¹ Naqueles días, houbo de novo unha grande multitude que non tíña pa que comer, Xesús chamou a seus discipulos e lle dixo; ² Teño compaixión de esta xente, levan xa tres días conmigo e non teñen que comer; ³ si os dispido sen comer a suas casa desmaíarasen no camiño, pois alguns viñeron de lexos. ⁴ Os discípulos respostaron ¿onde poderá alguén atopar o suficiente, para fartalos de pan, a estos aquí no deserto? ⁵ El preguntóu: cantos pans tedes? Eles respostaron, sete. ⁶ Entón mandou a multitude que se sentara no chan e collendo os sete pans, depois de dar grazas, partiunos é llos daba aos discípulos para que os puxeran diante da xente , e eles os sirviron a multitude ⁷ Tamén tíñan uns poucos peixíños e dpois de bendecilos , mandou que estes tamén os sirviran. ⁸ Todos comeron e sé fartaron e recolleron do que sobrou dos cachos, sete canastos. ⁹ Os que comeron eran coma uns catro mil, e os despidiu. ¹⁰ E subindo de seguido a barca, con seus discípulos, foi a rexión de Dalmanuta ¹¹ Entón sairon os fariseos e comenzaron a discutir con El, buscando de El unha siñal do ceo pa poñelo a proba. ¹² Sospirando profundamente no seu espírito, dixo: Porque pide sinal esta xeneración? E verdade dígovos que non se lle dará ningún sinal a esta xeneración. ¹³ E deixounos, e embarcou outra vez, e foi ao outro lado. ¹⁴ E se squeceron traer pan con eles . E non tiñan maís cun pan na barca. ¹⁵ El lles encargou dicindo: ¡ Tende coidado! Gardarbos do fermento dos fariseos e do fermento de Herodes. ¹⁶ Descutián entre eles que non tíñan pans. Decatandose ¹⁷ Xesús dixo:Por qué discutides que non tedes pan? Aínda non comprendeste nin entendedes? Tendes o corazón duro? ¹⁸ Tendo ollos , non vedes? Tendo oidos, non escoitades? Non lembrádes ¹⁹ cando partín os cinco pans entre os cinco mil?. Cantas cestas cheas de cachos recollestes? eles dixeron doce. ²¹ E cando partín os sete pans entre os catro mil? Cantos cestos cheos dos cachos recollestes? Eles dixeron sete. ²⁰ El dixo: ainda non entendedes? ²² Chegaron a Betsaida, e lle trouxeron aun cego e lle pregaron que o tocara. ²³ Tomou da man ao cego, sacouno forab da aldea; e depois de escupirlle nos ollos e de poñerlle as mans, el preguntoulle. Ves algo? ²⁴ E levantando a vista , dixo: veo ao homes , pero miroos como ásbores que camiñan . ²⁵ Entón Xesús puxo outra vez as mans sobre seus ollos, e el mirou fixamente e foi restaurado; e o mirava todo con claridade. ²⁶ E mandao a sua casa dicindolle: Non entres nin na aldea. ²⁷ Saiu Xesús cons seus discípulos as aldeas de Cesarea de Filipo; e no camiño preguntou a seus discípulos, dicindolles: Quen din os homemes quen sou eu? ²⁸ E lle esponderon: Uns Xoán o Bautista, e outros, Elías; pero outros un dos profetas. ²⁹ El lle preguntou de novo: pero vos , quen dicides que son éu. Respondendp Pedro, lle dixo. Tí es o Cristo.. ³⁰ e El lle advirtiulles severamente que non falaran de El a ninguén. ³¹ Comenzóu a inseñarlle que o Fillo do Home , tiña que fofrir moiyas cousas , e ser rechazado polos ancians , , os p`rincipais sacerdotes e os esctibas, e morrer e depois de tres días resucitar. ³² E lle dicia estas verbas claramente. E pedro levouno apartes e comenzou a reprendelo. ³³ Pero Xesús volveuse e mirou a seus discípulos enton rincrepou a Pedro e lle dixo: ¡Libra de mín Satanas! porque non tens na mente as cousas de Deus, senón as dos homes. ³⁴ E chamou a mulritude e a seus discípulos lle dixo: Si alguen quer vir conmigo, neguese así mesmo colla a cruz e sigame. ³⁵ Porque o que queira salvar a súa vida, perderaa , pero o quen perda súa vida pola miña idea e do evanxelio a salvará. ³⁶ Pois de qué lle sirve ao home gañar o mundo enteiro sé perde a sua alma.? ³⁷ Pois que dara un home acambio da súa alma? ³⁸ Calquera que se avergoñe de min e das miñas palabras nesta xeneración adúltera e pecadora, o F illo do Home tamén se avergoñara de el, cando veña na gloria do seu Paí con os santos anxeles.