¹ Na igrexa que habia en Antioquía había profetas e mestres: Bernabé, Simón chamado Nixer, Lucio de Cirene, Manaén, que se criara con Herodes o tetrarca, e Saulo. ² Mentres ministraban ao Señor e facían xaxún, o Espírito Santo dixo: apartádeme a Bernabé e a Saulo para o labor ao que os chamei. ³ Entón, despois de facer xexún, orar e poñendo as mans sobre eles, enviáronos. ⁴ Eles, enviados polo Espírito Santo, baixaron a Seleucia e de alí embarcaron cara Chipre. ⁵ Chegados a Salamina, anunciaban a palabra de Deus nas sinagogas dos xudeos, e tiñan tamén a Xoan de axudante. ⁶ Recorrendo toda a illa ata Pafos, deron cun certo meigo, xudeo, un falso profeta, chamado Barxesús, ⁷ que estaba co procónsul Serxio Paulo, home intelixente. Este fixo vir a Bernabé e a Saulo, e desexaba oír a palabra de Deus. ⁸ Pero Elimas, o mago (pois así se traduce o seu nome), facíalles oposición, tentando desviar da fe ao procónsul. ⁹ Entón Saulo, chamado tamén Pablo, cheo do Espírito Santo, postos os ollos nel, ¹⁰ dixo: ti, fillo do demo, que estás cheo de todo engano e fraude, inimigo de toda xustiza, non deixarás de torcer os camiños dereitos do Señor? ¹¹ Agora mira, a man do Señor está sobre ti, vas quedar cego e non verás o sol por algún tempo. De súpeto néboa e oscuridade caeron sobre el, e ía na procura de quen o levara da man. ¹² Entón o procónsul, vendo o que sucedera, creu, marabillado da ensinanza do Señor. ¹³ Pablo e os seus compañeiros partiron de Pafos, e chegaron a Perxe de Panfilia; mais Xoan, afastándose deles, voltou a Xerusalem, ¹⁴ pero eles, saíndo de Perxe, chegaron a Antioquía de Pisidia, e no día de repouso entraron na sinagoga e sentaron. ¹⁵ Despois da lectura da lei e os profetas, os oficiais da sinagoga dixéronlles: Irmáns, se tendes algunha palabra de exhortación para o pobo, falade. ¹⁶ Pablo, púxose en pé, e acougando á xente coa man, dixo: Xentes de Israel, e vós que temedes a Deus, escoitade: ¹⁷ o Deus deste pobo Israel, escolleu aos nosos pais e engrandeceu ao pobo mentres estivo en Exipto, e con brazo en alto o sacou de alí. ¹⁸ E soportounos por corenta anos no deserto. ¹⁹ Despois de destruir sete nacións na terra de Canaán, repartiu as súas terras en herdanza; como por catrocentos cincuenta anos. ²⁰ E despois disto, deulles xuíces ata o profeta Samuel. ²¹ Entón eles pediron un rei, e Deus deulles a Saúl, fillo de Cis, da tribo de Benxamín, durante corenta anos. ²² Despois de quitalo, levantoulles por rei a David, de quen Deus tamén deu testemuña e dixo: atopei a David, fillo de Isaí, un home conforme ao meu corazón, que fará toda a miña vontade. ²³ Da súa descendencia, coforme á promesa, Deus deulle un Salvador a Israel, Xesús, ²⁴ despois de que Xoan predicou, antes da súa vinda, un bautismo de arrepentimento a todo o pobo de Israel. ²⁵ Cando Xoan estaba a piques de rematar a súa carreira, dicía: quen pensades que son eu? Eu non son o Cristo; pero velaquí ven tras de min un de quen non son digno de desatar as sandalias dos seus pés. ²⁶ Irmáns, fillos da familia de Abraham, e os que de entre vós temedes a Deus, a nós foi enviada esta palabra de salvación. ²⁷ Pois os que viven en Xerusalem e os seus gobernantes, sen recoñecelo a El nen as palabras dos profetas que se len todos os días de repouso, cumpriron estas escrituras, condenándoo. ²⁸ E mesmo que non atoparon causa para darlle morte, pedíronlle a Pilato que o fixera matar. ²⁹ E cumprido todo o que estaba escrito sobre El, baixárono da cruz, e puxérono no sepulcro. ³⁰ Pero Deus levantouno de entre os mortos; ³¹ e por moitos días aparecéuselles aos que subiran con El de Galilea a Xerusalem, os que agora son testemuñas ante o pobo. ³² E nós, anunciámosvos a boa nova de que a promesa feita aos pais, ³³ Deus cumpríunola a nós, seus fillos, ao resucitar Xesús, como tamén está escrito no salmo segundo: Ti es o meu Fillo; eu concebinte hoxe. ³⁴ E que o levantou de entre os mortos para nunca máis volver a corrupción. Deus falou deste xeito: Dareivos as santas e fieis misericordias prometidas a David. ³⁵ Polo tanto dí tamñen noutro salmo: non permitirás que o teu Santo vexa corrupción. ³⁶ Porque David, despois de ter servido ao propósito de Deus na súa propia xeración, durmiu, e foi sepultado cos seus pais, e viu corrupción. ³⁷ Pero aquel a quen Deus resucitou non viu corrupción. ³⁸ Polo tanto, irmáns, sabede que por medio de El, vos é anunciado o perdón dos pecados; ³⁹ e que de todas as cousas das que non puidestes ser xustificados pola lei de Moisés, por medio de El, todo o que cree é xustificado. ⁴⁰ Procurade que non veña sobre vós aquilo do que se fala nos profetas: ⁴¹ mirade, os que menosprezastes, marabilládevos e desaparecede; porque eu fago unha obra nos vosos días, unha obra que si alguén vola contara non a creriades. ⁴² Saíndo Pablo e Bernabé, a xente pregáballes que o seguinte dia de repouso lles falaran estas cousas. ⁴³ E disolta a reunión da sinagoga, moitos dos xudeos e dos prosélitos temerosos de Deus seguiron a Pablo e a Bernabé, quen, falándolles, persuadíanos de permanecer fieis á graza de Deus. ⁴⁴ O seguinte dia de repouso reuniuse case toda a vila para oír a palabra do Señor. ⁴⁵ Pero cando os xudeos viron a multitude de xente, enchéronse de envexa, e blasfemando, contradicían as palabras que Pablo dicía. ⁴⁶ Entón Pablo e Bernabé falaron con afouteza e dixeron: Era preciso que a palabra de Deus vos fora predicada pimeiramente a vós, pero xa que a rexeitades o vos considerades indignos da vida eterna, velaquí que nós nos volvemos aos xentiles. ⁴⁷ Porque así nolo mandou o Señor: Púxente como luz para os xentís, para que leves a salvación ata os confíns da terra. ⁴⁸ Escoitando os xentís estas cousas, estaban cheos de alegría e glorificaban a palabra do Señor, e creron todos os que estaban destinados a vida eterna. ⁴⁹ E a palabra do Señor corría por toda a rexión. ⁵⁰ Pero os xudeos incitaron ás mulleres piadosas e distinguidas, e aos homes máis importantes da vila, e provocaron unha persecución en contra de Pablo e Bernabé, e botáronos da súa comarca. ⁵¹ Entón eles sacudiron o pó dos seus pés na súa contra, e marcharon a Iconio. ⁵² E os discípulos estaban continuamente cheos de gozo e do Espírito Santo.