4 ¹ چی وَسی شیمی میَأن جنگ و دعوا پیش اَیه؟ آیا اونِ علت خواهشایِ نفسانی نییه کی شیمی بدنِ اَعضا همدیگرِ مرَه جنگ کوند؟ ² چیزی حَسرتَ خورید کی نَئرید، و طمع کونید و حاضرید آدم بوکوشید تا اونَ بدس بأورید، ولی اونچی کی خَأئیدَ بدس نأورید. جنگ و جدال راه تأوَأدید، ولی بازم اونچی کی خَأئیدَ فأنرسید، شومَأن اونچی کی خَأئیدَ نئرید چون کی خدا جَه نخَأئید. ³ اونموقعی کی خدا جَه خَأئید هم شیمی حاجت برآورده نیبه، چون شیمی نیّت بده، شومَأن نیّتِ بدِ مرَه درخواست کونید تا شیمی هَوس و لذّتِ رِه بکار بیگیرید. ⁴ ای زِناکاران، آیا نَأنید دونیایَ دوس دَأشتن خدا مرَه دوشمنی کودَأنه؟ هر کی بخَأیه دونیایَ دوس بدَأره خودشَ خدا مرَه دوشمن کونه. ⁵ آیا خیال کونید کیتاب هَچین بوگوفته دَأره:«روحی کی خدا اَمی دورون ساکن بوکوده، اَقدر اَمرَه دوس دَأره کی نتَأنه تحمل بوکونه انسان چیزِ دیگری یَ علاقه بدَأره»؟ ⁶ ولی جی خاطر نوبورید کی فیضی کی خدا بخشه اَنِ جَه هم ویشتره. هَنه وَسی کیتاب گویه:«خدا آدمِ مغرورِ مرَه مخالفت کونه، ولی آدمِ فروتنَ فیض بخشه» ⁷ پس خدا تسلیم بیبید و شیطانِ جولو بِئسیدْ تا شیمی جَه فرار بوکونه. ⁸ خدایَ نزدیک بیبید کی اونم شمرَه نزدیک بِهه. ای گوناهکارانْ، شیمی دسانَ پاکَ کونید، ای دودلانْ، شیمی دیلَ صافَ کونید. ⁹ خودتَأنِ اَعمالِ وَسی ماتم بیگیرید و اَشک فوکونید. شیمی خنده گریه یَ، و شیمی شادی عَزایَ تبدیل بیبه. ¹⁰ خدا حضورِ جَه فروتن بیبید، تا خدا شمرَه سربلندَ کونه. ¹¹ ای برأرأن، همدیگرِ پوشتِ سر بدگویی نوکونید، چون هر کس خو برأرِ پوشتِ سر بدگویی بوکونه یا اونَ محکوم بوکونه، شریعتِ جَه بد بوگوفته و اونَ محکوم بوکوده. پس اگر شریعتَ محکوم بوکونی، اونَ داوری بوکوده ایی، در صورتی کی تی وظیفه اَنه اونِ جَه اِطاعت بوکونی. ¹² ولی فقط ایتَه شریعت گذار و داور ایسَه، هونی کی قدرت دَأره نجات بده یا هلاک بوکونه، پس تو کیسی کی تی همساده یَ محکوم کونی؟ ¹³ و شومَأنی کی گوئید:«اِمروز یا فردا شیم اَ شهر یا او شهر، و ایته سال اویَ ایسیم و تجارت کونیم و سود بوریم.» خوب گوش بوکونید: ¹⁴ «شومَأن نَأنید فردا چی پیش اَیِه. شیمی زندگی چیسه؟ شومَأن بخاری یَ مَأنید کی ایتَه لحظه دیده بِهِه و بازن جی میَأن شِه. ¹⁵ پس وَأستی اَطو بوگوئید:«اگر خدا بخَأیه و زنده بمَأنیم اَ کارانَ کونیم» ¹⁶ وگرنه شومَأن مغرورید، و اگر کسی خو نقشه یان و برنامه یانَ افتخار بوکونه دوروست نییه و اَنْ بده. ¹⁷ پس هر کس بدَأنه چه کاری دوروسته ولی بازم اونَ انجام نده، گوناه بوکوده دَأره.