Capítulo 55
Para o director do coro; con instrumentos de corda.
Masquil de David.
1
Escoita, ó Señor!, a miña oración,
e non te escondas ante a miña súplica.
2
Aténdeme e respóndeme;
emocionado estou na miña queixa,
e moi conturbado,
3
a causa da voz do inimigo.
pola opresión do impío;
pois botan iniquidade sobre min,
e perséguenme con furor.
4
Anguriado está o meu corazón
dentro de min,
e sobre min caeron os terrores da morte.
5
Temor e terror veñen sobre min,
e cubriume o horror.
6
E dixen: quen me dese
alas como de pomba!
Voaría e toparía repouso.
7
Certamente moi lonxe fuxiría;
moraría no deserto.
8
Andaría na procura dun lugar de refuxio
contra a furia do vento e a tempestade.
9
Perturba, Señor, divide as súas linguas
porque vin violencia en contenda na cidade.
10
Día e noite anda arredor dos seus muros,
e no medio dela hai iniquidade e malicia.
11
En medio dela hai destrución,
e opresión e engano
das súas rúas non se afastan.
12
Porque non é un inimigo
o que me recrimina,
se fose así, podería soportalo;
nen se alzou contra min
un que me odia,
se fose así, podería agacharme del;
13
senón ti, que es coma min,
o meu compañeiro, o meu amigo íntimo;
14
que entre nós tiñamos doce comunión,
que íamos coa multitude á casa de Deus.
15
Que os sorprenda a morte,
que baixen vivos ao Seol,
porque a maldade está na súa morada,
no medio deles.
16
Pero eu, invocarei a Deus,
e o Señor salvarame.
17
Pola tarde, na mañá e no medio día
orarei; e clamarei e el ouvirá a miña voz.
18
En paz redimirá a miña alma,
da guerra que hai contra min,
pois son moitos os que están contra min.
19
Deus ouvirá e aflixiraos,
El, que reina dende a antigüidade,
porque non hai cambio neles,
nen temen a Deus.
20
Aquel extendeu as súas mans,
contra os que estaban en paz con el,
violou o seu pacto.
21
As palabras da súa boca
eran más brandas cá manteiga,
pero no seu corazón había guerra;
máis suaves que o aceite
eran as súas palabras,
porén eran espadas espidas.
22
Deita sobre o Señor a túa carga,
e el ha te soster;
el nunca permitirá
que o xusto sexa abalado.
23
Pero ti, ó Deus!,
faralos caer no pozo da destrución;
os homes sanguinarios e enganadores
non vivirán a metade dos seus días;
pero eu en ti hei confiar.