¹ عیسی خو شاگردانِ رِه میثالی بزَه تا نیشان بِدِه کی وَأستی همیشه دوعا بوکوند، و تا جواب نیگیفتِد نوَأستی دس بِکِشِد. ² اون بوگوفت:«ایتَه شهرِ میَأن قاضی ایی ایسَه بو کی نه خدا جَه ترسِه ئِه نه خلقِ خدا جَه. ³ و هو شهرِ دورون بیوه زنایی ایسَه بو کی همش اَمویه اونِ ورجَه و گوفته؛ می حقَ می دوشمنِ جَه فَأگیر. ⁴ قاضی ایتَه مدت اونَ محل نِنَئِه، ولی آخر سرِ خو مرَه بوگوفت؛ هر چن خدا جَه ترسی نَئرم و خلقِ خدا هم آدم حیساب نوکونم، ⁵ ولی اَ زنای مرَه خستَه کوده دَأره، اونِ داد فَأرسم، نوکونه هَطو یکسره بَأیه و مرَه به زحمت تَأوَده.» ⁶ و عیسی ایدامه بدَه:«بیشتَأوستید اَ قاضی چی بوگوفت؟ ⁷ اگر اَجور بی انصافِ قاضی، راضی بیبِه کی مردمِ داد فَأرِسِه، آیا خدا خو مردمِ داد فأنرِسِه؟ مردمی کی شبانه روز اونِ درگاهَ دوعا کوند، آیا اَ کارَه هَطو عقب تَأوَأده؟ ⁸ یقین بدَأرید کی خیلی زود اوشَأنِ داد فَأرِسِه. ولی وختی انسانِ پسر وَأگردِه، آیا کسی یَ پیدا کونه کی ایمان بدَأره و دوعا بوکونه؟» ⁹ اونموقع بعضیانِ رِه کی خوشَأنَ پاک و دوروستکار، و دیگرانَ پست و کم ارزش دَأنستِد اَ میثالَ بَأورد ¹⁰ :«دو نفر، ایتَه باجگیر و ایتَه فریسی بوشُد معبد کی عبادت بوکوند. ¹¹ فریسی بِئسَه و خو مرَه اَطو دوعا بوکود؛ خدایا ترَه شُکر کونم کی اَ باجگیرِ مَأنستَأن نییِم، و دیگر مردمِ مَأنستَأن، دوزدی و ظلم و زِناکاری نوکونم، ¹² هر هفته دو مرتبه روزه گیرم، و ده به یک هر چی کی بدس اَورمَ، در تی راه فَأدم. ¹³ اما اون باجگیر دور بِئسَه و دوعا کودَأنِ موقع، جی خجالت خو سرَ راستَ نوکود، و موشتِ مرَه خو سینه یَ فوکؤفت و غورصه اَمرَه بوگوفت؛ خدایا، منِ گوناهکارَ رَحم بوکون. ¹⁴ شومرَه گویم کی اَ مرد بخشیدَه بوبَست و بوشو به خانه، نه اون فریسی تَه. چون هر کی خورَه پیلِه بِدَأنِه، خارَ بِه، و هر کی خوره فروتن بوکونه، سر بلندَ بِه.» ¹⁵ مردم خوشَأنِ کوچی زَأکانَ اَوردد عیسی ورجَه تا اوشَأنِ رو دس بِنه و برکت بِدِه، وختی اونِ شاگردان فَأندِرِستِد و اَ کارَ بیدِد، مردمَ شماتت بوکودد. ¹⁶ اما عیسی زَأکانَ خو ورجَه دِخَأد و شاگردانَ بوگوفت: «وَألید کوچی زَأکان می ورجَه بَأید، اوشَأنِ پیشَ نیگیرید، چون خدا ملکوت کسانی شینه کی اَشَأنِ مَأنستَأن صافِ دیل دَأرِد. ¹⁷ به راستی شومرَه گوفتَأن دِرِم، هر کی خدا ملکوتَ ایتَه طفلِ مَأنستَأن باور نوکونه، هیچ موقع اونِ راه پیدا نوکونه.» ¹⁸ ایبار ایتَه جی قومِ یهودِ شیخان عیسی جَه وَأورسِه:«ای خُرمه اُستاد، چی بوکونم تا حیاتِ اَبدی وارث بوبوم؟» ¹⁹ عیسی اونَ بوگوفت:«چره مرَه خوب دِخَأنی؟ جُز خدا هیچکس خوب نییِه و فقط اون لایقِ خوب گوفتَأنِه. ²⁰ هَسَه تی جواب، احکامَ کی خودت دَأنی، زِنا نوکون، قتل نوکون، دوزدی نوکون، شهادت دروغی ندَن، تی پئر و مارَ احترام بوکون» ²¹ بوگوفت:«همۀ اَشَأنَ جی کوچیکی انجام بِدَه دَأرم.» ²² عیسی اَن کی بیشتَأوست بوگوفت: «هنوز ایتِه چی کم دَأری، هر چی کی دَأری یَه بوفروش و اونِ پولَ فقیرَأنِ میَأن قسمت بوکون کی آسمانِ میأن گنجی بدَأری، بازن بیَأ مرَه پیروی بوکون.» ²³ اون مرد وختی اَ گبَ بیشتَأوست ناراحتَ بوست، چره کی خیلی دارا بو. ²⁴ عیسی کی اونِ ناراحتی یَ بیدِه بوگوفت:«چقد سخته کی ثروتمندان خدا ملکوتَ بودورون بوشود، ²⁵ ایتَه شُتُر، راحتر سوزنِ سوراخِ جَه ردَّ بِه، تا ایتَه ثروتمند بَخَأیه خدا ملکوتَ بودورون بیشه». ²⁶ کسایی کی اَ گبَأنَ بیشتَأوستد بوگوفتد:«اگر اَطویه، پس کی تَأنِه نجات پیدا کونه؟» ²⁷ جواب بدَه:«خدا تَأنِه کارایی انجام بِدِه، کی انسانِ رِه محالِه.» ²⁸ پطرس بوگوفت:«اَمَأن کی اَمی خانه زندگی یَ وِلَ کودیم تا ترَه پیروی بوکونیم.» ²⁹ عیسی اوشَأنَ بوگوفت:«به راستی شمره گوفتَأن دِرِم، هر کی خو خانه زندگی و خو زنُ زَأی و خو پِئرُ مار و خو برَأرَأنَ، خدا ملکوتِ وَسی وِلَ کونه، ³⁰ اونِ چن برابرِ عَوضَ، هَ دونیا میَأن گیره، و او دونیا میَأن هم، حیاتِ اَبدی به دس اَوره.» ³¹ بازن او دوازده نفرَ ایتَه کنار فَأکِشِه و اوشَأنَ بوگوفت:«هَسَه شوئون دریم اورشلیم، اویَ اونچی کی پیغمبرَأن درباره اِنسانِ پسر بینیویشته دَأرِد انجام گیره. ³² در اویَ اِنسانِ پسرَ، غیرِ یهودیانَ ایسپارد، و اونَ بیحُرمتی و مسخره کونِد، و اونِ رو چاف فوکوند، ³³ و اونَ شلاق زِنِده و کوشد. ولی سومین روزِ رِه ویریزِه.» ³⁴ اما شاگردان اَ گبَأنِ جَه چیزی نَفَهمستد. اَ گبَأنِ معنی، اوشَأنِ جَه جیگا بدَه بوبَست، و اونچی کی گوفته یَ درک نوکودد. ³⁵ وختی اریحا نزدیکی فَأرِسِد، ایتَه کور، راه سر نیشته بو و گدایی کوده، ³⁶ وختی اون جمعیتِ صدایَ بیشتَأوست، وَأورسِه:«چی بوبَستِه؟» ³⁷ اونَ بوگوفتد:«عیسایِ ناصری اَرَه شوئون دِرِه» ³⁸ اونم فریاد بوکود و بوگوفت:«ای عیسی، ای داوودِ پسر، مرَه رَحم بوکون» ³⁹ و مردمی کی جمعیت پیشاپیش شوئون دوبود، اونَ شماتت کودد و گوفتد؛ ساکت بِئس، ولی اون هر بار خو صدایَ بوجُرتر بورده و گوفته:«ای داوودِ پسر، مرَه رحم بوکون» ⁴⁰ اونموقع عیسی بِئسَه و بِفِرماست اون مردایَ اونِ ورجَه بَأورد، وختی نزدیک بأمو اونِ جَه وَأورسِه: ⁴¹ «چی خَأیی تِرِه بوکونم؟» بوگوفت:«خَأیم بیدینم، ای خداوند» ⁴² عیسی اونَ بوگوفت:«بیدین، تی ایمان ترَه شفا بدَه دَأره» ⁴³ اون کور هو لحظه بیدِه و شفا پیدا کود، و هَطو کی خدایَ شُکر کوده عیسی دونبال سر بوشو. مردم کی اَنَ بیدِد، همه تَه خدایَ ستایش بوکودد.