¹ No tocante ao que me escribistes, bó é para o home non tocar muller. ² Pero por mor das fornicacións, que cada un teña a súa propia muller, e cada unha teña o seu propio home. ³ Que o home cumpra o seu deber para coa sua muller, e igulamente a muller o cumpra co seu home. ⁴ A muller non ten autoridade sobre o seu propio corpo, senón o home. E así mesmo, o home non ten autoridade sobre o seu propio corpo, senón a muller. ⁵ Non vos privedes o un do outro, agás de común acordo e por certo tempo, para adicarvos á oración; volvede a xuntarvos a fin de que Satanás non vos tente por mor da vosa falla de dominio propio (autocontrol) ⁶ Mais dígo isto por vía de concesión, non coma unha orde. ⁷ Con todo, eu desexaría que tódalas persoas fosen coma min, pero cada un ten o seu propio don de Deus, un dunha clase e outro doutra. ⁸ Dígolles aos solteiros e ás viuvas que é bó para eles quedar coma min. ⁹ Pero se non teñen dominio propio (autocontrol), que casen; que é mellor casarse ca queimarse. ¹⁰ E aos que casaron, ordeno, non eu, senón o Señor, que a muller non se separe do home; ¹¹ pero se se separa , quede sen casar, ou senón que se reconcilie co seu home, e que o home non abandoe á súa muller. ¹² Pero aos demáis, dígovos eu, non o Señor, que se un irmán ten unha muller que non e crente, e ela consinte en vivir con el, non a abandoe. ¹³ E a muller que o seu home non é crente, e el consinte en vivir con ela, non abandoe a seu home. ¹⁴ Porque o home que non é crente é santificado por medio da súa muller, e a muller que non é crente é santificada por medio do seu home crente; pois doutro xeito os seus fillos estarían manchados, mais agora son santos. ^{15 16} Con todo, se o que non é crente se separa, que se separe; neses casos o irmán ou irmá non están na obriga, senón que a paz nos chamou Deus. Pois, como sabes ti, muller, se salvarás ao teu home? Ou como sabes ti, home, se salvarás á túa muller? ¹⁷ Como o Señor repartiu a cada un, e como Deus chamou a cada un, así viva. E asó ordeno en tódalas igrexas. ¹⁸ Foi chamado algún circuncidado? Fique circuncidado. Foi chamado algún incircuncidado? Non se circuncide. ¹⁹ A circuncisión nada é, e nada é a incircuncisión, senón o gardar os mandamentos de Deus. ²⁰ Cada un quede na condición na que foi chamado. ²¹ Fuches chamado sendo escravo? Non te preocupes, pero se podes chegar ser libre, procurao. ²² Porque o que foi chamado polo Señor sendo escravo, liberto é do Señor; do mesmo xeito, o que foi chamdo sendo libre, escravo é de Cristo. ²³ Fostes comprados por prezo; non fos fagades escravos das persoas. ²⁴ Irmáns, cada un permaneza ante Deus na forma en que foi chamado. ²⁵ No tocante ás solteiras, non teño mandamento do Señor, pero dou a miña opinión coma un que acadou a misericordia do Señor para ser digno de confianza. ²⁶ Penso, entón, que isto é bó en vista da presente aflición; élle mellor ás persoas quedar así como están. ²⁷ Estás suxeito a muller? Non procures separarte. Estás libre de muller? Non procures muller. ²⁸ Pero se casas, non pecaches; e se unha solteira casa, non pecou. Con todo, eles terán problemas nesta vida e eu volos quero evitar. ²⁹ Mais dígovos isto, irmáns: o tempo acortouse; así como para os que teñen muller sexa coma se non a tiveran, ³⁰ e os que choran, coma se non chorasen; e os que festexan coma se non festexaran; e os que mercan, coma se non tiveran nada; ³¹ e os que gozan do mundo, como se non o gozaran en plenitude; porque a apariencia deste mundo é pasaxeira. ³² Mais quixera que estiverades libres de preocupacións. O solteiro preocúpase polas cousas do Señor, de como agradar ao Señor; ³³ pero o casado preocúpase polas cousas do mundo, de como agradar á súa muller. ³⁴ Está dividido. E a muller que non está casada e a solteira preocúpanse polas cousas do Señor, para ser santas tanto en corpo coma en espírito; pero a casada preocúpase polas cousas do mundo, de como agradar ao seu home. ³⁵ E digo isto para o voso propio beneficio; non para poñervos restrición, senón para promover o honesto e para que sirvades ao Señor sen distracción. ³⁶ Pero se algún cre que non está actuando correctamente respecto da súa prometida, sendo ela de idade adulta, e se é preciso, que faga o que queira, non peca; que case. ³⁷ Pero o que está firme no seu corazón, e sen ningún tipo de presión, e tendo control sobre a súa propia vontade, e decidiu no seu corazón non casar, fai ben. ³⁸ Así, os dous, o que casa coa súa prometida fai ben e o que non casa, fai mellor. ³⁹ A muller está suxeita namentres lle vive o seu home; pero se lle morre o home, está na liberdade de casar con quen queira, só no Señor. ⁴⁰ Pero na miña opinión, será máis feliz se queda como está; e penso que eu tamén teño o Espírito de Deus.