Para o director do coro, segundo tonada de Non destrúas. Mictam de David, cando, na cova, fuxía de Saúl. ¹ Ten piedade de min, ó Deus!, ten piedade de min, porque a miña alma refúxiase en ti, na sombra das túas ás me refuxio, até que pase a destrución. ² Clamarei ao Deus Altísimo, ao Deus que todo fai para min. ³ El enviará dende os ceus e salvarame; el reproba o que me pisotea ( Selah). Deus enviará a súa misericordia e a súa verdade. ⁴ A miña alma está entre leóns; teño que deitarme entre os que vomitan lume; entre os fillos dos homes, cuxos dentes son lanzas e frechas, e cuxa lingua é espada afiada. ⁵ Exaltado sexas sobre os ceos, ó Deus!; a túa gloria sexa sobre toda a terra. ⁶ Armaron unha rede para os meus pasos, a miña alma está derrubada; cavaron unha fosa diante de min, pero eles mesmos caíron no medio dela. ( Selah) ⁷ Firme está o meu corazón, ó Deus!, o meu corazón está firme. Cantarei e entoarei salmos. ⁸ Espertade, miña gloria! Espertade arpa e lira! Espertarei ao amencer! ⁹ Louvareite entre os pobos, Señor; cantereite louvanzas entre as nacións. ¹⁰ Porque grande até os ceos, é a túa misericordia, e a túa verdade até o firmamento. ¹¹ Exaltado sexas sobre os ceos, ó Deus!; sobre toda a terra sexa a túa gloria.