¹ عیسی بوشو اَریحا، و شهرِ جَه دوَأرستَأن دوبو. ² در اویَ باجگیرَأنِ رئیس، کی «زکّی» نام دَأشته و خیلی هم پولدار بو، ³ خَأستِه بیدینه کی عیسی کیسه، ولی چون کوچدانه قد بو، و جمعیت هم هوجوم بأورده بو، نِتَأنِسته بیدینه. ⁴ پس بودووَست ایبچه پیشتر، و ایتَه چنار دارَ بوجُر بوشو تا بتَأنِه اونَ بیدینه. وختی عیسی اویَ فَأرِسِه، ⁵ بوجُرَ فَأندِرِست و اونَ بوگوفت:«ای زَکّی، توندَ بون بیا بیجیر، چره کی وَأستی امروز تی خانه بِئسِم.» ⁶ زکی توند بیجیر بأمو، و خوشحالی اَمرَه عیسی یَ بوبورد خو خانه. ⁷ وختی مردم اَنَ بیدِد، گِلِه کودد کی:«اون بوشو دَأره ایتَه گوناهکارِ خانه مهمانی» ⁸ اما زکّی خو جا سر ویریشت و خداوندَ بوگوفت:«ای خداوند، هَسَه نیصفِه می مال و منالَ فَأدم فقیرانَ، و اگر به ناحق کسی جَه، چیزی فَأگیفتِه دَأرِم، چهار برابر اونَ پس دِهِم.» ⁹ عیسی بوگوفت: «ایمروز نجات بأمو دَأره اَ خانه، چون اَ مرد هم ابراهیمِ پسرِه کی خو راهَ گومَه کوده بو. ¹⁰ انسانِ پسر بأمو دَأره تا گومَه بوستِه یانَ پیدا کونه و نجات بدِه.» ¹¹ چون عیسی اورشلیمَ نزدیک بوسته بو، مردمی کی اَ گبانَ بیشتَأوسته بودِ رِه میثالی بزَه، چره کی اوشَأن گومان کودد کی خدا ملکوت، وَأستی هو لحظه ظهور بوکونه. ¹² اون بوگوفت:«ایتَه جی رومِ ایالتَانِ میَأن، اشراف زاده ای زندگی کوده. ایبار اون خَأستِه ایتَه سفرِ دورِ دراز بیشه تا پایتخت کی امپراطورِ جَه، او ایالتِ حکومتَ فَأگیره و بأزن وَأگرده خو محل. ¹³ پس ده نفر جی خو خادمان دِخَأد، و هر کودامِ اوشَأنَ ده هیزار میثقال طلا فَأده و بوگوفت؛ اَ سرمایه مرَه کاسبی بوکونید تا من وَأگردم. ¹⁴ ولی بعضی مردم، کی اونِ مرَه دوشمن بود، قاصد اوسه کودد امپراطورِ ورجَه کی بوگوید اَمَأن نخَأئیم اَ اشراف زاده اَمی حاکم بیبِه. ¹⁵ ولی او شخص، امپراطورِ حُکمِ اَمرَه پادشاه بوبَست و وَأگردست خو ایالت. و خو خادمانَ دِخَأد تا بیدینه هر کی اون پولِ مرَه چی بوکوده و چقد سود بدس بَأورده. ¹⁶ اولی بوگوفت؛ تی سرمایه، ده برابر بهره بوکوده. ¹⁷ پادشاه اونَ بوگوفت؛ آفرین، تو بوبَستی خُرمِه خادم، چون اَ کوچی کار و کوچی مسئولیتِ جَه امین بویی، ده شهرِ حکومتَ ترَه فَأدم. ¹⁸ و دیگری بأمو و بوگوفت؛ ای آقا، سرمایه ای کی مرَه فدَه ایی، پنج برابر بهره بوکوده. ¹⁹ اونم بوگوفت؛ تونم پنج شهرِ حاکم بوبون. ²⁰ و سومی بأمو و بوگوفت؛ ای آقا تی ده هیزار میثقال طلا هَطو نَهَه، اونَ ایتَه پارچه دورون بِپیچِستم و ایتَه خُرمه جا جیگا بدَم. ²¹ چون شیمی جَه ترسِه مِه، و دَأنستم کی سختگیرید، و اونچی جَه کی اونِ رِه زحمتَ نِکِشِه دَأرید، سودِ رافأ ایسید، و جی سرمایه ای کی نِنَه دَأریدِ، بهره خَأئید. ²² پادشاه اونَ شماتت بوکود و بوگوفت؛ ای خادمِ پست و شرور، تو خودت تی اَ گبَأنِ مرَه، ترَه محکوم بوکودی، تو کی دَأنستی من اَقدر سختگیرم و جی اونچی کی زحمت نِکِشه دَأرم، بهره خَأیم، ²³ اَقلکن می پولَ صرافانَ سودی فَأدَأیی، تا وختی وَأگردم اونِ بهره یَ فَأگیرم. ²⁴ پس کسایی کی اویَ حاضر بودَ بوگوفت، پولَ اونِ جَه فَأگیرِد و فَأدد اون خادمی یَ کی ویشتر جی همه بهره بَأورده بو. ²⁵ اونَ بوگوفتد؛ ای آقا، او شخص کی ده هیزار میثقال دَأره. ²⁶ جواب بدَه؛ شومرَه گویم هر کی دَأره، اونَ ویشتر فَأدَه بِه، و هر کی نَئره، اونچی کی هم دَأره، اونِ جَه فَأگیفتِه بِه. ²⁷ و هَسَه بیشید می دوشمنانَ کی نِخَأستد من اوشَأنِ رو حکومت بوکونمَ بَأورید اَیَه و می چومِ جولو گردن بزنید.» ²⁹ وختی فَأرِسِد «بیت فاجی» و «بیت عنیا» نزدیکی، کی زیتونِ کوه جُر نَهَه بو، خو دو تَه جی شاگردانَ اوسه کود، ³⁰ و بوگوفت:«بیشید او روستایی کی شیمی پِش نَهَه، وختی بوشوئید روستا دورون، ایتَه کُره خر دینید کی دَبَسته دأرِد و تا هَسَه کسی اون رو سوارَ نوبوسته، اونَ وَأکونید و شیمی مرَه بَأورید. ³¹ اگر کسی شیمی جَه وَأورسه؛ چره اونَ بازَه کونید؟ بوگوئید؛ خداوند اونَ لازم دَأره.» ³² پس شاگردان بوشود و اونچی کی بوگوفته بوبوسته بویَ پیدا کودد. ³³ وختی کُره خر بازَه کودَأن دوبود، خرِ صاحابان اوشَأنَ بوگوفتد: «چره اَ کُره خرَه بازَه کودَأن درید؟» ³⁴ جواب بدَأد:«خداوند اونَ لازم دَأره.» ³⁵ بأزن اونَ بَأوردد عیسی ورجَه و خوشَأنِ رختَ اونِ رو تَأوَأدد و عیسی یَ سوارَ کودد. ³⁶ وختی عیسی به راه دِکِفت، مردم اونِ احترام کودَأنِ وَسی، خوشَأنِ رختَ اونِ راه پیش، زمینِ رو واشادد. ³⁷ وختی زیتونِ کوهِ سراجیریَ فَأرِسِد، همۀ اونِ شاگردان، معجزه یانی وَسی کی اونِ جَه بیدِه بود، جی شادمانی فریاد بوکودد و صدایِ بلندِ مرَه خدایَ شُکر کودد. ³⁸ و گوفتد:«مبارک بیبه پادشاهی کی اَیِه به نام خداوند، سلامتی در آسمان و جلال بر خدا.» ³⁹ اونموقع بعضی جی فریسیان کی جمعیتِ میَأن ایسَه بود عیسیَ بوگوفتد:«ای استاد، تی شاگردانَ شماتت بوکون، اَ چی گبانی یِه کی زِنِد» ⁴⁰ اون جواب بدَه: «مطمئن بیبید، اگر اَشَأن ساکتَ بود، اَ سنگان به صدا اَیِد.» ⁴¹ وختی اورشلیمَ نزدیکَ بوست و شهرَ جی دور بیدِه، اونِ وَسی گریه بوکود، ⁴² و هَطو کی اَشک فوکوده بوگوفت:«کاش تو تشخیص بِدَأبی کی چی ترِه صُلح و سلامتی اَوره، ولی افسوس کی تی چومَأنِ جَه جیگا بدَه بوبَسته. ⁴³ روزی فَأرِسِه کی تی دوشمنان، ترَه محاصره کوند و تی دؤر سنگر چَأکوند، و ترَه جی هر طرف فیشار اَورد. ⁴⁴ و تو و تی زَأکأنَه، تی دورون به خاک و خون کِشِد و تی دورون، سنگی یَ سنگی رو باقی نِنِد، چون فُرصتی کی خدا ترَه فَأده بویَ جی دس بِدَأیی.» ⁴⁵ وختی عیسی بوشو معبدِ اورشلیمِ دورون، کسایی یَ کی اویَ کاسبی کودَأن دوبودَه بیرون تَأوَأدَه، ⁴⁶ و اوشَأنَ بوگوفت:«بینیویشته بوبَسته کی می خانه دوعا خانه یِه، ولی شومَأن اونَ دوزدانِ خانه چَأکودید.» ^{47 48} و هر روز معبدِ دورون تعلیم دَأئِه. اما کاهنانِ اعظم و شریعتِ معلمان و قومِ یهودِ شیخان، خَأستِد کی اونَ بوکوشد، ولی راهی پیدا نوکودد کی اَ کارَ بوکوند، چون همیشه مردم اونَ دؤر کودد تا اونِ گبَأنَ بیشتَأود.