Para o director do coro; segundo a tonada da pomba silandeira dos que están lonxe. Mictam de David cando os filisteos o prenderon en Gat. ¹ Ten piedade de min, ó Deus!, porque o home pisoteoume; oprímeme combaténdome todo o día. ² Os meus inimigos pisoteáronme todo o día, porque son moitos, con altivez pelexan contra min. ³ O día que eu temo, eu confío en ti. ⁴ En Deus, pois louvo a súa palabra, en Deus confiei, non temerei. Que pode facerme o home? ⁵ Todo o día torcen as miñas palabras, todos os seus pensamentos son contra min, para o mal. ⁶ Atacan, agáchanse, espían os meus pasos, como agardando para me tirar a vida. ⁷ Por causa da súa iniquidade, derríbaos, na túa ira humilla os pobos, ó Deus! ⁸ Ti tiveches en conta a miña vida errante; pon as miñas bágoas na túa redoma; non están xa no teu libro? ⁹ Entón os meus inimigos recuarán o día que eu clame a ti, sei isto: que Deus está por min. ¹⁰ En Deus, pois louvo a súa palabra; no Señor, pois honro a súa palabra; ¹¹ en Deus confiei, non temerei. Que pode facerme o home? ¹² Os votos que che fixen, están sobre min, ó Deus!; ofrecereiche ofrendas de acción de grazas; ¹³ Pois ti libraches a mi alma da morte, e os meus pés de tropezar, para que eu ande diante de Deus, na luz da vida.