55 ¹ خدایا می دوعایَ گوش بوکون و وختی گریه و زاری کودَأن درم، خودتَ می جَه جیگا ندن. ² می دوعایَ گوش بوکون و مُستجاب بفرما، چره کی جی پریشانی نَنم چی بوکونم. ³ می دوشمنانِ تهدیدِ جَه ترسم و مردمِ بدکارِ ستمِ جَه آشفته یم، اوشَأن می جَه نفرت دَأرد و مرَه عذاب دِهد. ⁴ می دیلِ و می دورون پیچ و تاب خوره، مرگِ ترس و وَحشت مرَه بیگیفته دَأره. ⁵ مرَه ترس بیگیفته و وحشت بوکودم. ⁶ خودمَه گویم: کاش کبوترِ مَأنستَأن بال بدَأشتِه بِم تا بتَأنستِه بِم پرواز بوکونم ایتَه جای آرام، و هویَ مرِه استراحت بوکوده بِم. ⁷ اگر بال بدَأشتمه شوئِم صحرا میَأن و هویَ آرام گیفتم. ⁸ جی اَ بلایانِ توفان شوئِم ایتَه پناهگاه طرف تا اویَ در اَمان بوبوم. ⁹ ای خداوند اوشَأنَ هلاکَ کون و کاری بوکون کی همدیگرِ زبانَ نفهمد، چون اوشَأن شهرَه به آشوب فَأکشه دَأرد. ¹⁰ شب و روز شهرِ حصارانِ دؤرَه گردد و شرارت و جنایت کوند. ¹¹ فساد و شرارت همه جایَ بیگیفته و شهرِه خیابانان جی حیله و فریب پورَه بوسته. ¹² اگر دوشمن مرَه ملامت بوکوده بو، تاب اَوردم، و اگر می حریف بر ضدِ من ویریشته بو، خودمَه جی اونِ چوم جیگا دَئِم، ¹³ ولی اَن تویی ای می شریک و می همکار، ای می صمیمی رِفِق. ¹⁴ اَمَأن همدیگرِ اَمرَه دوستانه گب زَئیم، اَمَأن دردِ دیل کودیم و با هم عبادتِ رِه شوئیم خدا خانه. ¹⁵ ناخبره مرگ اوشَأنَ فوتورکه و زنده به گور بوبود. چره کی اوشَأنِ دیلَأن و خانه یان پوره جی شرارت و جنایت. ¹⁶ ولی من خدا جَه کمک خَأیم و خداوند مرَه نجات دِهه. ¹⁷ صبح و ظهر و شب خدا درگاه آه و ناله کونم و اون می آوازَه ایشتَأوه. ¹⁸ هر چند می دوشمنان زیادد ولی وختی اوشَأنِ اَمرَه جنگ کودَأن درم اون مرَه پیروزَه کونه و مرَه به سلامت وَأگردَأنه. ¹⁹ خدا کی پادشاهه اَزلیه، می دوعایَ ایشتَأوه و اوشَأنَ شکست دِهه، چره کی اوشَأن خدا جَه نترسد و خوشَأنِ راهَ عوضَ نوکوند. ²⁰ می سابقِ رِفق خو دسَ خو دوستانِ رِه راستَ کوده و خو دوستی عَهد و پیمانَ بیشکینه دَأره. ²¹ چرب زبانی کونه، ولی اونِ دیلِ میَأن نفرت و کینه نَهَه. اونِ گبان ظاهراً شیریند ولی شمشیرِ مَأنستَأن تیزد و وَأویند. ²² خودتِ مشکلاتَ خداوندَه بیسپار و اون ترَه محافظت کونه. اون هیچموقع وَأنَأله کی آدمِ دوروستکار شکست بوخوره و بکفه. ²³ اما تو ای خدا جان، تو آدمای حیله گر و قاتلَ هلاکَ کونی و روانَه کونی قبرِ میَأن، قبلِ اَنکی خوشَأنِ عُمرَه نصفَه کوند، ولی من ترَه توکل دَأرم.