¹ Por aquel tempo o rei Herodes botou man a algúns que pertencían á igrexa para maltratalos. ² E fixo matar a espada a Xacobe, o irmán de Xoán. ³ E vendo que isto agradaba aos xudeus, fixo arrestar tamén a Pedro. Isto sucedeu durante os días dos pans sen fermento. ⁴ E tomándoo preso, púxoo no cárcere, entregándoo a catro piquetes de soldados para que o gardasen, coa intención de levalo ante o pobo despois da Pascua. ⁵ Así pois, Pedro era custodiado no cárcere, pero a igrexa facía oración fervente a Deus por el. ⁶ E esa noite, cando Herodes estaba a piques de sacalo, Pedro estaba a durmir entre dous soldados, suxeito con dúas cadeas; e uns gardas diante da porta custodiaban o cárcere. ⁷ E velaquí, aparecéuselle un anxo do Señor, e unha luz brillou na cela; e o anxo tocou a Pedro no costado, e espertouno dicindo: érguete decontado. E as cadeas caeron das súas mans. ⁸ E o anxo díxolle: Vístete e ponte as sandalias. E así o fixo. E díxolle o anxo: Envólvete no teu manto e sígueme. ⁹ E saíndo, seguíao, e non sabía que o que facía o anxo era de verdade, senón que cría ver unha visión. ¹⁰ Cando pasaran a primeira e a segunda garda, chegaron á porta de ferro que conduce á cidade, a cal se lles abriu por si mesma; e saíron e seguiron por unha rúa, e decontado o anxo afastouse del. ^{11 12} Cando Pedro volveu en si, dixo: Agora sei en verdade que o Señor enviou ao seu anxo, e rescatoume da man de Herodes e de todo o que esperaba o pobo dos xudeus. Ao decatarse disto, foi á casa de María, a nai de Xoán, chamado tamén Marcos, onde moitos estaban reunidos e oraban. ¹³ E cando chamou á porta da entrada, unha serventa chamada Rode saíu a ver quen era. ¹⁴ Ao recoñecer a voz de Pedro, de alegría non abriu a porta, senón que correu dentro e anunciou que Pedro estaba á porta. ¹⁵ E eles dixéronlle: Estás tola! Pero ela insistía en que así era. E eles dicían: É o seu anxo. ¹⁶ Mais Pedro continuaba chamando; e cando eles abriron, vírono e asombráronse. ¹⁷ E facéndolles sinal coa man para que gardasen silencio, contoulles como o Señor o sacara do cárcere. E díxolles: Informade destas cousas a Xacobe e aos irmáns. Entón saíu, e foise a outro lugar. ¹⁸ Cando se fixo de día, houbo un rebumbio non pequeno entre os soldados sobre que sería de Pedro. ¹⁹ E Herodes, despois de buscalo e non atopalo, interrogou aos gardas e ordenou que os levasen para executalos. Despois descendeu de Xudea a Cesarea, e quedou alí por un tempo. ²⁰ Herodes estaba moi anoxado cos de Tiro e de Sidón; pero eles, de común acordo presentáronse ante el, e gañándose a Blasto, camareiro do rei, pedían paz pois o seu territorio era abastecido polo do rei. ²¹ O día sinalado, Herodes, vestido con roupa real, sentou na tribuna e lles arengaba. ²² E a xente berraba: Voz dun deus e non dun home é esta! ²³ Ao instante un anxo do Señor feriuno, por non dar a gloria a Deus; e morreu comido de vermes. ²⁴ Pero a palabra do Señor crecía e multiplicábase. ²⁵ E Bernabé e Saulo regresaron de Xerusalén despois de cumprir a súa misión, levando consigo a Xoán, chamado tamén Marcos.