັ້ນ, ແລະ ພວກເຂົາໄດ້ພາກັນຂາບໄຫວ້ພຣະເຫລົ່ານີ້. ພວກເຂົາເຮັດໃຫ້ພຣະຢາເວ ຊົງພຣະພິໂລດ ເພາະວ່າ.
13
ພວກເຂົາຕັດຂາດຈາກພຣະຢາເວ ແລະ ນະມັດສະການພຣະບາອານ ແລະ ພຣະອັດສະຕາກ.
14
ຄວາມຊົງພຣະພິໂລດຂອງພຣະຢາເວ ຕໍ່ຄົນອິສະຣາເອນ, ແລະ ພຣະອົງ ຈຶ່ງຊົງເຮັດໃຫ້ພວກໂຈນເຂົ້າມາ ປຸ້ນຊັບສິນຂອງພວກເຂົາ. ພຣະອົງຍັງຊົງຂາຍພວກເຂົາເປັນທາດ ໃຫ້ຜູ້ທີ່ຖືກຄອບຄອງດ້ວຍກຳລັງຂອງສັດຕຣູທີ່ຢູ່ອ້ອມຮອບນັ້ນ, ດ່ັງນັ້ນ ພວກເຂົາຈຶ່ງບໍ່ສາມາດປ້ອງກັນຕົວເອງຈາກສັດຕຣູຂອງພວກເຂົາໄດ້ອີກຕໍ່ໄປ.
15
ເມື່ອໃດກໍຕາມ ຊາວອິສະຣາເອນ ໄດ້ອອກໄປສູ້ຮົບ, ພຣະຫັດຂອງພຣະຢາເວ ກໍຊົງຕໍ່ສູ້ ເພື່ອປາບພວກເຂົາ ເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາພ່າຍແພ້, ດັ່ງທີ່ພຣະອົງຊົງສາບານຕໍ່ພວກເຂົາ ແລະ ພວກເຂົາໄດ້ຕົກຢູ່ໃນຄວາມຂັດສົນຢ່າງໃຫຍ່ຫລວງ.
16
ຫລັງຈາກ ພຣະຢາເວ ໄດ້ຊົງຕັ້ງຜູ້ປົກຄອງ, ຜູ້ຊ່ອຍພວກເຂົາໃຫ້ພົ້ນຈາກເງື້ອມມືຂອງພວກລັກຂະໂມຍຊັບສິນຂອງພວກເຂົາ.
17
ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ ພວກເຂົາບໍ່ຍອມປະຕິບັດຕາມຄຳສັ່ງຂອງພວກຜູ້ປົກຄອງເຫລົ່ານັ້ນ. ພວກເຂົາບໍ່ສັດຊື່ຕໍ່ພຣະຢາເວ ແລະ ເຮັດຕົວເອງໃຫ້ເປັນໂສເພນີໃຫ້ພຣະອຶ່ນ ແລະ ນະມັດສະການພຣະເຫລົ່ານັ້ນ. ບໍ່ດົນພວກເຂົາໄດ້ຫັນໄປຈາກທາງທີ່ບັນພະບຸຣຸດຂອງພວກເຂົາໄດ້ດຳລົງຊີວິດ-ຜູ້ທີ່ໄດ້ເຊື່ອຟັງຂໍ້ຄຳສັ່ງຂອງພຣະຢາເວ-ແຕ່ພວກເຂົາເອງບໍ່ໄດ້ປະຕິບັດຕາມ.
18
ເມື່ອພຣະຢາເວຊົງໂຜດໃຫ້ມີຜູ້ປະກາດພຣະຄັມໃຫ້ພວກເຂົາ, ພຣະອົງ ກໍຊົງຊ່ອຍເຫລືອຜູ້ປົກຄອງ ແລະ ຊົງຊ່ວຍໃຫ້ພົ້ນຈາກເງື້ອມມືຂອງສັດຕຣູຂອງພວກເຂົາຕະຫລອດຊົ່ວຊີວິດຂອງຜູ້ປະກາດພຣະຄັມ. ພຣະຢາເວ ຊົງມີຄວາມເມດຕາຕໍ່ພວກເຂົາ ໃນຂະນະພວກເຂົາໄດ້ຮ້ອງຄວນຄາງ ເພາະວ່າ ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ໄດ້ຂົ່ມເຫັງພວກເຂົາ.
19
ແຕ່ເມື່ອຜູ້ປະກາດພຣະຄັມເສຍຊີວິດໄປແລ້ວ, ພວກເຂົາ ຈະຫັນຫນີໄປ ແລະ ເຮັດການຊົ່ວຮ້າຍຫລາຍກວ່າບັນພະບຸຣຸດຂອງພວກເຂົາ. ພວກເຂົາປະຕິເສດທີ່ຈະປະຖິ້ມການກະທຳທີ່ຊົ່ວຮ້າຍໃດໆຂອງພວກເຂົາ ຫລື ວິທີທີ່ດື້ດ້ານຂອງພວກເຂົາ.
20
ຄວາມຊົງພຣະພິໂລດຂອງພຣະຢາເວ ເຮັດໃຫ້ເກີດການຕໍ່ຕ້ານຊາວອິສະຣາເອນ; ຊົງກ່າວວ່າ “ເພາະຊົນຊາດເຫລົ່ານີ້ ໄດ້ລະເມີດຄຳສັນຍາຂອງເຮົາທີ່ເຮົາໄດ້ກຳນົດໄວ້ກັບບັນພະບຸຣຸດຂອງພວກເຂົາ - ເພາະວ່າພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ຟັງຄຳຂອງເຮົາ-
21
ຕັ້ງແຕ່ນີ້ໄປ ເຮົາຈະບໍ່ຂັບໄລ່ຊົນຊາດໃດທີ່ໂຢຊວຍ ຍັງເຫລືອໄວ້ຢູ່ ໃນເວລາທີ່ລາວເສຍຊີວິດ.
22
ເຮົາຈະເຮັດສິ່ງນີ້ ເພື່ອ ເຮົາຈະທົດສອບພວກອິສະຣາເອນ, ວ່າພວກເຂົາຈະຖຶຮັກສາເສັ້ນທາງຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ດຳເນີນຕາມນັ້ນ, ຕາມທີ່ບັນພະບຸຣຸດຂອງພວກເຂົາໄດ້ຮັກສາຫລືບໍ່.”
23
ນີ້ແມ່ນເຫດຜົນທີ່ ພຣະຢາເວ ໄດ້ຊົງປ່ອຍຊົນຊາດເຫລົ່ານັ້ນໄວ້ ແລະ ບໍ່ໄດ້ຂັບໄລ່ອອກໄປຢ່າງໄວວາ ແລະ ມອບພວກເຂົາໃຫ້ຢູ່ໃຕ້ອຳນາດຂອງໂຢຊວຍ.