ជំពូក ៣១
1
ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលមកលោកម៉ូសេថា៖
2
«ចូរសងសឹកចំពោះជនជាតិម៉ាឌាន សម្រាប់អ្វីដែលពួកគេបានធ្វើចំពោះជនជាតិអ៊ីស្រាអែលដែរ។ បន្ទាប់ពីធ្វើការនេះរួចហើយ អ្នកនឹងស្លាប់ ហើយនឹងបានទៅជួបជុំបងប្អូនរបស់អ្នក។
3
ដូច្នេះ លោកម៉ូសេមានប្រសាសន៍ទៅប្រជាជនថា៖ «ចូរឲ្យប្រុសៗខ្លះក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នារៀបចំខ្លួនប្រដាប់អាវុធសម្រាប់ធ្វើសង្គ្រាម ចេញទៅវាយប្រហារជនជាតិម៉ាឌាន ដើម្បីសម្រេចការសងសឹករបស់ព្រះអម្ចាស់លើពួកគេ។
4
ក្នុងកុលសម្ព័ន្ធនីមួយៗនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ត្រូវចាត់ពលទាហានមួយពាន់នាក់ទៅធ្វើសង្គ្រាម»។
5
ដូច្នេះ ពួកប្រុសៗជនជាតិអ៊ីស្រាអែលដែលជ្រើសរើសពីកុលសម្ព័ន្ធនីមួយៗ ក្នុងមួយកុលសម្ព័ន្ធមួយពាន់នាក់ សម្រាប់ធ្វើសង្គ្រាមនោះ គឺមានទាហានមួយម៉ឺនពីរពាន់នាក់»។
6
បន្ទាប់មក លោកម៉ូសេចាត់ទាហានទាំងនោះទៅច្បាំង គឺមួយពាន់នាក់ពីកុលសម្ព័ន្ធនីមួយៗ ហើយចាត់បូជាចារ្យភីនេហាស ជាកូនរបស់បូជាចារ្យអេឡាសារ និងរបស់ខ្លះពីកន្លែងបរិសុទ្ធ ព្រមទាំងត្រែរបស់គាត់សម្រាប់ផ្លុំជាសញ្ញាទៅជាមួយដែរ។
7
ពួកគេលើកទ័ពទៅវាយប្រហារជនជាតិម៉ាឌាន ដូចដែលព្រះអម្ចាស់បង្គាប់មកលោកម៉ូសេ។ ពួកគេសម្លាប់ប្រុសៗទាំងអស់របស់ជនជាតិម៉ាឌាន
8
ហើយក៏បានសម្លាប់ស្ដេចម៉ាឌានទាំងអស់ គឺព្រះបាទអេវី ព្រះបាទរេគេម ព្រះបាទស៊ើរ ព្រះបាទហើរ និងព្រះបាទរេបា ហើយគេក៏បានសម្លាប់លោកបាឡាម ជាកូនរបស់លោកបេអ៊រ ដោយដាវដែរ។
9
កងទ័ពអ៊ីស្រាអែលបានចាប់ស្ដ្រីជនជាតិម៉ាឌាន និងងកូនៗរបស់គេមកជាឈ្លើយ ព្រមទាំងហ្វូងគោ ហ្វូងចៀម និងទ្រព្យសម្បត្តិទាំងអស់របស់ពួកគេដែរ។ ពួកគេបានយករបស់ទាំងនោះទុកជយភណ្ឌ។
10
ពួកអ៊ីស្រាអែលក៏បានដុតទីក្រុង និងជំរំទាំងអស់របស់ពួកគេ ដែលពួកគេកំពុងរស់នៅចោលផងដែរ។
11
ពួកគេបានប្រមូលយកជយភណ្ឌទាំងអស់ និងអ្នកទោស ទាំងមនុស្សទាំងសត្វមក។
12
បន្ទាប់មក ពួកគេបានយកអ្នកទោស ជយភណ្ឌ និងអ្វីៗទាំអស់ដែលពួកគេចាប់យកបានទៅឲ្យលោកម៉ូសេ និងបូជាចារ្យអេឡាសារ ព្រមទាំងសហគមន៍កូនចៅអ៊ីស្រាអែលទាំងមូល។ ពួកគេបាននាំជយភណ្ឌទាំងនេះទៅកាន់ជំរំនៅវាលទំនាបស្រុកម៉ូអាប់ ក្បែរទន្លេយ័រដាន់ ទល់មុខនឹងក្រុងយេរីខូ។
13
លោកម៉ូសេ បូជាចារ្យអេឡាសារ និងមេដឹកនាំទាំងអស់របស់សហគមន៍ បានចេញមកជួបពួកគេនៅក្រៅជំរំ។
14
ប៉ុន្ដែលោកម៉ូសេខឹងនឹងពួកមេទ័ព ពួកមេបញ្ជាការកងពាន់ និងពួកមេបញ្ជាការកងរយ ដែលត្រលប់មកពីច្បាំងនោះ។
15
លោកបានសួរទៅពួកគេថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាទុកជីវិតឲ្យស្ត្រីទាំងនេះ?
16
មើល៍! ស្ត្រីទាំងនេះហើយដែលធ្វើតាមដំបូន្មានរបស់លោកបាឡាម នាំឲ្យកូនចៅអ៊ីស្រាអែលធ្វើបាបទាស់នឹងព្រះអម្ចាស់ អំពីហេតុការណ៍នៅក្រុងពេអរ ក្នុងពេលដែលគ្រោះកាចកើតឡើងនៅក្នុងសហគមន៍របស់ព្រះអម្ចាស់នោះ។
17
ឥឡូវនេះ ចូរសម្លាប់ក្មេងប្រុសទាំងអស់ ក្នុងចំណោមក្មេងតូចៗ ហើយសម្លាប់ស្ត្រីទាំងប៉ុន្មានដែលធ្លាប់បានរួមរស់ជាមួយប្រុសៗចោលភ្លាម។
18
ប៉ុន្តែ ត្រូវទុកជីវិតឲ្យស្ត្រីក្មេងៗដែលមិនធ្លាប់រួមដំណេកជាមួយបុរសណាសោះ សម្រាប់អ្នករាល់គ្នា។
19
អ្នករាល់គ្នាត្រូវបោះជំរំនៅខាងក្រៅជំរំកូនចៅអ៊ីស្រាអែលរយៈពេលប្រាំពីរថ្ងៃ។ ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា អស់អ្នកដែលបានសម្លាប់នរណាម្នាក់ ឬអស់អ្នកដែលបានប៉ះពាល់សាកសព ត្រូវធ្វើពិធីជម្រះខ្លួនរបស់អ្នកនៅថ្ងៃទីបី និងថ្ងៃទីប្រាំពីរ គឺទាំងអ្នករាល់គ្នា ទាំងអ្នកទោស។
20
ត្រូវធ្វើពិធីជម្រះសម្លៀកបំពាក់ទាំងអស់ វត្ថុទាំងប៉ុន្មានធ្វើពីស្បែកសត្វ និងពីរោមពពែ ព្រមទាំងអ្វីៗទាំងអស់ដែលធ្វើពីឈើដែរ»។
21
បូជាចារ្យអេឡាសារបានមានប្រសាសន៍ទៅពួកទាហានដែលបានចេញទៅធ្វើសង្គ្រាមថា៖ «នេះជាក្រឹត្យវិន័យដែលព្រះអម្ចាស់ប្រទានមកលោកម៉ូសេ។
22
មាស ប្រាក់ លង្ហិន ដែក ស្ពាន់ និងសំណ
23
និងវត្ថុទាំងប៉ុន្មានដែលដុតមិនឆេះ ចូរដាក់វាដុតនៅក្នុងភ្លើង នោះ វានឹងបានស្អាត។ អ្នករាល់គ្នាត្រូវសម្អាតវត្ថុទាំងនោះជាមួយទឹកសម្រាប់ធ្វើពិធីសម្អាត។ រីឯវត្ថុទាំងឡាយណាដែលពុំអាចដុត អ្នករាល់គ្នាត្រូវលាងនៅក្នុងទឹក។
24
ត្រូវបោកសម្អាតសម្លៀកបំពាក់របស់អ្នករាល់គ្នា នៅថ្ងៃទីប្រាំពីរ នោះអ្នករាល់គ្នានឹងបានស្អាត។ បន្ទាប់មក អ្នករាល់គ្នាអាចចូលមកក្នុងជំរំរបស់កូនចៅអ៊ីស្រាអែលវិញបាន»។
25
បន្ទាប់មក ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលមកលោកម៉ូសេថា៖
26
«ចូរអ្នករាប់ជយភណ្ឌដែលរឹបអូសបាន ទាំងមនុស្ស និងសត្វ។ ទាំងអ្នក និងបូជាចារ្យអេឡាសារ ព្រមទាំងមេដឹកនាំរបស់សហគមន៍ ត្រូវបែងចែកជយភណ្ឌនេះជាពីរចំណែក
27
គឺត្រូវបែងចែករវាងទាហានដែលចេញទៅច្បាំង និងសហគមន៍ទាំងមូលដែលមិនបានចេញទៅច្បាំង។
28
ត្រូវដកពន្ធពីចំណែករបស់អ្នកទៅច្បាំងមួយផ្នែកសម្រាប់យើង។ ពន្ធនេះគឺក្នុងចំណោមប្រាំរយ ត្រូវញែកទុកមួយ ទាំងមនុស្ស ហ្វូងគោ ហ្វូងលា ហ្វូងចៀម ឬហ្វូងពពែ។
29
ត្រូវយកចំណែកពន្ធពីពួកអ្នកដែលចេញទៅច្បាំងនេះ ប្រគល់ឲ្យបូជាចារ្យអេឡាសារ ទុកជាតង្វាយសម្រាប់ថ្វាយដល់យើង។
30
រីឯជយភណ្ឌពាក់កណ្ដាលដែលត្រូវបានជាចំណែករបស់កូនចៅអ៊ីស្រាអែល ត្រូវយកមួយភាគហាសិប គឺពីចំនួនមនុស្ស ពីហ្វូងគោ ហ្វូងលា ហ្វូងចៀម និងពីហ្វូងពពែ។ ចូរប្រគល់ចំណែកទាំងនេះទៅឲ្យពួកលេវី ដែលទទួលភារកិច្ចបម្រើការងារនៅក្នុងព្រះពន្លារបស់ព្រះអម្ចាស់»។
31
ដូច្នេះ លោកម៉ូសេ និងបូជាចារ្យអេឡាសារ បានធ្វើដូចដែលព្រះអម្ចាស់បានបង្គាប់មកលោកម៉ូសេ។
32
ជយភណ្ឌដែលសល់ពីកងទ័ពរឹបអូសយកបានមាន ចៀមចំនួន ៦៧៥, ០០០ ក្បាល
33
គោចំនួន ៧២.០០០ក្បាល
34
លាចំនួន ៦១,០០០ ក្បាល
35
និងស្ត្រីដែលមិនធ្លាប់រួមដំណេកជាមួយបុរសសោះចំនួន ៣២,០០០នាក់។
36
ជយភណ្ឌពាក់កណ្ដាលដែលទុកសម្រាប់ពួកទាហានមាន ចៀមចំនួន ៣៣៧,៥០០ ក្បាល។
37
ក្នុងចំនួននេះ ចំណែករបសស់ព្រះអម្ចាស់មានចៀមចំនួន ៦៧៥ ក្បាល។
38
គោចំនួន ៣៦,០០០ ក្បាល ក្នុងគោចំនួននេះ ៧២ក្បាលជាពន្ធរបស់ព្រះអម្ចាស់។
39
សត្វលាចំនួន ៣០,៥០០ ក្បាល ក្នុងចំនួននេះ សត្វលា៦១ក្បាលជារបស់ព្រះអម្ចាស់។
40
មនុស្សស្រីចំនួន ១៦,០០០ នាក់ ក្នុងចំនួននេះ ៣២ នាក់ពន្ធរបស់ព្រះអម្ចាស់។
41
លោកម៉ូសេបានយកពន្ធដែលសម្រាប់ថ្វាយដល់ព្រះអម្ចាស់ ប្រគល់ទៅបូជាចារ្យអេឡាសារ ដូចដែលព្រះអម្ចាស់បង្គាប់មកលោកម៉ូសេ។
42
រីឯជយភណ្ឌចំនួនពាក់កណ្ដាលរបស់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល ដែលលោកម៉ូសេបានយកពីពួកទាហានដែលចេញទៅច្បាំង
43
ចំណែក ពាក់កណ្ដាលរបស់សហគមន៍ គឺមានចៀមចំនួន ៣៣៧,៥០០ ក្បាល
44
សត្វគោចំនួន៣៦,០០០ ក្បាល
45
សត្វលាចំនួន ៣០,៥០០ ក្បាល
46
និងមនុស្ស្រស្រី ១៦,០០០ នាក់។
47
ពីចំនួនពាក់កណ្ដាលនៃចំណែករបស់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលនេះ លោកម៉ូសេយកមនុស្សម្នាក់ ឬសត្វមួយក្បាល ពីចំណោមមនុស្ស ឬសត្វហាសិប។ គាត់បានប្រគល់ពួកគេឲ្ទៅពួកលេវី ដែលទទួលភារកិច្ចបម្រើការងារនៅក្នុងព្រះពន្លារបស់ព្រះអម្ចាស់ ដូចដែលព្រះអម្ចាស់បង្គាប់គាត់ឲ្យធ្វើ។
48
ពួកមេទ័ព មេបញ្ជាការកងពាន់ និងមេបញ្ជាការកងរយ នាំគ្នាចូលមកជិតលោកម៉ូសេ។
49
ពួកគេបាននិយាយទៅលោកថា៖ «អ្នកបម្រើរបស់លោកបានរាប់ចំនួនទាហាន ដែលស្ថិតនៅក្រោមបញ្ជារបស់យើងខ្ញុំ ពុំឃើញមានបាត់នរណាម្នាក់សោះឡើយ។
50
យើងខ្ញុំបានយកតង្វាយរបស់ព្រះអម្ចាស់មក ជាអ្វីដែលពួកទាហានម្នាក់ៗយកមកបាន គឺគ្រឿងអលង្ការធ្វើពីមាស គឺមានខ្សែក ខ្សែដៃ ចិញ្ចៀនត្រា ក្រវិល និងបន្តោងខ្សែក មកថ្វាយព្រះអម្ចាស់ ទុកជាតង្វាយលោះបាប សម្រាប់យើងខ្ញុំទាំងអស់គ្នា នៅចំពោះព្រះអម្ចាស់»។
51
លោកម៉ូសេ និងបូជាចារ្យអេឡាសារ ក៏ទទួលយកមាស និងគ្រឿងអលង្ការដែលធ្វើដោយដៃទាំងអស់ពីពួកគេ។
52
មាសដែលពួកមេបញ្ជាការកងពាន់ និងមេបញ្ជាការកងរយ យកមកថ្វាយព្រះអម្ចាស់ មានទម្ងន់ទាំងអស់ ១៦,៧៥០ សេកែល។
53
រីឯពលទាហានវិញ ម្នាក់ៗបានយកជយភណ្ឌទុកសម្រាប់ខ្លួនឯងផ្ទាល់។
54
លោកម៉ូសេ និងបូជាចារ្យអេឡាសារ បានទទួលមាសរបស់ពួកមេបញ្ជាការកងពាន់ និងមេបញ្ជាការកងរយ។ ពួកលោកបានយកទៅដាក់នៅក្នុងត្រសាលប្រជុំទុកជាទីរំឭករបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែល នៅចំពោះព្រះអង្គ។