¹ Por iso, non podendo soportalo mais, decidimos de quedar sós en Atenas, ² e mandarvos a Timoteo, o noso irmán e colaborador de Deus no evanxeo do Mesías, para vos enfortecer e animar na fe. a fin de que ninguén se estremeza polos apretos que está a pasar, ³ ben sabedes que para iso estamos. ⁴ Porque cando estavamos ainda convosco, xa vos avisamos que íamos aturar sofrimentos, e así é como foi, ben o sabedes. ⁵ Por iso, eu tamén, non podendo soportalo mais, mandei a recoñecer a vosa fe, non fora que dalgún xeito, o tentador vos seducira e o noso traballo fora en van. ⁶ Pero agora Timoteo, xa chegou de onda vos traendo as boas novas da vosa fe e amor, e de que sempre nos lembrades, desexando vernos (coma tamén nós a vés), ⁷ iso foi o que nos consolou, irmáns, en canto a vos, en medio de todas as nosas necesidades e trinulacións pola vosa fe, ⁸ pois agora vivimos, xa que vos estades firmes no Señor. ⁹ Pois, qué acciòn de grazas poderemos dar a Deus por vos, por toda a ledicia con que nos alegramos diante deo noso Deus por vos, ¹⁰ xa que noite e día pedimos con insistencia que poidamos veros e conmpletemos o que falta á vosa fe? ¹¹ Que o mesmo Deus e Pai noso, e o noso Señor Xesús, dirixa o noso camiño cara a vós, ¹² Que faga o Señor que medredes e abundendes no amor uns cos outros, e con todos, do mesmo xeito que nos tamén para vos, ¹³ para que os nosos corazóns sexan afirmados irreprensibles en santidade diante do noso Deus e Pai, cando veña o noso Señor Xesús con todos os seus santos.