¹ Pero Xesús foise ao monte das oliveiras. ² E ao amencer veu outra vez ao templo, e todo o pobo viña a El; e sentándose ensináballes. ³ Os escribas e os fariseos trouxeron unha muller sorprendida en adulterio, ⁴ e poñéndoa no medio, dixéronlle: Mestre, esta muller foi sorprendida no mesmo acto do adulterio. ⁵ E na lei, Moisés ordenounos apedrear a esta clase de mulleres; ti que dis? ⁶ Dicían isto para ter de que o acusar. Pero Xesús inclinouse e escrebía co seu dedo na terra ⁷ Pero como insistían en lle preguntar, Xesús endereitouse e díxolles: O que de vós estea sen pecado, sexa o primeiro en lle lanzar unha pedra. ⁸ E inclinándose de novo escrebía en terra. ⁹ Eles ao ouvir isto, foron marchando un a un, comezando polos de maior idade, e deixando só a Xesús e a muller que estaba no medio. ¹⁰ Endereitándose díxolle Xesús: Muller, onde están eles? Ningún te condenou? ¹¹ Ela respondeu: Ningún Señor. Díxolle Xesús: eu tampouco te condeno. Vaite; dende agora non peques máis. ¹² Xesús faloulles outra vez decindo: Eu son a luz do mundo; o que me segue non andará en tebras, senón que terá a luz da vida. ¹³ Entón os fariseos dixéronlle: Ti testemuñas de ti mesmo; o teu testemuño non é verdadeiro. ¹⁴ Respondeu Xesús e díxolles: Aínda que dou testemuño de min mesmo o meu testemuño é verdadeiro, porque eu sei donde viñen e onde vou; pero vós non sabedes donde veño nen para onde vou. ¹⁵ Vós xulgades segundo a carne; eu non julgo a ninguén. ¹⁶ Pero se eu xulgo o meu xuizo é verdadeiro, porque non son eu só, senón eu e o Pai que me enviou. ¹⁷ Aínda que na vosa lei está escrito que o testemuño de dúas persoas é verdadeiro. ¹⁸ Eu son o que da testemuño de min mesmo, e o Pai que me enviou testemuña de min. ¹⁹ Entón dicíanlle: Onde está teu Pai?Xesús respondeu: Non me coñecedes nen a min nen ao meu Pai. Se me coñecérades a min, tamén coñeceríades o meu Pai. ²⁰ Estas palabras pronuncionas no lugar do tesouro, cando ensinaba no templo; e ninguén o prendeu, porque aínda non chegara a súa hora. ²¹ Entón díxolles de novo: Eu voume, e buscarédesme, e morreredes no voso pecado; para onde eu vou, vós non podedes vir. ²² Por iso os xudeus dicían: Acaso vaise suicidar, pois di " Onde eu vou, vós non podedes vir? ²³ E Xesús dicíalles: Vós sodes de baixo, eu son de riba; vós sodes deste mundo, eu non son deste mundo. ²⁴ Por iso vos dixen que morredes nos vosos pecados.; porque se non credes que eu son, morreredes nos vosos pecados. ²⁵ Entón dicíanlle: Ti quen es? Xesús díxolles: Que vos estiven dicindo dende o principio?. ²⁶ Teño moito que dicir e xulgar de vós, pero o que me enviou é verdadeiro; e eu, as cousas que ouvín del, esas falo ao mundo. ²⁷ Non comprenderon que lles falaba do Pai. ²⁸ Por iso Xesús dixo: Cando levantedes o Fillo do Home, entón saberedes que eu son e que non fago nada pola miña conta, senón que falo estas cousas, como o Pai me ensinou. ²⁹ E El que me enviou está comigo; non me deixou so, porque eu sempre fago o que lle agrada. ³⁰ Ao falar estas cousas, moitos creron nel. ³¹ Entón dicía Xesús aos xudeus que creran nel: Se vós permanecedes na miña palabra, en verdade sodes os meus dicípulos; ³² e coñeceredes a verdade, e a verdade vos libertará. ³³ Eles contestáronlle: Somos descendentes de Abraham e nunca fomos escravos de ninguén. Como dis ti: Seredes libres?. ³⁴ Respondeulles Xesús: En verdade, en verdade vos digo que todo o que comete pecado é escravo do pecado, ³⁵ e o escravo non fica na casa para sempre. ³⁶ Por tanto, se o Fillo vos fai libres, seredes realmente libres. ³⁷ Xa sei que sodes descendentes de Abraham, porén procurades matarme porque a miña palabra non pode morar en vós. ³⁸ Eu falo do que vin co meu Pai; vós, facedes tamén, do que ouvistes co voso pai. ³⁹ Eles contestáronlle e dixéronlle: Abraham é o noso pai. Xesús díxolles: Se sodes fillos de Abraham, facede as obras de Abraham. ⁴⁰ Pero agora procurades matarme, a min que vos dixen a verdade que ouvín de Deus. Abraham non fixo isto. ⁴¹ Vós facedes as obras do voso pai. Eles dixéronlle: Nós non nacimos de fornicación; temos un Pai que é Deus. ⁴² Xesús díxolles: Se Deus fose o voso Pai, amaríadesme, porque eu saín de Deus e viñen del, pois non viñen pola miña conta, senón que El me enviou. ⁴³ Por que non entendedes o que digo? Porque non podedes ouvir a miña palabra. ⁴⁴ Sodes do voso pai o demo e queredes facer o que o voso pai desexa. El dende o comezo foi un homicida, e non permaneceu na verdade porque non hai verdade nel. Cando fala mentira, fala da súa propia natureza, porque é mentireiro e pai da mentira. ⁴⁵ Pero porque eu digo a verdade, non credes en min. ⁴⁶ Quen de vós proba en min que teño pecado? E se digo a verdade, porque vós non credes en min? ⁴⁷ O que é de Deus ouve as palabras de Deus; por iso vós non ouvides, porque non sodes de Deus. ⁴⁸ Contestaron os xudeus e dixéronlle: Non dicimos con razón que ti es samaritano e tes un demo? ⁴⁹ Xesús respondeu: eu non teño ningún demo, senón que honro o meu pai, e vós deshonrádesme a min. ⁵⁰ Pero eu non busco a miña gloria; hai Un que a busca e xulga. ⁵¹ En verdade, en verdade vos digo que se algún garda a miña palabra, xamais verá a morte. ⁵² Os xudeus dixéronlle: Agora estamos certos en que tes un demo. Abraham morreu, e tamén os profetas, e ti dis: "Se algún garda a miña palabra xamais probará a morte". ⁵³ Acaso es ti maior que o noso pai Abraham que morreu? Os profetas tamén morreron; Quen tes cres ser? ⁵⁴ Xesús respondeu: Se eu me glorifico a min mesmo, a miña gloria non é nada; O meu Pai é o que me glorifica, de quen vós dicides: " El é o noso Deus". ⁵⁵ E vós non o coñecestes, pero eu coñézoo; e se digo que non o coñezo serei un mentireiro como vós; porén si o coñezo e gardo a súa palabra. ⁵⁶ O voso pai Abraham, encheuse de alegría agardando ver o meu día; e viuno e alegrouse. ⁵⁷ Por isto os xudeous dixéronlle: Aínda non tes cincuenta anos, e xa viches a Abraham?. ⁵⁸ Xesús díxolles: En verdade, en verdade vos digo: Antes que nacese Abraham, eu son. ⁵⁹ Entón colleron pedras para llas lanzar a el, pero Xesús escondeuse e saiu do templo.