នៅពេលលោកអ៊ីសាកចាស់ទៅ ហើយភ្នែករបស់គាត់ក៏ស្រអាប់ រហូតដល់គាត់មិនអាចមើលឃើញ។
លោកអ៊ីសាកបានសុំលោកអេសាវឲ្យទៅបរបាញ់ ហើយធ្វើម្ហូបដែលគាត់ចូលចិត្តដើម្បីឲ្យគាត់អាចបរិភោគ និងប្រទានពរដល់លោកអេសាវ។
នាងរេបេកាបានប្រាប់លោកយ៉ាកុបឲ្យ ទៅយកពពែពីរហើយនាងនឹងធ្វើម្ហូបដែលលោកអ៊ីសាកចូលចិត្តដើម្បីឲ្យលោកយ៉ាកុបយកវាទៅលោកអ៊ីសាកហើយទទួលពរ។
លោកយ៉ាកុបព្រួយបារម្ភថាលោកអេសាវជាមនុស្សមានរោម ហើយគាត់ជាមនុស្សរលោង ហើយលោកអ៊ីសាកនឹងប៉ះគាត់ ហើយដឹងថាយ៉ាកុបជាអ្នកបោកបញ្ឆោត ហើយដាក់បណ្តាសាគាត់។
នាងរេបេកាដាក់សម្លៀកបំពាក់លោកអេសាវដាក់លើលោកយ៉ាកុប ហើយនាងពាក់រោមពពែស្ទាវនៅនឹងដៃរបស់គាត់។
លោកយ៉ាកុបមានប្រសាសន៍ថា៖ ព្រះអម្ចាស់ជាព្រះរបស់លោកអ៊ីសាកបាននាំមកឲ្យគាត់។
លោកអ៊ីសាកបានពាល់លោកយ៉ាកុប ហើយមានអារម្មណ៍ថាមានរោមពពែ។
លោកយ៉ាកុបបានឆ្លើយថា៖ «បាទ លោកឪពុក»។
នៅពេលដែលលោកយ៉ាកុបចូលមកជិតលោកអ៊ីសាកដើម្បីថើបលោកអ៊ីសាកបានហិតសម្លៀកបំពាក់របស់អេសាវ។
លោកអ៊ីសាកបាននិយាយថាប្រជាជាតិនានានឹងក្រាបថ្វាយបង្គំលោកយ៉ាកុប ហើយកូនៗ របស់លោកយ៉ាកុបនឹងក្រាបថ្វាយបង្គំលោក។
លោកអេសាវបានចេញពីបរបាញ់រៀបចំម្ហូប ហើយនាំវាទៅលោកអ៊ីសាក។
លោកអ៊ីសាកបាននិយាយថាយ៉ាកុបបានបោកបញ្ឆោតយកពររបស់អេសាវទៅ។
លោកអេសាវបាននិយាយថាលោកយ៉ាកុបបានបោកប្រាស់គាត់ពីសិទ្ធិកូនច្បងរបស់គាត់ និងពីពរជ័យរបស់គាត់។
លោកអ៊ីសាកបាននិយាយថាអេសាវនឹងរស់នៅឆ្ងាយពីធូលីដីដែលថាគាត់នឹងបម្រើប្អូនប្រុសរបស់គាត់ ប៉ុន្តែនៅទីបំផុតគាត់នឹងបះបោរនឹងគាត់ ហើយរញ្ជួយនឹមរបស់លោកយ៉ាកុប។
លោកអេសាវបានសំរេចចិត្តសម្លាប់លោកយ៉ាកុប បន្ទាប់ពីលោកអ៊ីសាកបានស្លាប់។
នាងរេបេកាបានបញ្ជូនលោកយ៉ាកុបទៅលោកឡាបាន់ដែលជាបងប្អូនរបស់នាងនៅស្រុកខារ៉ាន។