1
عیسی خو شاگردانَ بوگوفت: «ایتَه آدمِ ثروتمند، مُباشری دَأشته کی اونِ حیساب کیتابَ رسیدگی کوده، اونَ خبر بدَأد کی تی مُباشر ترِه خیانت کودَأن دِرِه،
2
اونم اونَ دِخَأد و وَأورسِه؛ اَ چی گبایی ایسِه کی درباره تو ایشتَأوم؟ هر چی زودتر تی حیساب کیتابَ پس بدن، چونکی دِ می مباشر نیئی.
3
مباشر خو مرَه فکر بوکود؛ چی بوکونم؟ ارباب خَأیِه مرَه جی کار برکنارَ کونه، زمین کدَنِ قوّتَ کی نَئرم، مرَم عار اَیِه کی گدایی بوکونم.
4
بدَأنستم چی بوکونم کی تا وختی مباشری جَه برکنارَ بوستم، کسایی بِئسِد کی مرَه خوشَأنِ خانه میَأن، راه بِدِد.
5
پس خو اربابِ بدهکارانَ ایتَه ایتَه بخَأست. جی اولی وَأورسِه؛ می اربابَ چقد بدهکاری؟
6
جواب بدَه؛ صد حلب روغن زیتون. مباشر بوگوفت؛ بیگیر اَن تی حیساب کی امضاء بوکوده دَأری، اَنَ پارَه کون و ایتِه ورگه دیگر میَأن بینیویس، پنجاه حلب روغن.
7
بعدیَ بوگوفت؛ تی جَه چقد طلب دَأره؟ جواب بدَه؛ صد خروار گندم. بوگوفت؛ دوروسته، اَنَم تی حیساب، بیگیر پارَه کون و ایتَه ورگه دیگرِ میَأن بینیویس، هشتاد خروار.
8
او ثروتمندِ مردای، خو مباشرِ خیانتکارَ، اونِ زرنگی وَسی آفرین بوگوفت، مردمی کی بی ایماند، خوشَأنِ کاران و رابطه یانِ میَأن، ایماندارانِ جَه زرنگ ترد.
9
شومرَه گویم کی اَ دنیای فاسدِه مالَ، دوست پیدا کودَأنِ رِه خرج بوکونید، کی وختی شیمی مال جی میَأن شِه، شمرِه خانه های اَبدی آخرتِ دورون بدَأرید.
10
اونی کی کوچی کارانِ دورون دورستکاره، پیله کارانِ دورون هم امین و دوروستکار بِهِه، و اونی کی کوچی کارانِ دورون امین نییِه، پیله کارانِ دورون هم خیانت کونه.
11
پس اگر اَ فاسِدِه دونیا مالَ، دوروست خرج نوکونید، کیه کی مالِ حقیقی آسمانیَ شومرَه بیسپاره؟
12
اگر دیگری مالَ خیانت بوکونید، کیه کی شیمی مالَ خودتانَ فَأده؟
13
هیچ غلامی نِتَأنِه دو تَه اربابَ خدمت بوکونه، چره کی، یا ایتَه جَه نفرت دَأره و دیگریَ محبت کونه، یا ایتَه یَ دیل دِوِده و دیگری حوصله یَ نَئرِه، شومَأن هم نِتَأنید هم خدا بنده بیبید و هم پولِ بنده.»
14
فریسیان وختی عیسی اَ گبَأنَ بیشتَأوستد، اونَ مسخره بوکودد، چره کی پولدوست بُد.
15
عیسی هم اوشَأنَ بوگوفت:«شومَأن هو کسایی ایسید کی شمرَه مردمِ ورجَه عادل نیشان دیهید، اما خدا شیمی دیلِ جَه آگاهِه، شیمی مردم نمایی باعث بِه، مردم شمرَه احترام بِنِد، اما بدَأنید اونچی کی انسانِ نظرِ جَه احترام دَأره، خدا نظرِ جَه بی ارزشِه.
16
پیشتر جی یحیی موعظه یان، تورات و پیغمبرَأنِ نیویشته یان شیمی راهنما بود، اما هَسَه کی یحیی خدا ملکوتِ اَمونَ مُژده بِدِه دَأره، مردم تَقلا کوند زورِ اَمرَه خوشَأنِ رِه راه وَأکوند.
17
ولی با اَن حال، زمین و آسمان جی میَأن بیشِه راحتره، تا اَن کی ایتَه نُقطه جی تورات بِکِفه.
18
هر کی خو زنَ طلاقَ دِه و ایتَه زنِ دیگر بیگیره، زِنا بوکوده دَأره، و هر کی هم کی طلاق بیگیفتِه زنَ بوبوره، زِنا بوکوده دَأره.»
19
«شخصی پولدار ایَسه بو کی همیشه رختایی ارغوانی جی کتان دوکوده، و هر روز خوره خوشگذرانی و عیش و نوش کوده.
20
و ایتَه گِدا کی «ایلعازر» نام دَأشته و همۀ اونِ بدن زَخمی بویَ، هر روز اَوردد، و اونِ خانه درِ ورجَه نیشأنِئِد.
21
ایلعازر ناجه دَأشته کی اونِ زیاد بَأورده غذا مرَه خو شکمَ سِئرَ کونه، حتی سگانَم اَموده و اونِ زخمانَ وَألیشتِد.
22
آخر سرِ اون گدا بِمرد و فرشته یان اونَ بوبوردد ابراهیمِ ورجَه، جایی کی عادلانَ بورد، و اون اربابِ تَه هم بِمرد و اونَ هم دفن بوکودد.
23
وختی اون ارباب مُرده یانِ عالَمِ میَأن خو چومَ وَأکود، خورَه عذابِ میَأن بیدِه، و جی دور ابراهیمَ بیدِه کی ایلعازر اونِ ورجَه ایسَه بو.
24
پس بلند فریاد بوکود؛ ای پئر جان ابراهیم، مرَه رحم بوکون و ایلعازرَ اوسِه کون تا خو انگوشتِ توکَ آبِ دورون هیستَ کونه و می زبانَ خُنکَ کونه، چون اَ آتشِ دورون عذاب کِشَأن دِرِم.
25
ابراهیم بوگوفت؛ ای زَأی جان، به خاطر بَأور کی تی ایامِ زندگی جَه، هر خُرمِه چی تی نصیب بوبَست، و هر چیزِ بد، ایلعازر قسمت، هَسَه اون اَیَه آسایشِ دورون ایسَه و تو عذاب کِشَأن دَأری.
26
بازن اَمی میَأن و شیمی میَأن، ایتِه گودِ پرتگاهِ نَهَه، کسایی کی بِخَأید جی اَطرف بأیِد تی ورجَه نِتَأنِد، و کسایی هم کی اوطرف جَه بِخَأید بایِد اَمی ورجَه نِتَأنِد.
27
پس بوگوفت؛ ای پئر، ترَه التماس کونم ایلعازرَ اوسِه کونی می پئرِ خانه،
28
چره کی من پنج تَه بَرَأر دَأرم، بیشه اوشَأنَ هُشدار بدِه کی نوکونه اوشَأنم به اَ جایِ عذاب آور بأیِد.
29
ابراهیم اونَ بوگوفت؛ موسی و پیغمبرَأنَ دَأرِد، اوشَأنِ گبَأنَ بیشتَأوِد.
30
اون بوگوفت: نه پئر جان ابراهیم، اگر کسی جی مُرده یان ویریزه بیشه اوشَأنِ ورجَه، حتما توبه کوند.
31
ابراهیم اونَ بوگوفت؛ اگر موسی و پیغمبرَأنِ گبَ گوش نوکودد، اگر کسی جی مُرده یان هم ویریزه بیشه اوشَأنِ ور، اونَ گبَ گوش نوکوند و راستِ راهَ هدایت نوبود.»